YASEME

6.Bölüm "Gerçek"

Hemen içeri geçip, kucağına atladım. O da hemen yakaladı. Sıkı sıkı sarıldım ona. Çok özlemiştim. Özellikle bu güven hissini. Bu his ona karşı duyduğum bir his değildi. Tam aksine onun bana verdiği bir histi. Aynı hissi yine Ağabeyimden alırdım. İkisinin bana verdiği his benzerdi.

"Güzelim " Sesinde belliydi duyduğu özlem. "Sonunda geldin ağabey " Bir kaç saniye sesiz kaldı. Daha sonra "Sonunda abim, sonunda " İçeri geçip oturduk. "Ağabeyim ne tepki verdi seni görünce? " Üzüntüsü hemen gözlerine yansıdı. "Hiç bir tepki vermedi " En azından ağabeyimin ona karşı bir tepkisi olur zannetmiştim. Ama ona karşı bile kayıtsız kalmıştı.

Bu durumun onu ne kadar üzdüğünü anlayabiliyordum. Hayattı boyunca ağabeyimin yolundan gitmiş, birbirlerine  hem yoldaş hem kardeş olmuşlardı. İkisi de farklı yollara savrulup heba olmuşlardı. Ama en azından hala yaşıyorlardı.

Buna yaşamak denirse.

Hemen masayı açtım , hazırladım.

Yemek boyunca sohbet ettik. Ağabeyim uyuduğu için yemeğe inmedi. Yemek sırasında telefonuma bildirim sesi geldi. Bir anda ikisininde bakışları bana döndü. Çağlar muzip bakışlar attıyorken Atakan ağabey meraklı bakışlar attıyordu. Gecenin bu saattinde bu kim der gibi. Telefonu elime alıp açtım. Mesaj Lâhza dandı. Bugün odada numara larımızı almıştık.

"Cemal'e ne dedin? "

        
"Hiçbir şey neden? "

"Bu çocuğa ne oldu o zaman böyle? "

                                                             
                                                                "Niye"

"Geldiğinden beri garip garip bir yerlerime bakıyor ".

            " Bilmiyorum ben neden kendisine    sormuyorsun? "

Bunu dememle beraber sohbetten çıktı. Bende güçlü bir kahkaha attım.
"Kim o " Atakan abim baya merak etmiş gibiydi. "Bir arkadaşım ağabey " Bunu dememle Çağlardan bir kıkırtı çıktı. Kiminle konuştuğumu anlamıştı. Ona alttan bir bakış attım. Bu onu daha da güldürdü. "Atakan ağabey yakında Nili istemeye gelirlerse hiç şaşırma-" Mal kiminle konuştuğunu yeni fark etmişti. Kafasını yavaş bir şekilde döndürünce Atakan abinin delici bakışlarıyla karşılaştı.

"Kim lan o piç! " Bağırması ikimizide gerdi. Bakışları hemen konuşun der gibiydi. "Birisi değil ağabey Çağlar yine boş yapıyor" Tekrar konuşmaya başlayacağı sırada, bakışlarımı görünce sustu. "Bu konu burada kapanmadı! " Neyse ki şimdilik geçmişti. Çağlarla aramızda hızlı bir bakışma geçti. Bunun anlamı hızlı bir mazeret düşün dü. Atakan abim Yiğit ağabeyim gibi fazla korumacı ve fazla kıskançtı. Ben çocukken de bu böyleydi. Bu yüzden garip bir durum değildi ama boku yemiştik.

İlerleyen saatlerde herkes odalarına dağıldı. Atakan abi ağabeyimle aynı odada kalmak istediği için onunla kalıyordu. Ağabeyimin hiç bir şey yapmaması sanki onaylar gibiydi. Umarım yani. Ağabeyim bir tepki vermeyince Atakan abim de sevinmişti. Ama Çağlar biraz üzgündü. Ağabeyimle ilgilenmeyi her şey den çok seviyordu ve şimdi Atakan abim olaylara dahil olmuştu.

Basit bir şekilde herzaman ki gibi kıskanıyordu.

Çocukken de bu böyleydi. Atakan abim Yiğit Ağabeyime yaklaştığı zaman çığlık çığlığa ağlardı, sırf kıskançlıktan.