KADERİMSİN AKTÜRKOĞLU

BÖLÜM-33

Anlamdan boncuk boncuk terler akıyordu. Bulunduğum ortam beni fazlasıyla çok geriyordu.

Şuanda karşımda kerem'in annesi ve küçük kız kardeşi vardı.

Annesi beni ilk gördüğünde şaşırmıştım. Şu anda işte benim karşımdaki koltukta oturuyordu. Kerem hala gelmemişti.

Filiz; Nasılsın güzel kızım?

Z; İyiyim efendim teşekür ederim siz nasılsınız?

Filiz; sağol kızım bizde iyiyiz.

Geldiğinden belli annesi beni süzüyordu çok dikkatli bakıyordu.

Filiz; kızım ben sanki seni daha önce görmüş gibiyim.

İşte biliyordum. Saklamayacaktım.

Z; Zeynep ben efendim. Eskiden de keremle ilişkimiz olmuştu.

Annesi şaşkınlıkla bana bakıyordu..

Filiz; Zeynep kızım..cidden sen misin?

Z; evet...

Annesi bir anda kalkıp bana sarılınca affallamıştım. Hemen bende ona sarıldım. Geri çekildiğimizde

Filiz; güzel kızım... yıllardır neredeydin? Hepimiz seni çok merak ettik. Kerem maf olmuştu.

Z; gitmek zorunda kalmıştım.

Telefon sesi gelmişti. Filiz teyzenin telefonu çalıyordu

Filiz; Efendim

Filiz; evet, geliyorum.

Filiz; görüşürüz

Annesi çantasını toplayıp kalktığında baygın baygın bakan Reyyan'ın da elinden tutup bana dönmüştü.

Filiz; kızım bizim gitmemiz lazım ben yemek yapmak için gelmiştim ama sen halletmişsin

Kapıya geçirirken konuşmaya devam ediyorduk.

Filiz; yarın geleceğim zaten

Kapıyı açtığımızda çantasını karıştıran Keremle karşılaştık. Kafasını kaldırıp bize baktığında şaşırmıştı. Gözü bende ve annesinde oyalanmıştı.

Kerem; Anne?

Filiz; oğlum ben eve geleceksin şimdi yemek falan yoktur. Geceden geleyim dedim de Zeynep kızım halletmiş her şeyi bana gerek kalmamış bende şimdi teyzen gile gideceğim.

Yavaşça annesine sarılmıştı. Geri çekildiğinde

Kerem; Ben aslında Zeyneple size yemeğe gelecektim öyle tanışacakdınız ama.

Filiz; kıet oğlum ayrıca Zeynep kızımı tanıdım. Zaten yıllar öncesinden tanışıyorduk. Tekrardan bir araya gelmişsiniz ne kadar güzel.

Tekrar telefeon Çalınca

Filiz; oğlum ben gideyim sizele yemekte görüşürüz.

Bir şey demeye fırsat bulmadan gitmişti. Annesi gider gitmez Kerem hemen beni evin içine çekip kapıyı arkamızdan kapattı. Çantasını vestiyerin üstüne bırakıp bana yaklaştı. Sıkıca sarıldı bende ellerimi boynuna dolayarak sarıldım.

Bir süre hiç bir şey söylemeden öyle durmuştuk. Geri çekildi ve beni kapıyla arasına aldı iki elinide kapıya dayayarak yüzüme yaklaştı ister istemez heyecanlanıyorum. Kalbim duracakmışcasına atıyordu.

Kerem; o yazdığın mesajlar...senin benden önemli işin mi var?

Konuşamuyordum.

Zeynep; Varmıymış.