𝘌𝘓𝘍 "𝘉𝘪𝘭𝘪𝘯𝘮𝘦𝘻𝘭𝘪𝘬𝘭𝘦𝘳 𝘷𝘦 𝘥𝘶̈𝘴̧𝘶̈𝘯𝘤𝘦𝘭𝘦𝘳𝘥𝘦 𝘬𝘢𝘺𝘣𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮"

EFSANE 2

Elanor ise Colin'i iyileştirmeyi başarmıştı.
Colin gözlerini yavaş yavaş açtı ve Elanor'a baktı. Elanor ise onun baş ucunda bekliyordu.
"Colin çok iyisin, iyileştin artık."
Colin Elanor'a baktı ve "Bana gerçekleri anlatmamı istemiştin, sen beni kurtardın bunca şeye rağmen, sana her şeyi anlatacağım." Elanor, kaşlarını çattı ve
"Ben sana bunun için yardım etmedim." Dedi.
Colin,mahçup bir şekilde ...
"Biliyorum ama benim sana bir af borcum var, o yüzden beni iyi dinle...
Milan'ın babasını senin ailen öldürdü. Ormanda gezdiği sırada onu fark ettiler ve başka bir ırktan olduğu için öldürdüler. Cadı hamileydi. Milan'ın doğduğu gün babası öldü. Cadı onu bir aileye verdi ve o sırada bir iksir yaptı. Milan hariç herkes onu cadı, Milan ise insan olarak görüyordu. Milan'ı o aileden aldı ve barakaya getirdi. Ona bakmaya başladı. Milan'ı korumak için bana bir şifalı su hazırladı ve ben aslında senin değil, Milan'ın geleceğini görüyordum. Seni gördüm geleceğinde. Cadı buna izin vermedi, Milan'ı korumak için büyüye başladı, o günden beri uğraşıyordu. Seni öldürmedi çünkü sana ilerleyen  zamanlarda ihtiyacı olacaktı. Melnun'a hep Elanor'a neden ihtiyacın var anlamıyorum diyordum. Büyü içindi belli ki. Büyünün tutması için bir tutam saç gerekiyordu. O saç senin saçın demek ki, yoksa neden sana ihtiyacı olsun? Ben seni çok sevdim. Cadı beni görevlendirdi. Ben her şeyi yapmak zorunda kaldım. Bunun sebebi ise ben bir insandım ve cadı beni kullanmak için baykuşa çevirdi. Dediği her şeyi yaparsam, beni eski halime çevirecekti. Eski halime dönmek için yaptım. Sen bana baktın, beni iyileştirdin artık ne yaparsan yap seninleyim. Beni böyle de sever misin?" diyerek bitirdi.
Elanor, acı acı ağlayarak Colin'e sarıldı. Gözleri kan çanağına döndü.Colin  hemen gelicem bekle beni dedi ve koşarak saçından bir tutam kesti. Barakaya doğru ağlaya ağlaya koşmaya başladı. Barakaya vardığında cadı iksiri kazana döküyordu.
O sırada Elanor;
" Melnun! Bu büyü de bir şey eksik değil mi?" Diye bağırmaya başladı.
Melnun şaşkınlıkla Elanor'a baktı.
"Bak eksik olanı getirdim sana. Saçlarımı."
Melnun hayretle bakarken Elanor bağırmaya devam etti.
"Ben pes ettim Melnun, sana bir can borcum var, Colin'e de benim yüzümden yaptığın büyü için borcum var. Al saçlarımı, Colin'i insana çevirecek iksiri ver, bitsin bu iş burda."
Melnun cevap bile vermeden kilere gitti. İksiri aldı ve Elanor'a uzattı. Elanor ise saçlarını cadıya verdi. Ağlaya ağlaya tekrar köşke gitti, Elanor.
Köşke geldi ve kapıyı açtı.
Coline baktı ve gülümsedi. İksirin kapağını Colin'in kanatlarına döktü. Colin'in gözlerinden  yaşlar akmaya başladı ve "Sen ne yaptın Elanor?"
Elanor gülümsedi ve "Benimde sana borcum varmış, demekki, yarım saat sonra etkisini gösterecek ve insana döneceksin " dedi ve ona sarıldı. Daha sonra ise dinlenmek için odasına gidecekti ki Colin arkasından seslendi...
"Elanor, sen kırmızı iplik efsanesini bilir misin?"
Elanor Colin'e döndü ve "Hayır, oda ne?"
Colin;
"İnanışa göre iki insanı sadece kendisinin görebileceği kırmızı bir iplikle  birbirlerine bağlarmış. İplerin bağlandığı yerler değişse bile, değişmeyen tek bir şey var. İp uzayabilir, esneyip dolanabilir. Düğüm bile olabilir ama asla kopmaz. Siz Milanla kırmızı iplikle bağlısınız."