#ස්නේහ
8 කොටස
බෝඩිම ඉස්සරහෙන් නවත්තපු ත්‍ර්‍රීවිල් එකෙන් මධූෂව හිමින් සීරුවේ බස්සලා රනුක එක්කන් ආවා....
"අදට මගේ කාමරේ ඉන්න"
"ඒ මොකෝ..... මට බෑ"
"යකෝ.... අසනීප වුනත් කටේ සැර... කලින් පාන් කියාගන්න බැරුව නේද හිටියේ"
"එහෙම තමා....."
"මේ කුනුහරප අහගන්නැතුව පාඩුවෙ එනවා යන්න මගේ කාමරේට.... මට සැනසිල්ලේ නිදාගන්න ඕනේ.... සැරෙන් සැරේ තමුසෙගේ කාමරේට රිංගන්න බෑ මට..."
"හ්ම්...."
රනුක මධූෂව තමන්ගේ කාමරේට එක්කන් ඇවිත් ඇදෙන් වාඩි කෙරෙව්වා.....වටේටම ඇස් යවන ගමන් මධූෂ මූලු ගේම විපරම් කලා.....
විශාල ඇදක්.., සිවිලින් ෆෑන් එකක්, තව ස්ටෑන්ඩ් ෆෑන් එකක්, දොර තුනේ ලී අල්මාරියක්, සෝෆා සෙට් එකක්, ලොකු ෆ්‍රිජ් එකක් වගේ ගොඩක් අලුත් බඩු වලින්ම ඒ පුංච් කාමරේ පිරිලා තිබ්බා... කාමරේ සිමෙන්ති පොලව නොපෙන්නම දාපු දුඹුරු පාටට හුරු කාපට් එක කාමරේට අමුතුම එලියක් එක් කලා...ඒ අතරේ එක එක තැන් වල විසිරිලා තිබුනු රනුකගේ ටීෂර්ට් , කලිසම් වගේම යට ඇදුනුත් හරිම අපිලිවෙලක් එක්කලා... වටේටම විසිරිලා තිබුනු රනුකගේ ඇදුම් දිහා මධූෂ බලන් හිටියේ කටත් ඇද කරගෙන. රනුක ඔලුවත් කස කසම ගිහින් තැන තැන විසිරිලා තිබුනු ඇදුම් ඇහිලුවේ කලබලෙන් වගේ.... එකතු කරගත්ත ඔක්කොම ඇදුම් ටික ගුලි කරලා ගිහින් අල්මාරියේ එබුවේ මධූෂ දිහා බලන ගමන්මයි... ඒත් මධූෂගේ ඇස් තමන් ලග නෙමෙයි කියලා දැනගත්ත රනුක හිමිහිට ලං වුනේ මධූෂ මේ තරම් උවමනාවෙන් බලන් ඉන්නේ මොකක්ද කියලා සැක හැර දැනගන්න. ඇද එහා පැත්තෙම තියෙන පොඩි බංකුවේ කලින් දවසේ බීලා තියපු තේ කෝප්පේ ඇතුලේ පොරකන කූඹි රෑන දිහා මධූෂ බලන් හිටියේ ගල් ගැහිලා...
"මේ ඕයි... තමුසේ ඕක දිහා බලන් හිටියා කියලා මට ඕකත් අරන් ගිහින් අල්මාරියේ ඔබන්න බෑනේ... මං ඕක පස්සේ හෝදන්නම්... තමුසේ මේ බෙහෙත් ටික බීලා ඇලට් එකක් දහන්කෝ"
"මේ ඇත්තට... ඔයාට මේ තරම් වටින බඩු කාමරේට ගන්න පුලුවන් නම් .. ඇයි ඔයා මේ වගේ තැනක ඉන්නේ"
