Her katil bir gün olay yerine döner.

339 16 9
                                    

Telefondan gelen sesi duyar duymaz kapatmak için kulağımdan çektim fakat yine duyduğum ses ile kapatmaya gönlüm el vermedi.

Kızım lütfen kapatma...

Etrafıma bakındım çocuklar üstlerini değistiriyorlardı fakat her an gelebilirlerdi bende balkona çıktım. Babam büyük ihtimalle kapattığımı zannettiği için kızım diyip duruyordu.

Bunca yıl 1 kere aramayan sormayan adamın götü tutuşunca kızı olduk tabii. Telefonu kulağıma götürüp kısık sesle konuşuyordum.

Sen ne yüzle arıyorsun beni?

Pınarım, yapma bana böyle her şeyi açıklayacağım yemin ederim.

Hangi birini açıklayacaksın acaba?

Kızım bunları yüzyüze konuşalım.

Yüzyüze mi?

Duyduğum şey ile resmen düşüp bayılacaktım kaç yıldır yüzyüze görüşmediğim, görüşemediğim adam benimle yüzyüze görüşmek mi istiyordu?

Kızım 1 ay sonra çıkıyorum hapishaneden.

Duyduğum ile resmen bütün vücudum titremişti. Ne tepki vereceğimi bilemiyordum.

Lütfen yanıma gel. Konuşalım biraz çıktığımda zaten bol vaktimiz olacak.

Ağlamaya başlamıştım dizlerimin bağı çözülmüştü resmen demirliklere tutunarak ayakta kalıyordum. Derin bir nefes aldım. Ve bana o gün dediklerinin aynısını değiştirerek söyledim.

Senin Pınar (Ahmet) diye bir kızın (baban) yok ordakilere (kendi ailene) söylersin bunu siktir git şimdi.

Telefonu kapatmıştım. Şu an sinirden ağlıyordum o kadar şey yapmasına rağmen nasıl bu kadar yüzsüz şekilde beni arayabilirdi?

Bir an önce toparlanmam gerekiyordu Barışla Kerem biraz sonra yanımda biterlerdi. Makyajımı bozmamaya çalışarak gözlerimi sildim. Derin nefesler alarak kendimi sakinleştiriyordum ki Kerem balkonum kapısını açtı.

Napıyorsun burda?

Öyle hava almaya

Kahretsin ki sesim titremişti. Gülümseyerek söylediğim şeye Kerem tek kaşını kaldırarak cevap vermişti,balkonun kapısını kapatıp yanıma geldi.

İyi misin sen?

İyiyim Kerem ne abarttın?

Hemen yanından sıyrılmış balkondan çıkmıştım. Mal gibi kalmıştı çocuk ama yapabileceğim bir şey yoktu. Barış koltuğa oturmuş telefonuyla oynuyordu.

Ne zaman çıkacağız?

Sizi bekliyordum işte

Tamam çıkalım hadi.

Keremde yanımıza gelmişti ve hep beraber çıkmıştık Barış kendi arabası ile bizde Kerem'in arabası ile çıkmış gidiyorduk. İçim içimi yiyordi ve bu ister istemez dışıma da vuruyordu. Kerem dayanamayıp sordu.

Pınar iyi olduğuna emin misin? Istersen gitmeyelim.

Yuzumu Kerem'e dondum. Gozlerimin ne ara dolduğunu anlamamıştım Kerem ise bana acır gibi bakıyordu.

Sen beni müsait bir yerde bırak antremana git.

Aşkım saçmalama istersen.

Kerem yalnız kalmaya ihtiyacım var.
Biraz yürüyeyim kendime gelirim.

Terim? || Kerem AktürkoğluHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin