VAMPİRİMSİ #Wattys2015

YENİ İNSANLAR

O günden sonra günesin doguşunu izlemiyorum. Ve bu tür saçma şeyleri unutmak için arkadas ortamlarina girmeye devam ettim. Yani herkeze öyle diyorum ama asıl amacım Utku'yu görmekti.

Bir gün İdil bana sosyal paylaşım sitesinde " buluşalım " dedi. Bende tabi "kim kim olcak" dedim. Grup takılmayı daha çok seviyorum çünkü. O da bir kac kisinin adini saydi.

Bu isimlerin arasında Utku yoktu. O yüzden çıkmak istemedim. Ama çıkmak zorundaydım yoksa psikolojim gittikçe bozulacaktı. Kendimi eve kapatmıştım resmen.

Neyse bende dusundum cikmaya karar verdim. Hazırlandım. Onlarla buluşcağımız yere gitmek için yol aldım. Bana verilen adrete İdil beni bekliyordu. Diğerlerinin gelmesini beklemeye başladık.

Mehmet ve yanında bir arkadaşı bize doğru geldiler ve selam verdiler. Bunlarla takılcağimizi dusunmemistim.

İdil " hadi gezelim o zaman " deyince bende sasirdim tabi. Cunku baska birilerini soledi ve 6 kisi olcagimizi soledi. Biz suan 4 kisiydik.

Bu durumu İdil'e sordum. Net bir cevap vermedi bana. İdil ve Mehmet ikisi gülüp eğleniyorlardi bende diger cocugu tanimadigim icin saf saf yanlarinda yürüyordum.

Hep birlikte bir parka gittik ve oturduk. İdil o tanimadigim cocukla tanistirmak istedi bizi. Aslında hiç tanışmak istemiyordum.

Neyse biz tanistik. Adi Burakmiş. Fazla yüzüne bakmadim yani ilgilenmedim. İdil'de sürekli bizi kaynaştirmaya calisiyor felan cok gereksiz seyler yapiyor.

Neyse gunum hic guzel gecmedi bende bir an once eve gitmek icin yola koyuldum. İdil'in gereksiz laflari beni dahada yorgun hissetmemi sagliyordu.

Eve cabuk gitmek istiyordum cunku internet paketim bitmisti ve evde wifi vardi. Hemen wifiye baglanip Utku mesaj atmis mi diye bakmak istiyordum.

Kosar adimlarda eve geldim. Nefes nefeseydim. Hemen wifiye baglandim. 5 dakika bekledim ama bir tane bile bildirim gelmedi.

İste o an kendimi cok yanliz hissettim. Hic bir sey istedigim gibi gitmiyordu. Ne yapmam gerektigini de bilmiyordum.

Garip olan seyde yanliz kalmayi sevmemem ama insanlaridada sevmememdi. Cok garip seyler vardi aklimda. En cok kendimi dusunemiyordum.

Birden aklıma eski bir arkadaşımın söylediği bir şey geldi. " biliyor musun, sözlükte bütün sözlüklerin karşıtı olmasına rağmen ' yanlızlık' ın yok " demişti. Daha önce hiç aklıma gelmemişti böyle bir şey. Düşündüm... Haklıydı... Gerçekten her sözcüğün karşıtı vardı bir tek yanlızlığın karşıtı yoktu koskoca sözlükte. Mutsuzluğun mutluluk, umutsuzluğun umut, acımasızlığın acıma, güçsüzlüğün güç, korkanklığın korkusuzluk vs gibi karşitları varken yanlızlığın yoktu.

Sonra tekrar düşündüm. Eğer yanlızlığın bir karşıtı olsaydı dünyada yanlızlık olmazdı. Yani bütün insanlar doğduğunda da yanlızdı, öldüğünde de yanlız olacak. Yani ne kadar eş, dost, aile olsada her zaman yanlızdık. Yanlızdık, yanlızız çünkü bu yaşamı sağlıklı bir biçimde sürdürebilmek için kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğenmek zorunda. Kimseye bağımlı olmadan, özgürce...

Ancak burada bir yanlıs anlaşılma olmasın lütfen. Benim sizlere anlatmak istediğim, sevdiklerinizi bir kenara atıp yanlızca kendi kendimize olalım demek değildir. Elbette sevdiğimiz insanlarla paylaşacağız yaşamımızı. Biz insanların en doğal gereksinimidir bu.

Anlatmak istediğim ayaklarınızın üstünde güclü, kimseye bağlı kalmadan ve özgürce durabilmenizdir. Ve bu da yanlızlıktan geçiyordu. Her zaman hayatımizı paylaşalım ama kendimiz ayakta durmalıyız. Güçlü bir birey olmak için. Neyse şuan nasıl girdim konuya ve nasıl çıktıgıda bilmiyorum. Biraz saçmaladım galiba ama bunlar gerçek yani neyse devam edelim biz.

Mesaj gelmedigini anlayinca her zaman ki gibi sarkimi acip kendimi dinlemeye koyuldum. Zaten o ara uyumusum.