The Married Woman

Chapter 04

Nang makarating nako dito sa back door ay sinigurado ko munang wala ng tao, malapit lang kasi ang kwarto ni Yaya Sabel dito at ni Manong Edwin at sa maling ingay lang na magawa ko ay alam kung magigising agad sila. Dahan-dahan kung binuksan ang door knob at iniiwasan na makagawa ako nang kahit ano mang ingay, ito nalang ang pagkakataon ko para makatakas at kailangan mag tagumpay ako dito.

Nang mabuksan ko na ang door knob ay agad akong ngumiti feeling ko mag tatagumpay ako sa gagawin kung ito. I enlarged the opening of the door to get out, but it made a loud noise when I opened it. Napapikit ako at napahawak sa dibdib ko sa sobrang kaba na nararamdaman ko, lumingon ako sa likoran ko baka kasi mamaya hindi ko namalayan may nakakita na pala saakin. Nang mapagtanto ko na wala naman i slowly opened the door. But this time, I heard footsteps coming towards me. I quickly turned around and even though I hadn't seen who was coming towards me yet, I immediately hid under the table near the door.

Inisiksik ko ang sarili ko sa ilalim ng lamesa dahil kaliitan lamang ito, at mas lalo pang sumikip ng may dala pa akong dalawang bag.

Nakita ko si Manong Edwin na papunta sa direksyon kung saan ako kanina, kita ko ang pag hikab niya at pagtataka sa kanyang mukha ng makita niya ang pintoan na nakabukas. I hope he doesn't catch me, this is my only chance to escape from this wedding.

"May tao ba rito?" sabi ni Manong Edwin, tinakpan ko ang bibig ko para hindi makagawa ng ingay. "May tao ho ba rito?" ulit niya pa.

Napakamot si Manong Edwin sa ulo niya at tumingin-tingin sa paligid, habang ako naman ay nag dadasal na sana hindi niya isasara ang pintoan dahil mahihirapan lang ulit akong makatakas. Tinitingnan ko rin ang cellphone ko kung nag message naba sila Christden at Boji saakin pero wala pa akong natatanggap.

Nagpakawala naman ako ng hangin na makita ko si Manong Edwin ay paalis na, ngunit huminto ito para isara ang pintoan. I hit my hand on my forehead in frustration. How can I accomplish this mission quickly? Manong Edwin is already on his way back to his room, but my phone rang, causing him to pause and quickly look around to find where the sound was coming from. I immediately took my phone to turn it off, but I was having a hard time.

Tiningnan ko ang cellphone ko at nakita ko si Christden na tumatawag saakin sabay ng pag patay ko sa cellphone ko ay ganun rin ng may kumatok sa front door kaya agad na naagaw ang atensyon ni Manong Edwin.

"Goodness Christden! Pinapamahak moko!" bulong ko sa sarili ko at agad na lumabas sa pinagtataguan ko. Inayos ko ang sarili ko ganun rin ang dalawa kung bag na dala ko.

Bubuksan ko na sana ulit ang back door nang marinig ko si Manong Edwin na may kausap kaya agad akong nag tago sa gilid para silipin yun. I was surprised to see two people wearing all black, even their faces were covered in black attire, with only their eyes visible. Balot na balot ang kanilang katawan ganun rin ang kanilang mukha na mata lang ang nakikita.

"Sino po sila?" tanong ni Manong Edwin sa dalawa.

Agad naman akong sumunod kay Manong Edwin at nag tago lang dito sa gilid.

Nanatili parin ako sa gilid at pinagmamasdan at pinakikinggan sila.

"Mag dedeliver lang ho kami ng pizza" sabi ng isa na may hawak na apat na pizza at patong-patong.

I was familiar with his voice, and it didn't take long for it to sink in my mind that it was actually Christden and Boji. They were the ones who mentioned earlier that they would look like ninjas. I looked at my phone and saw Christden's message saying that they were already at the house. At ang kausap ni Manong Edwin ngayon ay ang dalawa kung kaibigan.

"Delivery? Pasensya na po, pero gabi na at walang nag order na pizza" sabi ni Manong Edwin, isasara na sana niya ang pinto ng harangan nila ito. Ganito ba mag entertain si Manong Edwin nonchalant na may pagkabossy?