Küçük Ukala

11

Mikey üstümdekileri çıkarmaya başladı. Sadece sütyenim ve kilodumla kalmıştım. Gözyaşlarım akmaya başlamıştı.

"Manjiro yapma."

Beni asla dinlemiyordu. İkimizde çırılçıplak kaldığımızda bedenimi buz gibi duvara dayadı.

"Arkanı dön."(Mikey)

Sesi çok keskindi. Dediğini hemen yaptım. Zaten başka çarem yoktu. Ellerimi yukarıya kilitledi. Boşta kalan eliylede belime sarılıyordu. İçime hızla girmesiyle çığlık attım. Nasıl bu kadar büyük ve kalın olabilir ki? Hızla içime girip çıkıyordu. Dayanamayıp bayıldım. Yaklaşık 10 dakika sonra kafama buz gibi suyun dökülmesiyle uyandım. Mikey tepemde dikilmiş acımasız bir şekilde bana bakıyordu

"Daha ilk turdan bayılacaksan işimiz zor."(Mikey)

Gözümden yaşlar akmaya devam ediyordu.

"Yeter artık..." Diye fısıldadım. "Senin yaptığın sevgi değil. Gerçek aşk bu değil! Ona dokunamasan bile uzaktan seversin mutluluğunu istersin. Ne yapmaya çalışıyorsun Manjiro? Amacın ne?"

Söylediklerimi umursamadan bana öfkeden dönmüş gözleriyle boş boş bakıyordu. Birden beni yatağa doğru iterek ellerimi birbirine kenetledi

"Fazla gevezelik yaptın. Vaktim boşa gitti. Ve ben zamanımı boşa harcamaktan nefret ederim." Demesiyle tekrar içime girdi ama bu sefer daha hızlıydı.

"Manjiro dur artık."

Beni gram dinlemiyordu. Öfkesi onu tamamen ele geçirmişti.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM GERİZEKALI HERİF!"

Aniden duraksadı

"Ne dedin sen?"(Mikey)

"Geberip gitmen daha iyi olur..." Kısık sesimle fısıldadım. Hayatım boyunca bu kadar kötü olmamıştım. Annemin ve babamın biricik kızıydım ve istediğim herşeye kolayca erişebilen şımarık bir kızdım. Daima istediğim olurdu ve eğer amacıma ulaşamazsam çevremdekilerin başının etini yiyen küçük bir ukalaydım. Ama şimdi bir psikopatın eline düşmüş şimdide o psikopat tarafından tecavüz edilen yaralı bir kuş gibiydim. Artık takaatim kalmamıştı. Yüzüme yediğim tokatla gözlerim karardı.

"Sen ne hakla beni sevmezsin! Nasıl geberip gitmemi dileyebilirsin! Ben senin  kocanım ve sen benim karımsın. Benden başkasına ait olamazsın!"(Mikey)

Gözyaşlarıyla sayıklayan Mikey'i bile duyacak halim yoktu. Artık tamamen bilincim kapandı.

~
Elindeki tüm bilgileri özel dedektife ulaştıran Kazutora Akemi'yi kurtarmak için hazırdı. Akemi'yi dinleyip saklanmayacaktı aksine üstüne gidecekti. Masada oturan dedektif Hanemiya'ya göz gezdirdi

"Bu bilgileri neden polisle paylaşmadın?"(Hayashi)

"Polise güvenmiyorum Bay Hayashi siz Tokyo'nun en iyi dedektiflerindensiniz yardımcı olabileceğinizi düşünüyorum. Bu bilgileri en yakın arkadaşlarımla bile paylaşmadım."(Kazutora)

"Hmm öncelikle Sano Manjiro'yu araştırmamız gerekli ama bildiğim kadarıyla Bonten gizemli bir çete ve sahte hatlar kullanıyor olabilirler. Oturdukları yerde sahte birinin adına sanırım."(Hayashi)

"Akemi bana konum atmayı başarmıştı. Geç kalmadan onu kurtarmamız lazım. Yerlerini değiştirebilirler."(Kazutora)

"Haklısın. Bonten'i araştırmak için zamana ihtiyacımız var. Hacker bir arkadaşım var ondan yardım isteyebiliriz."(Hayashi)

Bay Hayashi arkadaşı Kurokawa İzana'yı çağırdı.

"İzana bizim için birini araştırabilirmisin?"(Hayashi)

"Tabiki isim vermen yeterli."(İzana)

"Sano Manjiro."(Hayashi)

İzana bu ismi duyunca birden duraksadı. Daha sonra kendini toparlayıp arkadaşına gülümsedi

"Bana 5 dakika ver"(İzana)

Bilgisayarın başına oturup bir yerlere girdi. Daha sonra elinde birkaç kağıtla Hayashi'nin yanına geldi.

"Teşekkür ederim."(Hayashi)

"Rica ederim."(İzana)

İzana'nın davranışlarında bir tuhaflık vardı. Onun yanından ayrılıp başka bir odaya geçtiler.

"Sano Manjiro'nun bilgileri tamamen elimizde. Onun evine gizlice gitmemiz lazım. Çevreyi araştıracağız."(Hayashi)

"Ben varım."(Kazutora)

"Bu çok tehlikeli kendim gideceğim."(Hayashi)

"Akemi'yi kurtarmak için elimden ne geliyorsa yapacağım."(Kazutora)

Kazutora'nın kararlılığını gören dedektif pes edip kabul etti.

"Ahh peki."(Hayashi)

Yarım saat sonra Mikey'in evine vardıklarında arabayı evden uzağa park ettiler. Daha sonra evin yakınındaki çalıların arasına gizlenip evi gözetlemeye başladılar.

"Çok garip kimse yok." Dedektife doğru fısıldadı Kazutora

"Gerçekten ne kadar garip öyle değil mi?"(Mikey)

Kafasında hissettiği soğuk metalle arkasına döndü. Korkudan kalbi küt küt atıyordu.

"Ohh İzana'nın bana ihanet etmeyeceğini adım gibi biliyordum."(Mikey)