Unbroken Melody | නොබිඳුණු තනුව | ✓

30 ♡ (Last Chapter)

ලියෝන් උදෙන්ම ගිහින් විහස්නව ඉස්කෝලෙන් දැම්මා.. හවස කොන්සර්ට් එක නිසා උදේ ඉදන්ම වැඩ තිබුනා.. විහස්නව ඉස්කෝලෙන් දාලා ලියෝන් කෙලින්ම ගියේ විහස්නගේ ගෙදර.. විහස්නගේ අමතක වුන බඩු වගයක් අරගෙන ආයේ ගිහින් දෙන්න තමා ලියෝන් ආවේ.. ගෙදර දැන් ගොඩක් හුරු නිසා ලියෝන් එහෙම්මම ගෙදර ඇතුලට ගියා.. 

'' විහස්නගේ Adoption Certificates ටික කෝ.. ඒවා අරන් තියන්න ඕනේ.. ඒවා දැන් ඕනේ නැහැ නේද.. අපි එව්වා විසි කරලම දාමුද.. '' 

ලියෝන් ඒ ඇහුන දෙයත් එක්කම ගල් වුනා.. ඒත් එක්කම කතා කර කර හිටපු විහස්නගේ අම්මත් බය වුනා.. 

'' ආ පුතා.. අ~ ඇයි පුතේ.. මොකද්ද වෙන්න ඕනේ.. ? '' 

'' ආන්ටි.. මොනා ගැනද ඒ කතා වුනේ..?? ''

'' මුකුත් නැහැ පුතා... ''

'' ආන්ටි.. මම කලින් ඉඳන්ම මේක ගැන අහන්න හිටියේ.. ඇත්තටම විහස්න කියන්නේ කව්ද.. එයා ඔයාලගෙම ළමයද..?? '' 

විහස්නගේ අම්මට කියන්න දෙයක් තිබුනේ නැහැ.. ඒත් එයාට මේක ගැන ලියෝන්ට නොකියා ඉන්න හේතුවක් තිබුනෙත් නැහැ..

'' පුතා එන්නකෝ ඇතුලට.. '' 

ලියෝන් ගිහින් ඉඳගත්තා.. විහස්නගේ අම්මාත් ඇවිල්ලා ඉඳගත්තා.. 

'' මම ගිහින් එන්නම් පුතා.. මට මේ වෙලාවේ ඇත්තටම වැඩක් වැටිලා තියෙන්නේ.. ආන්ටි කියාවි.. '' 

විහස්නගේ තාත්ත එහෙම්මම කාර් කි එකත් අරගෙනම එලියට ගියා... 

'' ඇත්තටම එදා ඒ රෑ.. මායි හස්බන්ඩ් දෙන්නම කාර් එකේ යනගමන් හිටියේ.. මමයි ඒ වෙලාවේ drive කලේ.. වේගෙන් ගියේ නැහැ.. ඒත් මම අතුරු පාරක ඉඳන් main road එකට දාද්දීම කව්රුහරි කාර් ඉස්සරහෙන් දිව්වා.. එයා ඒ දුවද්දී ඇවිල්ල හැප්පුනේ.. මගේ කාර් එකේ.. ඇත්තටම ඒ වෙලාවේ මම ගොඩක් බය වුනා.. ඒ පොඩි පිරිමි ළමයෙක්.. එයා බිම හිටියේ.. වෙව්ල වෙව්ල.. කතා කලාට එයා වචනයක්වත් කියන්නේ නැහැ.. එයාගේ වැලමිට ගාව තුවාල වෙලා තිබ්බා.. ටිකක් අඳුරු නිසා පස්සේ තමා දැක්කේ එයාගේ නළලත් තුවාල වෙලා කියලා.. ඒක නිසා මමයි හස්බන්ඩ් දෙන්නම එයාව එක්කන් හොස්පිටල් එකට එක්කගෙන ආවා..