KANA BULANMIŞ SIRLAR

7.BÖLÜM "GEÇMİŞTE YAŞANANLAR"

Merhaba ♡

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen, yorumlarınız bana ilham veriyor <3

Keyifli okumalar!

🩸

KANA BULANMIŞ SIRLAR

Bölüm Şarkısı: Demi Lovato - Heart Attack

7. BÖLÜM "GEÇMİŞTE YAŞANANLAR"

Duyduğum şeyin şaşkınlığını tüm uzuvlarımda hissederken bu şaşkınlıkla Gönül'ün gözlerine bakmaya devam ediyordum. Doğru mu duydum, yoksa yanlış mı anlamaya çalışırken Gönül, sanki çok normal bir şey söylemiş ve çok iyi bir şey başarmış gibi karşımda gururla duruyordu. Sanki bir savaştaymışız da kendi kazanmış gibi gururlu görünüyordu hatta.

Benden bir şey duymamak, canını sıkmış olacak ki "Bir şey söylemeyecek misin?" diye sordu.

Şaşkınlığımı da ona olan öfkemi de bir kenara bıraksam da söyleyebildiğim ilk şey "Anlamadım?" oldu. "Ne dedin sen?"

"Hamileyim," diye yineledi, eli hâlâ karnının üzerindeydi, yüzünde anlamsız bir gülümseme vardı ama bu gülümsemeye rağmen kendisine bir şey yapacağımı düşünüyor olacak ki gergindi de. Her ne kadar bunu saklamaya çalışsa da gözleri, kendini ele veriyordu.

Ona daha fazla bakmak istemeyip gözlerimi Gökhan'a çevirdim ve onun da şaşırmış olduğunu gördüm ama benim aksime bu durumu pek de umursamış gibi durmuyordu, hatta bayağı ilgilenmiyordu.

Ben daha bunu düşünürken birinin "İnanamıyorum!" dediğini duydum ve kapıya doğru baktım, Nesrin Hanım'ı gördüm. Sanırım o da her şeyi duymuştu.

Nesrin Hanım, neşeli bir tavırla evden çıktı ve Gönül'ün yanına gitti. O an acaba daha önce tanımışlar mıdır yoksa ilk kez mi birbirlerini görüyorlar diye sormadan edemedim.

Ve bu sorumun cevabını Gönül'ün dudaklarından dökülen soru verdi. "Siz kimsiniz?" Bu soruyla anladım ki tanışmıyorlardı.

"Sezgin'in annesiyim ben," diye tanıttı kendini Nesrin Hanım ve sordu. "Gerçekten hamile misin?"

Gönül heyecanlanmış gibiyken "Hamileyim," dedi ve gülümsedi. "Babası da oğlunuz."

Bu cümlenin hemen ardından Nesrin Hanım, keyifle güldü. "Harika!" dedi gülerken, tepkisi karşısında şaşırıp kaldım. "Babaanne oluyorum!"

Nesrin Hanım'ın bu durum karşısındaki umursamazlığı sinirimi bozarken Sinem de Gönül'ün yanındaki yerini aldı. "Ben şimdi hala mı oluyorum?"

Daha fazla dayanamadım ve göz devirdim. "İnanamıyorum size!" dedim çok umursayacaklarmış gibi sitemkâr bir tavırla.

Hepsinin gözleri bir anda beni buldu ve Nesrin Hanım, nispet yaparcasına tam olarak neye inanamıyorsun?" diye sordu. "Bir torunum olduğuna mı yoksa buna sevindigimize mi inanamıyorsun?"

Her ne kadar sinirli olsam da dudaklarım, alayla yana kıvrıldı. Bir kez daha anladım ki karşımda, gerçekten aşağılık insanlar vardı ve bu düşüncemi, yüz ifademle belli etmekten hiç çekinmedim.

"Yazık," dedim alaylı bir tavırla ve onlarla daha fazla muhatap olmak istemeyip gözlerimi Gönül'e çevirdim. "Umurumda bile değilsin." Kaşlarını çattı. "Hamile olman da diğer hiçbir şey de umurumda değil! Bir gün Sezgin dönerse derdini onunla halledersin! Bir daha sakın bu evin önüne gelme!"