Peyda

Peyda 36

10.06.2024
Otuz altıncı bölüme hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)

Bölüm şarkısı:
Son Feci Bisiklet- 80
Güncel Gürsel Artıktay- Ölmezdim
♟️

“Kimsesiz Kız Çocuğu”

Yalnızlıkla yüzleş, o senin kardeşin.
Kimsesizlikle arkadaş ol, seni sırtından vurmayacak tek dayanağın o senin.

Zahir Etka Varel

18 Kasım 2023
Atina, Yunanistan

Bir insanı öldürmek çok kolaydı.
Peki kendini öldürmek? İşte o biraz acı, biraz da yürek isterdi.

İntiharı çok düşünmüştüm fakat her zaman beni durduracak dayanaklarım olmuştu. Bazen kardeşlerim, bazen Cüneyt abi, bazen manevi kardeşlerim, bazen de acı çekmekten korkmam...

Bir şekilde beni engelleyen onlarca şey vardı ve ben hayattaydım.

Ama o değil gibi. Nefes alıyor, acı çekiyor, güldüğünü çok az gördüm ama gülüyor da. Yani kısacası iyi veya kötü yaşamsal faaliyetlerini gerçekleştiriyor. Peki yaşıyor mu?

Dün akşam o kadar mutlu görünüyordu ki onun ilk defa konsere geldiğini bile düşünmüştüm. Sanırım da öyleydi.

Mekandan ayrıldığında bile ruhundaki mutluluğu hissettiğim kızın şimdi sıcak bir hastane odasında bileğini okşuyordum.

İntiharın izlerini taşıyan bileğini...

Bilmem kaç yaşında, nerede... Ama bir şekilde gerçekleşmiş bir intihardı bu. Bileği yatay bir şekilde kesilmiş, özensiz dikildiğini belli edercesine izi kalmıştı.

Daha önce de dediğim gibi intihar, acı ve yürek ister diye. Gerçekten bu kadar acıyı çekmiş miydi o? Daha on yedi yaşında biri değil miydi? Bu iz en az beş yıllıktı. Kaç yaşında kendini kaybetmek istemişti?

Kaç yaşında hayattan vazgeçmiş, kaç yaşında eline almıştı keskin silahı?

Onu öldürmek isteyen onlarca kişi varken, bir de o mu istemişti ölmeyi?

Düşünüyordum ve her düşündüğümde aklıma başka başka ihtimaller geliyordu. Dalgındım, sadece bileklerine odaklanmıştım bu yüzden o annesini sayıkladığında ani bir ürperme yaşamıştım.

"Anne," Bilinçsizce yattığı yerde fısıltıyla çıkıyordu çaresiz seslenişi. Annesi olarak Nazlı Alaton'dan mı bahsediyordu? Yoksa on yedi yıllık annesi Narin Zalim'den mi? Bunun cevabını bilmiyordum ama onun ailesine ihtiyacı olduğunu çok iyi biliyordum.

Ben onun kimsesi değildim.

Onun bir ailesi vardı ve gelip kızlarının yanlarında onlar durmalıydı.

Peyda, uyandığında beni görmek istemezdi belki. Varlığımdan rahatsız da olabilirdi. En iyisi ailesinin burada yanında olmasıydı.

Zihnime yerleşen düşünceleri kovmak yerine Peyda'yı yalnız bırakmak istemediğim için Alatonları da buraya getirebileceğimi düşünüyordum. Ama bunun için önce izin almam lazımdı.

Rehberimde numarasını anında bulduğumda tıkladım ve telefon çalmaya başladı.

"Varel, bir sıkıntı mı var?" Az ve öz konuşan bir adamdı o. Konuyu uzatmayı sevmez hemen söyleyip geçmemizi isterdi.