VAMPİRİMSİ #Wattys2015

MERAK

Merak ediyordum. Planımızı ne zaman ortaya koyacaktık ? Ne zaman ayaklanacaktık ? Bu soruların aynısını Utku'ya yönelttim. Bana fazla vaktimiz olmadığı için hemen yarın ajans aramalarına başlayacaktık. Aslında aramamıza gerek yoktu. Çünkü babamın tanıdığı bir kaç tane reklam ajansları vardı. Reklam ajansı bizim bir işimize yaramayacaktı ama olayı daha gerçekçi yapmamız gerekiyordu. Bu konuyu daha derin bir şekilde Utku'yla konuşmuştuk. Bir reklamda vampir rolünde oynayacaktık. Tabii bu reklamı izleyen haber programları bizimle görüşmek isteyecekti. Biliyordum bu işleri. Yani babam sayesinde az çok tanıyor ve biliyordum.

Babam mühendis olduğu için bazı işlerinin reklamını yapmak zorunda olduğu için bu tür şeylerlede ilgileniyordu. Aslında bu babamın işi değildi ama bende anlamıyordum. Neyse ya boşverin babamı şimdi. Daha önemli şeyler var.

Yani yarın ilk işimiz Utku'yla babamın yanına gidip bize yardımcı olmasını isteyecektik. Mecburen onada yalan söyleyecektik. Söylemek zorundaydık. Bizim hayatımız risk altındaydı çünkü. Aslında bu savasımızın daha büyük bir amacı vardı. O da hepinizin bildiği gibi vampirlerin olmadığını tüm insanlığa duyurmak ve gelecek olan vampirleride rahat olmasıdır. Hem kendimiz hem gelecek için savaşıyorduk.

Son zamanlarda Utku'yla okuluda asmıştık. İyi görünmüyordu sonumuz. Babamın öğrenmemesi gerekiyordu. Eğer daha fazla okula gitmemezlik yaparsak öğrenirdi. O yüzden yarından itibaren okula gitmek zorundayız. Zorundayız diyorum çünkü Utku'da benimle birlikte gelmeli. Artık onsuz bir yere gidemiyordum.

İşimiz zorlaşıyordu. Hem okula gidecektik hemde planlarımızı uygulayacaktık. Kendimiz için endişeleniyordum. Ama herşey güzel olacaktı. Olmalıydı. Ben Uyku'ya güveniyorum ve inanıyorum her zamanda sözünü dinleyeceğim. Aksi taktirde başım daha çok belaya girerdi.

Ben konuşmayı severim
Sizde okumayı sevin. Ben susarsam sizde okumazsınız zaten. Kansızlık beynime vurdu. Utku'ya kana ihtiyacım olduğunu söylemem lazım. Yoksa bu durumum hiç iyi değil.

Utku'ya söylemekten utanıyordum artık. Bende dudağımı kanatmak zorunda kaldım. İyiydi aslında çok iyiydi. Acaba nasıl uyucaktım. Heyecanlıydım. Aynı zamanda endişeli. Uyumaya çalışırken yarının hayalini kuruyordum. O ara uyumuşum zaten.