KANA BULANMIŞ SIRLAR

6.BÖLÜM "GÜLÜMSEMEK"

Merhaba ♡

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen, yorumlarınız bana ilham veriyor <3

Keyifli okumalar!

🩸

KANA BULANMIŞ SIRLAR

Bölüm Şarkısı: Sezen Aksu - Haydi Gel Benimle Ol

6. BÖLÜM "GÜLÜMSEMEK"

Korku dolu gözlerle etrafıma bakındım. Nerede olduğunu bile bilmediğim bir depodaydık. Bizi arabadan zorla indirdikten sonra zorla başka bir arabaya bindirmiş, buraya getirmişlerdi. Ben her ne kadar buraya gelmemek için elimden geleni yapmış, hatta bir şekilde kaçmayı dahi düşünmüş olsam da Gökhan'ın hiçbir şey yapmamasından ve yapmayacak gibi durmasından dolayı benim de elimden bir şey gelmemişti ve işte şimdi buradaydık. Bundan sonra da ne olacağına dair hiçbir fikrim yoktu.

Korkudan dizlerimin titrediğini hissederken bir yandan da tüm bu olanlara rağmen Gökhan'ın bana arabada söylediği şeyi düşünüyordum. Kim olduğumu öğreneceksin demişti ama bunu öyle bir söylemişti ki sanki çok kötü bir şey öğrenecekmişim gibi hissetmiştim. Hâlâ bu hissin, kalbimde varlığını koruması ise beni fazlasıyla rahatsız ediyordu.

Bu düşüncelerimden beni kurtaran, Tuna'nın keyifle gülmesinin sesi oldu. Onun sesiyle aklım dağıldı ve ona odaklandım. Kazanmış olmanın verdiği sevinçle bir Gökhan'a bir bana bakarak keyifle sırıtırken "Gerçekten beni tutuklatıp rahat edeceğinizi mi düşündünüz?" diye sordu.

Söyleyecek bir şeyim olmadığı için sessiz kaldım, Gökhan da benim gibi sessiz kalmayı tercih etmişti. Onun neden bu kadar rahat olduğunu anlayamasam da sorgulamak için uygun bir ortamda olmadığımızdan sesimi çıkaramıyordum.

"Sinirlendiğim zaman gözümün döndüğünü en iyi sen biliyorsun artık," diyen Tuna'nın sesiyle bir kez daha kendime geldim ve gözlerimi Gökhan'dan çekip ona baktım. İma ettiği şey yüzünden öfkelenirken o bunu umursamadı ve alay edercesine devam etti. "Bu yüzden beni daha fazla sinirlendirme ve kocanın nerede saklandığını söyle!"

"Bak," dedim elimden geldiğince sakin kalmaya çalışırken. "İster inan ister inanma ama Sezgin'in şu an nerede olduğunu bilmiyorum," derken Gökhan'ın dikkatle bana baktığını hissettim, bu biraz olsun gerilmeme neden olsa da ona hiç bakmayıp Tuna'ya bakarak konuşmaya devam ettim. "Ama birkaç gün sonra muhtemelen karakolda, polislerin yanında olacak ve tutuklanacak."

Tuna'nın kaşları anında çatıldı. "Ne demek şimdi bu?" diye sordu biraz şaşkın biraz anlamsız bir tavırla.

Ben daha ona cevap verecekken Gökhan, "Birini öldürdü," diye girdi araya.

Gökhan'ın sonunda bir şeyler söylemiş olması rahatlamama neden olurken "Suçu da benim üzerime yıkmaya çalıştı," diyerek sözlerimi tamamladım.

Tuna, bu cümlemle daha da şaşırsa da ağzını açıp da tek kelime bile etmedi, sessizliğini sürdürmeye devam etti. Onun bu tavrı ise beni daha fazla konuşmaya, daha çok açıklama yapmaya itti.

"Sen onu benim yanımda arıyorsun ama ben, artık karşısına çıkacağı son kişi bile değilim," dedim ve umursamaz bir tavırla omuz silkerek ekledim. "Adam beni ayağının altından çekmek için içeri attırmaya çalıştı."

Tüm bunları söylemek, aslında benim için çok büyük bir şeydi. Susmak yerine konuşmak, korkuyor olsam da söylemem gerekenleri içimde tutmamak daha önce yaptığım şeylerden biri değildi. Fakat şimdi yapabiliyordum bunu ve sanırım bunun tek nedeni; Gökhan'ın yanımda olması, eğer kötü bir şey olursa beni koruyacağına inanıyor olmamdı.