"Ne demek ilişkiniz ailene gitti?"
"Yönetici ailemi buldu ve onları ikna etti. Bir ilişkim olduğunu bilmiyorlardı, Jaeyun hep evimize gelir giderdi ama onu arkadaşım sanıyorlardı. Ailem bu duruma çok öfkelendi. Ben gerçekten bırakmıştım, stajyerlikten vazgeçmiştim."
"Bu nasıl değişti?"
"Beni onunla tehdit etmişlerdi. Jaeyun'a zarar vereceklerini söyleyerek beni ellerinin altında tutmuşlardı her zaman."
"Ne tür bir zarar? Kim bunu yapabilir ki?"
"Şirketimizin eski yöneticisi, o adam gerçek bir pislikti. Bu şeyleri Jaeyun'a açmama dahi izin verilmedi, her seferinde kendi kendime bunlarla boğuldum. Onu terk etmem istendi, sonrasında hiçbir haber de alamadım."
"Onu aradın mı?"
"Her yerde. Eli kolu uzun insanlarla tanıştım bu süreçte ama yoktu, Jaeyun yoktu. Onu asla bulamadım, tek bir şeye tutunup yaşama devam ettim."
"Neydi?"
"Mutlu olmasını diliyordum. Beni unutmasın ama mutlu olsun istiyordum. Bencillik ettiğimi biliyordum ama beni unutması fikrine dayanamıyordum. Jaeyun'dan sonra kimseyi sevemedim, kendimi kimseye açamadım."
"Neden hiç Jaeyun'la konuşmayı denemedin?"
"Durmazdı ki o, herkesle benim için kavga edebilirdi. Bu da onu iyice tehlikeye atmak olurdu."
"İlişkinizi gizli yaşamaya devam edemez miydiniz?"
"Ben de ilk başta bunu düşündüm. Gerçekten asla ondan ayrılmak istemedim."
"Sonra düşüncen neden değişti?"
"Telefonumdan tut normal hayatıma kadar kontrol edildim. Jaeyun'u tehlikeye attığım söylendi. Eğer bu ilişkiyi bitirmezsem bu tehlike ölüme kadar gidebilirdi."
Heeseung tekrardan dolan gözlerini kıyafetinin koluna sildi ve konuşmaya devam etti.
"Sonrasında, bana onunla geçireceğim son bir hafta verildi. Bunun için ne kadar yalvardığımı halen unutamıyorum. O haftayı tamamen Jaeyun'la geçirdim. İstediği her şeyi yaptım, kokusunu doya doya içime çektim, her seferinde bu sonmuşcasına onu öptüm."
Heeseung duraksadı.
"Sonrasında... ondan ayrılacağım gün geldi. Yanına gitmeye cesaret edemedim. O gün hasta olmuştu bir de, çok yağmurlu bir gündü. Havanın durumundan yararlanıp çabucak bitiririm diye düşünmüştüm. Ona mesajı attım ve sonrasında sorduğu hiçbir soruya cevap vermedim. Beni defalarca aradı. Cevap vermezsem vazgeçer bitirir diye düşündüm."
"Bitirmedi mi?"
"Aramayı kesmedi. Sonrasında sokakta ismimi duydum. O yağmurda, şemsiye bile almadan koşa koşa evime gelmişti. Perişan haldeydi. Aşağı indiğimde beni görünce gülümsedi, bir eli göğsünü yumrukluyordu."
Sunghoon bunun Heeseung'un yaptığıyla aynı olduğunu fark etti. Bu hareket Jaeyun'un acısını dindirmek ve bir bakıma yansıtmak için yaptığı son hareket olmalıydı, Heeseung'a kalan son anısı buydu.
Heeseung bu acı dolu anıyı asla unutmamak için sahiplenmiş ve kendisine bir alışkanlık haline getirmişti.
Bu acı ona Jaeyun'dan kalan son hatıra olmalıydı.
_________________________________________
aglixam
