YÜREK YANGINIM (TÖRE)

24. Bölüm; Yürek yangını ❤️‍🔥✨

🍀Merhabalar çok sevgili okurlarım.

🍀Bu bölüm bizim dönüm noktamız diyebiliriz.

🍀Diğer bölüm ise en can alıcı bölüm olarak adlandırılabilir herhalde.

🍀Lütfen oy vermeyin ve yorum yapmayı unutmayın.

100 oy ve 100 yorum sınırı. Sınır geçilince yeni bölümü atarım.

Saçma harf ve sayı yorumlarını saymayacağım....

Beni takip etmeye unutmayın lütfen.

anonim123z

☝🏻☝🏻

Geşa Dilda BOZKIRAN....

Hayat... Sadece bir ömürden mi ibaretti? Yaşananlar, yaşanacaklar... Aslında bir ömür değil bir insandı hayat. Bir insanda nefes alabilmek bir insanda yaşayabilmekti hayat... Ben hayatımı bulmuştum... Yıllardır çektiklerimin kefaretiydi o.... O benim hayatım olmuştu. Son birkaç ayda, hayatıma girmiş ve hayatım olmuştu...

Şimdi ise hayatımdan vazgeçiyordum, nefesimden vazgeçiyordum.  Bu bir çeşit intihardı benim için. Bunu kabullenmek belki zor olmuştu, belki kendime yedirememiştim... Ama gerçek buydu. Herkesin bildiği ve gördüğünü inkar etmemin bir anlamı veya manası yoktu. Canım acıyor yüreğim yanıyordu... Onu bulamamışken, ondan gitmek... Ona yeni gelmişken vazgeçmek kanıma dokunuyordu...

Yaşlarla dolan gözlerim yanıyordu. Akıtmamak için direndiğim gözyaşlarım bir bir akıyordu yanaklarıma... Sessizce içimi çekerken onu uyandırmamak için minik adımlarla yatağının yanına yaklaştım... Kenardaki masasının sandalyesini aldım ve yatağın biraz uzağına bırakıp oturdum...

Kömür karası saçlarına, kaşlarına kirpiklerine... Yüzüne baktıkça hem içim bir hoş oluyor hem de yüreğim burkuluyordu...

"Şerwan..." Diyerek mırıldandım dudaklarımın arasından acı şekilde.

"Özür dilerim... Yemin ederim ki seni kırmak asla isteyeceğim bir şey değildi. Senin için yapmak zorundayım... Senin için senden gitmek zorundayım." Elimi dudaklarıma bastırıp gözyaşlarımı akıtmaya devam ettim.

"Şerwan... Sana gelince kelimelerim tükeniyor. Söyleyeceklerim mideme kramplar sokuyor, dilim tutuluyor kalbim sıkışırken bir kez daha gözlerine bakmak beni heyecandan öldürüyor..."

Bakışlarım ellerime inerken, onu bir daha göremeyecek olduğum düşüncesi aklıma geldiği an tekrardan kirli sakallı yüzüne baktım.

"Belki kendime yediremedim, evliyken gönlümün sana kaymış olmasını kendime yediremedim... Şerwan yeminim olsun ki, ben gönlümün sana kaydığını farketseydim ve bunların hiçbirini yaşamadan Revenk'le güzel bir hayat yaşasaydım... Ona ihanet etmez ve seni kalbime gömerdim..."

Kısık sesle konuşurken, acıyan boğazım beni engelliyordu. Bakışlarımı çaresizlik kaplarken sıkışan kalbime bastırdım elimi. "Şimdi yüreğimde sen varsın... Kalbimde sen varsın, içimde sen varsın... Bugün söylediklerimin hepsi yalandı. Seni o halde görmek canımı o kadar yaktı ki anlatamam... O an orada ölmeyi diledim..."