Terim? || Kerem Aktürkoğlu

Görüldü

Sabah bir anda "Cimbombomum, cimbombomum canım feda olsun sana!" Adlı alarm seremonisi ile uyandım. Gözlerimi açtım ve Damla bir anda odaya daldı. Kafamı birazcık kaldırıp ona baktım.

Pınar ne zaman kalkmayı düşünüyorsun acaba?

Düşünmüyorum.

Kafamı tekrar yastığa koymuştum ama Damla'nin göz devirdiğini hissedebiliyordum. Bir anda üstümdeki yorganı çekmesi ile ağzımdan küçük bir küfür kaçtı. Damla beni hiç umursamandan elimden tutup beni kaldırmaya çalıştı.

Ya bıktım sizin uykunuzdan 1 Betül 2 Sen, 2 gün sonra isteme var senin elbisen yok,bizim elbisemiz yok hala mal gibi oturuyoruz gerçekten çıldırıcam.

Damla hani beni isteyecekler ya? Ben mi düşünsem bunları acaba?

Sen düşünmediğin için biz düşünmek zorunda kalıyoruz zaten hadi kalk artıkk!

Derin bir nefes aldım ve sonunda yataktan kalktım. Damla beni itiştire kakıştıra banyoya götürdü. Yüzümü yıkadıktan sonra içeriden gelen müzik sesi ile yine başladık diye düşünmeye başlamıştım ki küçük zıplama sesleri ile Betül ve Ravza'nın seslerini duydum.

"AŞK İLE ALLAH ALLAH VUR DEDI VUR ZİLE YALLAH"

Dişimi fırçalarken aynadaki görüntüme dalmıştım. Bir anda kapının açılması ile korkarak kapıya baktım. Betül beni görmesi ile gülme krizine girdi.

Hoyotonda ik defa mi dıs fircoloyon odom goruon?

Konusmamla daha fazla kopan Betül'ü görmemle bende güldüm ve ağzımı temizleyip havlu ile duruladım.

He ne dicen?

Şimdi biz elbise bakmaya gidicez ya?

Ee?

Ben yeşil giysem olur mu?

Yok olmaz aminakoyayım kabul etmiyorum. Salak mısın hangi rengi giyersen giy.

Of pınar

Betül tam kapıyı kapatacaktı ki kapıyı tutup bende çıktım.

Mutfağa geldiğimde bizimkiler çoktan kahvaltıyı hazırlamıştı. Gözümü elimle silerken gülümsemiştim. Damla tezgahtaki zeytini alıp masaya koymuştu.

Hepsini ben yaptım.

Ravza ve Betül öyle bakışlar atmıştı ki 1 saniye bile inanmama izin vermemişlerdi. Bende gülmüştüm.

Ellerinize sağlık hepinizin.

Beraber kahvaltıya oturmuştuk ve ne kadar heyecanlı olduğumuz hakkında konuşmuştuk. Güne güzel bir başlangıçtı.

...

Kanka ananın amı ama artık yani.

Ravza'nın bir anda sinirlenmesi ile hepimiz gülmüştük ben ise şaşkınlıkla Ravza'ya bakıyordum.

Ravza ben isteme elbiseimi seçiyorum şu an lütfen sabır.

Abi kafayı yedirtecen yakında ama yok şurası şöyle burası böyle mis gibi elbise işte.

Ravza'ya koptuktan sonra elbise denemeye son hız devam etmiştik. Herkes elbisesini bulmuş bir tek ben kalmıştım. Mağazaları geze geze ayaklarım açımıştı. Yere çöküp ağlamak istiyordum.

Mesele elbiselerin kötü olması değil hepsinin aşırı güzel olmasıydı. Ve hangisini seçeceğini bilmiyordum. Kerem'in sabahtan beri mesajlara bakmaması ayrı sinirimi bozuyordu.