𝘌𝘓𝘍 "𝘉𝘪𝘭𝘪𝘯𝘮𝘦𝘻𝘭𝘪𝘬𝘭𝘦𝘳 𝘷𝘦 𝘥𝘶̈𝘴̧𝘶̈𝘯𝘤𝘦𝘭𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘬𝘢𝘺𝘣𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮"

BAŞKA BİR EVRENDE

7 Haziran &

O sırada deli gibi çalan alarma uyandım, bu arada kendimi tanıtmadım ben Güneş. Bu hikayeyi uzun zamandır yazıyorum. Çoğu şeyde beceriksiz olduğumu düşünüyordum. Bir anda bir hikaye yazmak geldi içimden. Belki dedim bu sefer olur.
Hikayeyi yazmaya başladığımdan beri pek fazla dışarı çıkmıyorum. Yan tarafımıza yeni insanlar taşınmış, gidip onlara merhaba demek istiyorum. Yan tarafın bahçe kapısından girdim. Benim yaşlarımda biri vardı ve bahçeyi süslüyordu. Yanına gittim ve "partimi var?" diye sordum. Arkasını döndü. Masmavi gözleriyle bana bakıyordu. Gülümsedi ve
"Hayır? Bugün doğum günüm hazırlık yapıyorum. Sen kimsin?"
Benim adım güneş, yan tarafta oturuyorum, merhaba demek için gelmiştim."
"Çok memnun oldum Güneş" dedi gülümseyerek.
Daha fazla rahatsız etmemek için " o zaman görüşürüz, şimdiden nice senelere." diyerek gülümsedim eve doğru ilerlerken arkamdan seslendi ;
"İsmimi sormadın?"
Arkamı döndüm ve ona doğru ilerledim.
Elini uzattı ve "Adım Milan" dedi o sırada şaşkınlıkla kalakaldım. Elimi ona doğru uzattım ve bileğine baktığımda kırmızı bir ip vardı. Benim bileğimdeki iple aynıydı.
Şaşkınlıktan donup kalmıştım.
Kekeleyerek ona "kırmızı iplik efsanesini hiç duydun mu?" dedim ve bana
"inandığım tek efsane." cevabını verdi.
Gözlerim dolu dolu ona bakarken kafamın içinde su sözler vardı.

" iki insanı sadece kendisinin görebileceği kırmızı bir iplikle birbirlerine bağlarmış. İplerin bağlandığı yerler değişse bile, değişmeyen tek bir şey var. İp uzayabilir, esneyip dolanabilir. Düğüm bile olabilir ama asla kopmaz. Siz Milanla kırmızı iplikle bağlısınız.""

❤️‍🔥