~ස්නේහ~
අවසන් කොටස
ඇදේ ඔහේ නිදාගෙන හිටපු රනුක ඇස් වහගෙනම නාද වෙන ෆෝන් එක අතට ගත්තා. නිදිගැට කඩ කඩම ෆෝන් එක කනෙන් තියාගත්තා.
"හෙලෝ...."
"ගුඩ් මෝර්නින්ග්"
"මෝර්නින්ග්"
"තාම නිදිද"
"හ්ම්....."
"මං දෙයක් අහන්න ගත්තේ"
"මොකක්ද"
"ඔයා ආයේ කවදාවත්ම මධුෂට සමාව දෙන්නැද්ද.... "
"අනේ මන්දා ආක්ෂා... මගේ හිත බිදිලා ඉවරයි.... ඒත් ඒ ආදරේ නැතුව මම අසම්පූර්ණයි වගේ"
"හ්ම්... ඒ කියන්නේ ඔයා කවදම හරි ආයේ මධූෂට සමාව දීලා ඔයා ලගට ගනියි කියලද....."
"ඔව්..... සමාව දෙයි ඒත් කවදද කියන්න මං දන්නෙත් නෑ"
"එහෙනම් හරකෙක් වගේ ඔහොමම තව නිදාගනින්... අන්න මධූෂ අද ඕස්ට්‍රේලියා යන්න යනවා ආයේ නොඑන්නම....."
"මොකක්....."
"මධූෂ යන්නම යනවා "
"ඔයා කොහොමද දන්නේ...."
" මධුෂ මාව හම්බවෙන්න යමින් ගමන් අපේ ගෙදරට ආවා."
"මොනාද එයා කිව්වේ...."
" අනේ මන්දා මොනා උනත් මධූෂ පව්.... එයා ඔයාට පණ ඇරලා ආදරෙයි "
"ඇයි එයා මොනාද කිව්වේ"
" එයා මට කියනවා , ඔයා ආදරේට හරි ලෝබයිලු ... මදි නොහිතෙන්න ඔයාට ආදරේ දෙන්නලු.... කවදාවත් ඔයාව අඩවන්න එපාලු"
"ඉතිං වෙන මොනාද කිව්වේ"
"ඉතිං ඉතිං නෙමේ... ඔයා තාමත් මධූෂට ආදරෙයි නම් දැන්ම ගිහින් එයාව නවත්තගන්න රනුක, නැත්තන් මුළු ජීවිත කාලෙම ඔයා දුක් වෙයි"
"හරි ආක්ෂා ... මම ඔයාට පස්සේ කෝල් එකක් දෙන්නම්.... මොනවා වුනත් තෑන්ක්ස් මේ කරපු දේට"
"හරි හරි දැන් ඉක්මනට එයාපෝර්ට් එකට යන්නකෝ"
ෆෝන් එක කට් කරලා සාක්කුවට දාගත්තු රනුක කඩිමුඩියේ බයික් එකට නැග්ගේ ගෙදරට ඇදගෙන හිටපු කොට කලිසමයි ස්කිනි එකයි ඇදගෙන ඉද්දිමයි.
