Unbroken Melody | නොබිඳුණු තනුව | ✓

02 ♡

''sir ම-..''

phone එකේ battery power එක 0ටම බැහැල off වුනා.

''ohh..shit. කෝ මේ charger එක.. අහ්හ් ඇයි ඒ පාර මේක charge වෙන්නේ නැත්තේ''

දුකක මහත කියන්නේ current එක නැහැ.එහෙටයි මෙහෙටයි කැරකි කැරකි ඉදලම current දැන්ම එන පාටක් නැති නිසා phone එකත් එහෙම්මම charger එකට දාලම wash එකක් දාගන්නම ටවල් එකත් අරගෙනම ගියා..

bath tub එකට වතුර පුරවල ඒකට බැහැල ඉද්දි සිතුවිලි ගොඩක් ඇතුලේ ලියෝන්ව හිරවුණා..

''ඒ එයා වෙන්නම පුලුවන්ද??''

ගලපගන්නම බැරි අදහස් ගොඩක් එක්ක වතුර යටට වෙලා හිටියා. හදවත අමුතු රිදුමක් එක්කම ගැහෙන්න අරන් තිබුනා..

විනාඩි 30ක් වගේ යද්දී ලියොන් washroom එකෙන් එලියට ආවා..එලියට ඇවිල්ල closet එකෙන් ඇදුමක් තෝරාගත්තා. cotton long pant එකක් එක්කම cotton short sleeve shirt එකක් අරගෙන ඇදගත්තා. ඒත් එක්කම current එකත් ආවා. සියලුම දෙවි දේවතාවුන් සිහිකරමින් phone එක ගාවට ආවා.

කොහොමහරි විනාඩි 5ක් ඇතුලත phone එක on කරගන්න පුළුවන් වෙන තරමට charge කරගන්න පුළුවන් වුනා. phone එක ඉක්මනට on කරගෙන සක්මන් භාවනාවේ යෙදෙන ගමන්ම call log එකට ගිහින් ඉක්මනටම ඒ unknown number එකට call එකක් ගත්තා..

''hello mr. මේ ඔයා කලින් කතා කරපු order එක..''''අහ්හ් ඒක sir මම වැරදිලා අරන් තියෙන්නේ . ඒක සර්ට තිබුන order එකක් නෙමෙයි . I'm sorry sir.''

''හරි ඒකට කමක් නැහැ.මම කලින් call කරද්දී ඔයා කොතනද හිටියේ. මට පොඩ්ඩක් විස්තර කියන්න පුලුවන්ද ''

''sir මම හිටියේ .... park එකේ university එකකින් organise කරලා තිබුන event එකක් ගාව.. ඒත් ඒ වෙනකොටත් මම හිතන විදියට ඒ event එක ඉවර වීගෙන යනගමන් තිබුනේ.. මම හිතන්නේ මේ වෙද්දී ඒක ඉවර වෙලා.'' 

'' අහ්හ් ඒ event එක ඉවරත් වෙලාද??? ඔයාට මතකද ඔය හරියේ violin play කරපු එක්කෙනාව?? එයා මොන වගේද කොයි වයසක කෙනෙක්ද කියල දැක්කද ?? ඔයාට පොඩ්ඩක් මතක නම් මට කියන්න පුලුවන්ද.. මේක ටිකක් හදිස්සියක්...''

ගෙදර එහෙටයි මෙහෙටයි ඇවිදින ගමන් ලියෝන් කතා කළා. මදි පාඩුවට පිටිපස්සෙන් නැට්ට වගේ bellaත් ඇවිදන් ආවා.

'' sir මම හිටියේ ඒ violin එක play කරපු හරියේ.. ඒත් මට ඒක play කරපු එක්කෙනාව බලාගන්න බැරි වුනා. මොකද එතනට ගොඩක් මිනිස්සු එකතු වෙලා හිටියේ''

බඩගින්න වැඩිම වෙලා බඩත් කෑගහන්න ගත්තු නිසා kitchen එකට ගිහින් බඩේ ගින්න නිවාගන්න හොද දෙයක් බලලා පොඩියට හදාගන්න පටන් ගත්තා. ඒත් ඒ අතරේම bella කෙල්ලත් බඩගිනි වෙලා කකුලේ දැවටී දැවටී පුරු පුරු ගාන නිසා phone එකත් කනේම තියාගෙන bellaගේ food bowl එකට cat food ටිකක් දැම්මා. 

''අහ්හ් හරි thank you මේ ටික කිව්වට'' 

''අහ්හ් ඒක සුළු දෙයක් sir''

call එක එහෙම්මම cut කරලා table එක උඩින් තියලා දවල්ට කන්න දෙයක් හදාගන්න ගත්තා. කන්න හදාගත්ත කියන්නේ omlet එකක් හදාගෙන සලාද කොළ , තක්කාලි වගේම ketchup දාල ඒක පාන් පෙතිත් එක්ක තියලා හදාගත්ත පොඩි sandwich එකක්.

ඒකත් කාල ඉවර වෙලාම ගෙදර ටිකක් අස්පස් කරලා complete කරගන්න තිබුණු assignments ටික කරන්න ගත්තා . වැඩ අස්සෙම හිරවෙලා හිටපු නිසා පාන්දර වෙනවා දැනුනෙවත් නැහැ . ඇස්වලට දැනුනු නිදිමත නිසාත් උදේ ඇවිදලා ඇවිදලාම රිදුම් දෙන කකුල් දෙක නිසාත් ඉක්මනටම වැඩ කරලා ඉවර කරලා නිදියන්න ගියා.

.

.

.

සාමාන්‍ය විදියටම දවස් ගෙවී ගෙන ගියත් , සමහර වෙලාවට එදා ඇහුන violin part එක කන් ඇතුලේ දෝංකාර දෙන්න ගන්නවා. ඒ වෙලාවට පපුව රිදුම් දෙන ඒ අතරින් සියුම් සතුටක් ගෙන දෙන මතකයන් අතරේ ලියෝන් තනිවෙනවා.

''එදා මට නොකියම එන්නේ නැතුව ඉන්නයි තිබුනේ. ඒත් අම්මයි තාත්තයි මට කලින්ම කියලා තිබ්බා නම් එයාට කියන්න තිබුනා.එයා මාත් එක්ක තරහ වුනාද දන්නෙත් නැහැ. ඒත් මේ ඔක්කොම එයාට මතක නැතුව ඇති. හැමදේම වෙලා අවුරුදු 8ක් ගෙවිලත් ඉවරයිනේ. ''

-------------



 Hello... මරණ තර්ජන මැද්දේ අනිත් chapter එකත් දැම්මා.. (ආදලෙයි ඉතිම්) කතාව ගැන දැනුන විදිය කියන් යන්න.. ♡