#ස්නේහ
9 කොටස
"මොන ලෝකෙද ඉන්නේ... මම කීයේ ඉදන්ද මේ බත් කට අතේ තියන් බලන් ඉන්නේ..."
කට ඇරපු මධූෂට නුහුරට බත් කටක් කවන ගමන් රනුක ඇහුවා....
"අහ්... මේ මම මේ කල්පනා කලේ හෙට වැඩට යනවද නැද්ද කියලා"
"කල්පනා කරන්න දෙයක් නෑ ඔයා හෙට වැඩට යන්නෑ එච්චරයි "
"ඇයි කම්පැනිය ඔයාගෙද"
"මගේ නම් නෙවේ..... ඒත් තමුසේ හෙට ගෙදර ආයේ කතා දෙකක් නෑ... මට නම් බෑ ආයේ තමුසේ අසනීප වෙද්දි තනි රකින්න... පුදුම වදයක්නේ තමුසේ දුන්නේ මේ ටිකට"
"ඇත්තටම මාව ඔයාට වදයක්ද රනුක"
රනුකගේ උරහිසකින් අතක් තියලා මූණටම එබිලා මධූෂ අහපු විදියට රනුකගේ හිත ගැස්සුනේ නොහිතපු අයුරින්.... හුස්මක දුරින් ඉන්න මධූෂව රනුකට පෙනුනේ වෙනදට වඩා දගකාර පෙනුමකින්.....
"ඇත්තම කියන්නද"
"හ්ම්.... හා"
මධූෂගේ කන ගාවටම තොල් අරන් ගිය රනුක දිග හුස්මක් පිට කලා.. ඒ සීතල හුස්ම පොද මධූෂට එක් කලේ අමුතුම හැගීමක්... ඒ අපූරු හැගීම මධුෂ වින්දේ ඇස් තදින් පියාගෙන....
"ඔයාව මට කවදාවත් වදයක් වුනේ නෑ මධූ බබා....."
බොරු තරහක් මවාගෙන මධූෂ ඈත් වුනේ රනුකට රවන ගමන්.... රනුක හිනාව ගිලගත්තේ යටි තොල හපාගෙන....
"කෝ ආ කියන්න... "
රනුක කියන දේ අහලා පොඩි එකෙක් වගේ කට ඇරපු මධූෂ කෙලින්ම බැලුවේ රනුකගේ දඩබ්බර ඇස් දිහා... ඒ දඩබ්බර ඇස් මධූෂව මොහොතකට අතරමං කලා....
"ඉවරයි"
"ඈ....."
"බත් එකම ඉවරයි.... බෑ බෑ කියලා ගිල්ලා නේද සේරම"
රනුක නැගිටලා කරාමෙ ලගට ගියේ අත හෝදන්න .... ආයේ කාමරේට එන රනුක දැක්කේ බෝතලෙන් වතුර බොන මධුෂව ....
"දැන් ටිකක් නිදාගන්න
රනුක සෝෆා එකට වැටෙන ගමන් කිව්වා..
"නිදිමත නෑ"
ඇද විට්ටමට කොට්ටයක් තියලා හේත්තු වෙන ගමන් මධූෂ කිව්වා.... ෆෝන් එක අරගෙන ඒ දිහා බලාගෙන හිනා වෙන රනුක දිහා මධූෂ බැලුවේ විමසිල්ලෙන් ....
