Ang Tinatagong Lihim ni James | SMUT

Kabanata 6: Part 1

“At bakit late ka na umuwi aber?” Nakapameywang na tanong ni Mona sa anak dahil para mapakamot ng ulo si James. Kakagising lamang nito at pagbaba niya sa sala ay sermon agad ang inabot niya.

“Nagkayayaan lang mag-inuman, kasama ko si Deavon.” Paliwanag niya sa kanyang ina. Tinaasan lamang siya ng kilay ng kanyang ina at kinuha ang telepono nito. Napailing na lamang si James ng makita ang ginawang pagtawag nito sa ina ni Deavon.

Hinayaan niya na lang muna ito at naglakad na papunta sa kusina. Doon ay nakita niya ang kanyang ama na kasalukuyang nakain ng almusal, napatigil pa ito sa pagsubo ng makita siyang pumasok. Agad na napangiti si James ng makita ang ama, bumalik sa kanyang isipan ang mga nangyari sa kanilang dalawa kagabi. Nilapitan niya ito at niyakap mula sa likod dahilan para matigilan ito at manigas sa kinauupuan.

“Goodmorning, Dad.” Bulong niya sa ama at hinalikan ang batok ng ama na nagbigay ng kakaibang kiliti mula sa ama. Tumikhim si Arthur bago inalis ang kamay ng kanyang anak mula sa pagkakayakap sa kanya, di na rin siya nag-abala pang lingunin ito at pinagpatuloy na ang kanyang pagkain.

Di mapigilan ni James na makaramdam ng pagkadismaya ng makita ang reaksyon ng ama, napabuntong-hininga na lamang siya bago kumuha ng plato at umupo sa harap ng kanyang ama. Nagsandok na siya at nagsimula na ring kumain, pasimple siyang sumusulyap sa ama ngunit hindi pa rin siya nito tinitignan kahit isang segundo lang.

“Let's take it slow.” Sambit ni James sa kanyang isipan at ibinalik na ang kanyang atensyon sa pagkain.

Ilang sandali lang ay natapos na rin ang kanyang ama sa pagkain at agad ba tumayo, nagtungo ito sa lababo at balak na sanang lumabas na nang pumasok si Mona sa kusina.

“Tapos ka na kumain hon? Hindi mo manlang ako hinintay.” Reklamo nito sa kanyang asawa na agad naman siyang sinuyo.

“Ang tagal mo kasi, kaya nauna na akong kumain. Akala ko kasi ay hihintayin mo pa si James na magising, nagising na nga siya pero ikaw naman ang wala.” Nakangiting paliwanag ni Arthur at agad na niyakap ang beywang ng asawa. Inirapan lamang ito ni Mona at tinulak ang asawa papalayo sa kanya, umupo na ito sa lamesa at hinayaan ang kanyang asawa na paglingkuran siya nito.

Napayuko na lamang si James ng makita ang kanyang mga magulang na naghaharutan sa harapan niya. Pinilit niya ang kanyang sarili na wag tignan ang dalawa at nang matapos na sa pagkain ay agad rin siyang tumayo.

“Oh tapos ka na agad?” Gulat na tanong ni Mona ng makita ang kanyang anak na tumayo na habang dala-dala ang plato nitong wala ng laman.

“Ah opo, busog na kasi ako.” Sagot nito at inilagay na rin sa lababo ang pinagkainan. Bago lumabas ng kusina ay tinignan niya muli ang kanyang mga magulang, doon ay nakita niya ang kanyang ama na nakangiti habang sinusubuan ang asawa nito.

Marahil ay naramdaman ni Arthur ang pagtitig sa kanya ng anak kaya napalingon siya rito at nagtama ang kanilang mga tingin, di man alam o siguro ay hindi pansin ng kanyang anak pero kitang-kita niya ang lungkot at inggit sa mga mata nito. Dahilan para siya na ang umiwas ng tingin at ibinaling ang atensyon sa kanyang asawa.

Nang makita ni James ang pag-iwas ng tingin sa kanya ng kanyang ama ay muli siyang napakuyom ng kamao. Halos magngitngit na rin ang kanyang mga ngipin dahil sa inis, pakiramdam niya ay baliwala ang nangyari sa kanilang dalawa ng ama kagabi.

Akala niya ay kahit papaano ay mas lalapit ng kahiy kaunti ang kanilang relasyon sa isa't isa, ngunit parang mas lumayo lamang ang loob ng kanyang ama sa kanya. Di na siya nagtagal sa kusina at lumabas na siya agad. Dumiretso siya sa kanyang kwarto at agad na kinuha ang telepono upang tawagan ang kanyang kaibigan.

***

Nang makita ni Arthur ang tuluyang paglabas ng anak sa kusina ay tila ba nakahinga siya ng maluwag. Sa totoo lang ay hindi niya gustong umiwas sa anak, ngunit hindi niya mapigilan makaramdam ng guilt dahil sa nangyari sa kanilang dalawa kagabi.

Alam niyang mali ang ginawa nila, lalo na siya dahil hindi niya nagampanan ang trabaho niya bilang ama at pakiramdam niya ay siya pa ang dahilan para mas lalong lumihis ng landas ang kanyang anak.

“May problema ka ba hon?” Rinig na tanong ni Arthur mula sa kanyang asawa dahilan para mabalik siya sa reyalidad. 

“Ayos lang ako. O kumain ka na.” Sabi nito sabay iling sa asawa bilang sagot, agad rin naman nitong sinubuan ng pagkain ang asawa upang mabaling ang atensyon nito.

“Btw hon, anong balak mo sa birthday mo? Next week na yun ah.” Nakangiti at excited na sabi nito habang nakatingin kay Arthur.

“Oo nga pala, malapit na ang kaarawan ko.” Mahinang bulong ni Arthur sa sarili. Nilingon niya ang kanyang asawa at niyakap ito, ngunit hindi katulad ng dati ay iba na ang nararamdaman niya.

Kung dati ay saya, magaan, at payapa ang nararamdaman niya tuwing niyayakap niya ang kanyang asawa ay ngayon ay iba na. Ang tanging nararamdaman niya na lamang ngayon ay lungkot at guilt sa kanyang asawa.

Alam niya sa sarili niya na mahal niya pa ang kanyang asawa pero alam niyang may nagbago, hindi niya lamang alam sa kanyang sarili kung ano ito.

***

© RUSSENCE