𝘌𝘓𝘍 "𝘉𝘪𝘭𝘪𝘯𝘮𝘦𝘻𝘭𝘪𝘬𝘭𝘦𝘳 𝘷𝘦 𝘥𝘶̈𝘴̧𝘶̈𝘯𝘤𝘦𝘭𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘬𝘢𝘺𝘣𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮"

EFSANE 1

Dorman dükkanın kapısının önüne geldi.
Kapıyı açtı ve Milan karşısındaydı.
"Genç yola çıkma vakti geldi galiba."
Milan kafasını salladı, ve Dorman'a baktı.
"Size bir şey sormak istiyorum, hazır kimse yokken."
Dorman " Buyur evlad" dedi.
Milan; " Cadı Melnun diye hitap ettiğimde tedirgin oldunuz, bunun sebebi neydi?"
Dorman şaşkındı.
"Seni buraya Cadı göndermemiş miydi?"
Milan; "Evet. Ama o cadı değil, o benim annem."
Dorman zorlukla yutkundu ve şaşkınlıkla Milan'a baktı.
"Annen mi? Nasıl olur o bir Cadı"
Milan, Dorman'a şaşkın gözlerle bakakaldı. Bir süre kendine gelemedi ve gözleri dolmaya başladı. Acı bir sesle;
"Sizi rahatsız ettim, her şey için teşekkür ederim." diyerek ağlaya ağlaya dükkandan ayrılıp ormana doğru yola çıktı. Melnun ise hala gelmeyen Colin'i merak ediyordu. Bir sağa bir sola giderek söyleniyordu.
"Hala gelmedi. Bir terslik var şimdiye kadar gelmesi gerekiyordu, bir şeyler olu..
Daha sözünü bitirmeden karşısında oğlu Milan'ı gördü. Milan elindeki iksiri göstererek
"Bunu mu bekliyordun?" dedi.
Melnun; "Milan bunun sende ne işi var?"
Milan gözleri ağlamaktan şişmiş bir şekilde Melnun'a baktı ve "Cadı olduğunu, babamı, Elanor'u ve yaptığın büyüyü biliyorum. Her şeyi anlat, beni kandırdın Anne." diye bağıra bağıra ağlamaya başladı. Melnun, Milan'a sarıldı ve "Sana her şeyi anlatacağım" diyerek başladı hikayeye:
"Babanla, kasabada tanıştık. Ben kasabaya Dorman'ın dükkanına gidip, gelirken babanı görüyordum. İnsan kılığına giriyordum, kasabaya giderken. Birbirimize aşık olduk. Ben çok korktum ama ona gerçekleri anlatmak zorundaydım. Ben bir Cadı, o bir insandı. Durumu babana anlattım ve insan kılığından çıkıp, cadıya döndüm. İlk başta şaşırdı ama bunu kabul etti. Beni yargılamadan, sorgulamadan sevdi. Biz evlendik. Sana hamile kaldım. Baban bir gün ormana gitti, o gittikten sonra benim sancılarım başladı. Elanor'un ailesi o gün babanı görmüş ormanda ve başka ırktan olduğu için öldürmüşler, babanı. Baban orada ölürken ben sana doğum yaptım. Baban öldü, sen doğdun. Babanda olduğu gibi sendende korktum. Benden korkma diye seni bir aileye verdim ve o zaman içinde bir iksir hazırladım. O iksir sayesinde sen beni hep insan olarak gördün. Elanor'un ailesi babanı bizden aldı. Bi şifalı su yaptım ve geleceğini görmesi için Colin'e içirdim. Colin geleceğini gördü ve Elanor vardı. Bunu yapamazdım. Onun ailesi babanı aldı, bizden. Sana zarar gelmesini istemedim." diye sözünü tamamladı ve iksiri bozdu. Milan ilk defa annesini cadı olarak gördü ve ağlaya ağlaya ona sarıldı. Elindeki iksiri cadıya uzattı ve odasına çıktı. Başını yastığa koydu.