BİR GÜNEŞ MASALI

7.BÖLÜM

Umarım yeni bölümü beğenirsiniz iyi okumaları:))
Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın:)

Sabah kapının tıklanmasıyla uyandım yatakta tektim o erkenden çıkmış olmalıydı üstümü düzeltip
"girin" dedim kapı hafifiçe aralandı ve Hatice kafasını içeriye uzattı
"Ahh Hatice gel lütfen" dedim küçük adımlarla yanıma gelip yatağa oturdu ve mahçup bir ses tonuyla
"Güneş gerçekten çok özür dilerim abimi ne yaptıysam ikna edemedim Nuh diyor peygamber demiyor "
"Sorun değil elinden geleni yaptığını biliyorum ama sözünü çiğneyip onu daha fazla kızdırmak istemiyorum o yüzden iki gün boyunca odadan çıkmamaya karar verdim"
"Ama bu cezayı haketmemiştin Hikmet hanım seni zorladı bu senin suçun değildi hem seni içerde tutması da çok saçmaydı onun karısısın sonuçta bekar bir kız değilsin seni insanlardan gizlemesi yanlış"
"Biliyorum kendi rızamla onun sözünü çiğnemedim ona anlatmaya çalıştım ama hiç bir bahane kabul etmeyeceğini söyledi o yüzden bu o kadar da önemli değil ve neden böyle bir şey yaptığını bende anlamadım"
"Belki ben anlatabilirim"
"Hayır lütfen buna gerek yok seni kullanmış gibi olmak istemiyorum o yüzden bir şey yapma lütfen"
"Ama belki.. "
"Lütfen Hatice"
"Tamam peki zorlamicam seni ama iyi olacak mısın? "
"Evet iyi olacağım aslında buna alışığım zaten o kadar da zor değil benim için"
"Bu arada sen kapıda genç bir adamla mı karşılaştığını söyledin? "
"Evet evet uzun boylu beyaz tenli bir adamdı kumraldı ve sarıya çalan açık renk gözleri vardı"
"Sanırım onu tanıyorum Karaoğulları aşiretinin büyük oğlu o adı Kenan annesi senin annen gibi istanbulluydu annesi o 5 yaşındayken öldü ve babası tekrar evlendi sonra kardeşi Asım oldu çok naif bir insandır hiç kötü bir şeyini duymadım tam aksine yaptığı bir çok iyilikle tanınıyor"
O tıpkı benim gibiydi bu kadar benzememize gerçekten şaşırmıştım neler hissettiğini anlıyordum kendini eminim buraya çok yabancı hissetmiştir ama ailesi onu seviyordur benim gibi ailesine sebep olmamıştı sonuçta
"Güneş acaba diyorum abim seni ondan kıskanmış olabilir mi? "
"Ne! Hiç sanmıyorum abin beni sevmiyor ki beni ondan kıskansın"
"Bilmiyorum başka mantıklı bir açıklama bulamıyorum"
Aramızda bir sessizlik oluşmuştu mantığım bunu haklı görse de aklım reddediyordu ya da belki bir şeylere tutunmaya çalışan tarafım yine elini bu dala atmaya çalışıyordu iki tarafım resmen kafamın içinde çatışıyordu
"Neyse kuzum ben aşağı ineyim bi ihtiyacın olursa seslen ben yine de sık sık ziyaret ederim seni"
"Tamam canım teşekkür ederim"
"Rice ederim üzme kendini olur mu "
Sadece kafa sallamıştım içimdeki bu hissi anlayamazdı anlamasını da bekleyemezdim onun annesi çocukluğunda yanında olmuş en azından çocukken saçını okşayan bir annesi varmış babaları da onları hep sevmiş doğduğumdan beri hissettiğim bu 'fazlalık' hissini içimden hiç atamamıştım önce baba evinde şimdi de kocamın evinde bunun ne kadar kötü bir his olduğunu anlayamazlardı bu yüzden üzülmemek mümkün değildi
Akşama kadar kitap okumuş bol bol düşünmüş ve çokça üzülmüştüm ama en azından babamdan daha vicdanlıydı Adar beni bodruma da kapatabilirdi babam bazen öyle yapardı bundan o kadar korkardım ki karanlık, fareler ve böceklerle bütün gün birlikte kalırdım ta ki abim gelip beni çıkarana kadar o zamanlar en büyük kabusumdu dövmesini bile yeğlerdim bodruma kapatmasındansa

Akşam yemeğini iki saat geçmişti ki Adar içeri girdi o sırada koltukta otıruyordum hızla ayağa kalktım göz göze geldik kısa bir bakışmanın ardından banyoya gitti yarım saat sonra belinde havluyla çıktı utançla başımı çevirdim o da çok beklemeden giyinme odasına gitti beş dakika sonra geri çıktı odaya gelip yatağa uzandı çok yorgun olduğu belliydi bende yavaşça kalkıp banyoya girdim dişimi fırçalayıp çıktım üstümü değiştirip bende yatağa girdim aramızda garip bir sessizlik vardı biz karı kocaydık ama daha çok bir yabancı gibiydik bu gerçekten çok rahatsız hissettiriyordu bu sessizliği beklemediğim bir şekilde Adar bozdu
"Umarım bugün dersini almışsındır yarın çıkabilirsin ama eğer bir daha sözümün dışına çıkarsan bu kadar iyi olmam sana bilesin"
Çok şaşırmıştım bunu beklemiyordum
"Teşekkür ederim bir daha yapmam bu sefer de Hikmet hanım dedi diye yaptım yoksa çıkmazdım sözünden"
"Sözünü dinleyeceğin tek kişi benim bunu aklından çıkarma"
"Tamam"
"Hadi uyu şimdi "
"Tamam iyi uykular"
Neden bilmiyorum ama içim rahatladı onunla kötü olmak istemiyordum bir daha onun sözünün dışına çıkmayacaktım kendim için yapacaktım bunu bunları düşünerek uyuyakaldım

Sabah olduğunda yatakta tektim erken çıkmıştı sanırım bende kalkıp elimi yüzümü yıkayıp üstümü giyindim ve hızlıca aşağı indim kahvaltı hazırlıyorlardı bende oyalanmadan hemen yardıma koyuldum hazır olduktan sonra hızlıca kurduk ve yedik arada Hatice ve Semra ile bakışıyorduk bugün çıkmamdan mutluydular her hallerinden belliydi bende çıktığım için mutluydum her ne kadar alışık olsamda kapalı kaldığım süre boyunca zamanın ekstra yavaş akması beni deli ederdi ve tabi bu sırada aklıma gelen düşüncelerin ızdırabı da cabasıydı bu yüzden çıktığım için mutluydum en azından işle ve kızlarla sohbet falan derken zaman geçiyordu
Kahvaltıdan sonra iş bulaşık derken sonunda kızlarla kahve yapıp oturmuştuk semra samimiyetle elimi tutup
"Ay Güneş çok mutlu oldum ya çıkmana orda kapalı olman beni çok üzüyordu" dedi
"Teşekkürler bende çıktığım için mutluyum doğrusu beni çıkarmasını beklemiyordum"
"Aslında canım baştan abimin böyle bir şey yapmasına şaşırdım abim ailesinden birine şiddet uygulayacak veya bu tür bir şey yapacak biri değil bence pişman oldu sonra ya da bu uysallığın etkilemiş olabilir onu bilemiyorum"
Uysallığım mı acaba bu mu yumuşatmıştı onu bilerek yaptığım bir şey değildi büyüme tarzımdan da gelen bir şey olabilir ama kolay kolay asilik edecek biri değildim ama bunu sevip yumuşaması benim için iyi olurdu çünkü babam hiç böyle değildi o uysal olsam bile dövmekten veya bodruma kapatmaktan vazgeçmezdi hiç değilse koca evinde bir nebze daha rahat olurdum belki beni sevmese de olurdu eziyet etmesin de bana yeterdi böyle düşünüyordum ama gönlüm beni sevmesini ve benimde onu sevmemi istiyordu beni koruyup kollamasını sahip çıkıp sevmesini ama olsun buna da razı olurdum

Akşam yemeği vaktine kadar kızlarla havadan sudan konuşmuştuk şimdi ise sofra kuruyorduk evin erkekleri gelmişti ama Adar hâlâ yoktu sorduğumda mesaiye kaldığını ve yetiştirmesi gereken bir iş olduğunu bu yüzden gelmediğini söylediler meraklanmıştım doğrusu aile üyeleri onu beklemeyecekleri söyleyip yemeğe başladılar ama ben onu beklemek istediğimi söyledim herkes anlayışla karşıladı
Yemek bitmiş ve herkes avluda oturuyordu Hatice yanıma yanaşıp elimi tuttu
"Korkmana gerek yok bunu sık yapar muhtemelen bir işi önemlidir bir kaç saate gelir"
"İyiyim ben teşekkür ederim " diyip içtenlikle tebessüm ettim ona
kahveler içilmiş sohbetler edilmişti herkes yavaş yavaş odasına çekiliyordu saat 10 da herkes gitmişti Hatice yanıma gelip
"Canım istersen bizde gidelim abim gelir birazdan üşütüceksin burda "
"Sorun değil canım üşümüyorum ben sen gidebilirsin bende birazdan çıkacağım odaya"
"Tamam peki ama dikkat et lütfen üşütme"
Dedi ve gitti aslında bende gidebilirdim ama onu beklemek istedim hem belki yemek de yememiştir aç olabilir ben bunları düşünürken kapı açılmış ve içeri Adar girmişti  o gelince hemen ayağa kalktım önce beni görmedi sonra bi anda göz göze geldik yüzünde bariz bir şaşkınlık oldu ve ne olduğunu anlamayan bir suratla bana baktı
"Ne oldu neden ayaktasın hâlâ bir şey mi var? "
"Y-yok ben seni bekledim aç mısın? "
Bir süre durdu yüzü yumuşamıştı sonra bir anda tekrar ciddileşti
"Gerek yoktu beklemene hizmetli hazırlardı bir şeyler"
"Sorun değil bende yemedim zaten seni bekledim sen otur hemen bir şeyler hazırlarım şimdi"
Yüzü tekrar yumuşamıştı kafasını sallayıp masaya oturdu bende hızlıca mutfakta ikimiz için yemeği ısıtıp ufak bir sofra hazırladım birlikte oturduk ve sessizce yemeğimizi yedik
"Teşekkür ederim eline sağlık" diyip kalktı bende hızlıca sofrayı topladım ve birlikte odaya çıktık içimde tatlı bir sevinç vardı tartışmadan onunla bir şey yapmak beni mutlu etmişti belki bir umut ilerde birbirimizi  severdik bunu çok isterdim olur mu olmaz mı bilmiyorum ama bunu çok isterdim odaya çıktıktan sonra sırayla banyoya girip uyuduk.

Uzun bir aradan sonra yeni bölüm:) geciktiği için üzgünüm bir süre wattpad'e giremedim bölümleri daha erken atmaya çalışacağım:))  iyi okumalarr ve lütfen beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın.