Elanor gözlerine inanamıyordu. Elleriyle gözlerini kapatarak ağlamaya başlamıştı. Pencere de duran Milan'dı. Elanor şaşkındı. Milan'ın onu nasıl bulduğunu anlayamıyordu. Milan seslendi; "Elanor, köşkün kapısına gel" Elanor, koşa koşa aşağıya indi. Kalbi yerinden çıkacak gibiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Köşkün kapısında öylece onu bekliyordu. Milan bir anda önünde belirdi. Elanor şaşkınlıkla ona bakıyordu. "Milan buradasın, nasıl olur, nasıl oldu, bilmiyorum ama daha da merak ettiğim şey sen nasıl buldun beni? Ben seni bütün gün bekledim. Seni göremedim çaresizce döndüm. Bak her şeyi konuşacağız, nasıl heyecanlı ve mutluyum. Karşımda duruyorsun!" Milan, Elanor'un hiç bir söylediğine cevap vermiyordu... "Milan neden susuyorsun, benimle konuşmayacak mısın?" Elanor anlam veremiyordu. Milan'a yaklaştı ve tam dokunacağı anda Milan yok olmuştu.
"Hey Elanor"
Elanor gözlerini hafifçe açtı. Olduğu yerdeydi, yatağındaydı. "Hayal mi gördüm ben rüya mı?"
Tekrar bir ses "Elanorr!"
Neler oluyordu? Pencereye doğru gitti. "Heyyyy kim var orada?" Sesleniyordu, fakat tepki yoktu. Bi anda Colin dalların arasından çıktı. Elanor'un penceresine kondu. "Colin! Nerelerdeydin? Sen benim kalbime indiriceksin. Neler oluyor? Neden geldin? Beni korkuttun, üstelik çok güzel bir düşteydim sanki, Colin ben Milan'ı düşünmeden yapamıyorum. Hayali bile gerçek gibiydi, rüya da olabilir. Her neyse sen neden geldin?"
Colin Elanor'a yaklaştı. Konuşmaya başladı;
"Küçük Elf. Benden başka kimsen yok. Görmemen gereken şeyler görüyorsun, bilmemen gereken şeyler öğreneceksin. Seni koruyorum, ama ben senin iyiliğin için yanında değilim. Beni en yakın arkadaşın gibi görüyorsun. Üzgünüm Cadı Melnun tarafından kazanda kaynatılmak istemiyorum. Elanor, Ben ve Melnun seni Milan'dan uzak tutmak istiyoruz. Cadı bunun için büyüler yapıyor. Seni ondan uzak tutmak için elinden geleni yapacak. Milan bir İnsan Elanor, lütfen bu hayaline son ver."
