YÜREK YANGINIM (TÖRE)

14. Bölüm; Anlaşılmak✨

🍀Merhabalar çok sevgili okurlarımmmm

🍀Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen

GEŞA DİLDA BOZKURT...

Aldığım nefes ciğerlerime batıyor, dünya bana dar geliyordu sanki. İçimde ki umutlar başlamadan bitip, hevesimi kursağımda bırakıyordu. Hızlı adımlarla yanına vardım. Göğsüm aldığım hızlı ve derin nefeslerle inip kalkıyordu.

"Neden dinlemiyorsun beni? Neden sırtını dönüp gidiyorsun? Sen de neden onun beni bırakıp gittiği gibi gidiyorsun? Dinlemeden, konuşmama müsaade etmeden, ne söylemeye çalıştığımı bile anlamadan kim bilir aklına neler neler geldi de gidiyorsun? Beni anlayan tek insansın Şerwan neden böyle yapıyorsun?"

"Benimle vefa borcun var diye mi evlenecektin?" Deyince alayla gülümsedim.

"Evlenecektin? Şerwan seninle evleneceğime neden bu kadar eminsin? Ya da neden hiç bana bunu sorma gereği duyuyorsun. Neden ben hariç herkes benim hayatımı yönetme hakkına sahip?" Dedim burnumun direği sızlarken. Derin bir nefes alarak daha sakin konuşmaya başladım.

"Şerwan... Benim sana olan vefa borcum, seninle evlensem de senin için ölsem de ödenmez. Sen beni nasıl bir şeyin içinden çekip kurtardığının farkında mısın? Sana minnettarım fakat-"

"O zaman neden öyle dedin Zarin'e? Benimle evlenmekten başka çaren var mı Dilda? Serhat ile zorla evleneceğin farkında mısın? Evlenip boşandığın insanın kardeşiyle evlenmek hiç mi mideni bulandırmıyor? Dilda... Benimle evlenme düşüncesi çok mu kötü bir şey Dilda? Görmüyor musun hala? Aylardır içimde sakladım, o kadın evli dedim. Sana haram dedim kendi kendime... Şimdi evli değilsin, hala haramsın, ama Revenk'in günahı değilsin. Hala görmüyor musun Dilda?"

"Neyi görmüyor muyum?" Dedim kaşlarımı çatarak,

"Dilda..." Dedi çaresizlikle. Sol gözümden dolup taşan iri bir damak yanağımdan çeneme doğru süzüldü hızla...

"Neden bu kadar kırıcı konuşuyorsun?" Dedim.

"Peki dünden beri kaç defa kırdın beni? Ben kırılmıyor muyum? Üzülmüyor muyum söylediklerine? Beni suçlamana? Farket diye daha ne yapmam gerek, beni gör diye ne yapayım daha?"

"Şerwan... Yapma ne olursun. İnan ki yapma... Beni günaha bulama."

"Ben haram olanı helalim yapma çabasındayım. Beni günaha zorlayan sensin Dilda. Allah için sen yapma. Sana söylemek istediğim her kelimeyi, dilimde parçalayarak seviyorum. Damla damla dökülürken kelimeleri, masum beyaz bir kağıtta seviyorum. Öyle uzaktan seviyorum... Helalim ol istiyorum. Seni zorlamıyorum, asla da zorlamam. Ama sen de gör artık..." Dedi ve arabanın kapısını açarak bindi. Arkasına bile bakmadan gaza bastı ve gitti...

O da herkes gibi beni bir yolun ortasında tek başıma bırakıp gitti...

•°•°•°•°•°•°•

Dakikalardır arkasından yola bakıyordum ve artık ayakta duramayacağımı anlayınca yolun kenarına oturmuştum. Bacaklarımı kendime çekmiş çenemi dizlerime yaslayarak kollarımı da bacaklarıma sarmıştım. Alnıma yazılan kader yine beni şaşırtmamıştı.

Yine birileri tarafından yarı yolda bırakılmıştım. Bir kişinin daha yüreğine yük olmuştum. Koskoca dünyada bir kapıya sığamamıştım. Beni anlamaması o kadar yoruyordu ki... Oysaki her şeyi ilk olarak ona güvenmiş ve ona anlatmıştım. Her şeyi biliyordu, yaşadıklarımı, hissettiklerimi, yorgunluklarımı ve dahası yüreğimdeki ağırlığı...