22.05.2024
Otuz üçüncü bölümümüze hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)
(Bu bölüm sizden küçük bir ricam var. Kitabın temelini oluşturan olayı bu bölümde Cihan'ın iç çözümlemelerinde okuyacaksınız ve daha birçok olayı da öyle bu yüzden hiçbir satırı atlamamanızı istiyorum 🤍)
Bölüm şarkısı:
Mor ve Ötesi- Araf
Mustafa Ceceli- Limon Çiçekleri
🌑
"Yıldız Patlamaları"
Cihan Alaton
18 Kasım 2023
İstanbul, Türkiye
Yıllarımı acı çekerek geçirmiştim.
Yıllar boyu acı çekmiştim, hâlâ da çekiyordum.
Yalnızlığın, kimsesizliğin, ailenin, aşkın her şeyin acısını çekmiştim fakat çektiğim en büyük acı şüphesiz ki evlat acısıydı.
İlk Peyda'yı öldü sandığımızda tatmıştım bu acıyı, ardından Ceyda lösemiyi atlatana kadar her gün aynı acıyla yaşamıştım, ihtimallerin acısıyla, sonuncusunu ise şimdi yaşıyordum.
Gözlerimin önünden kızımı alıp götürmüşlerdi, hiçbir şey yapamamıştım. Zamanında onlardan biri olmakla suçladığım kızımı koparmışlardı benden.
Tıpkı 17 yıl önce yaptıkları gibi.
Bedenim ve zihnim kendine yeni yeni gelirken ellerimi hareket ettirdim önce, gözlerimi açtım yavaşça.
Nerede olduğumu kavramaya çalışırken yanağımın temas ettiği soğuk mermer bana olanları hatırlattı.
Hatırladıklarım; bedenimde sızlamaya, zihnimde ise karmaşaya yol açmıştı.
Sol kolumu yere destek olarak koyarak ayağa kalkmaya çalıştığımda ilk seferimde başarılı olamadım da ikincisinde rahatlıkla kalkabilmiştim.
Oturduğum yerden etrafıma baktığımda Alparslan'ın az ötemde yüzüstü uzandığını gördüm.
Ayağa kalkarak hızla yanına gittiğimde yüzünü kendime çevirmiştim bile.
"Alparslan, kalk oğlum! Alparslan!" Birkaç kez daha aynı şekilde seslendiğimde birkaç kez kıpırdamış ardından ise gözlerini açmaya başlamıştı.
Gözlerini açamadan eli kafasına gittiğinde onun da darbe aldığını hatırladım.
Çok çırpınmıştı, Alparslan. Çok kurtulmaya çalışmıştı fakat ikimiz de Peyda'yı koruyamamıştık.
"Peyda," Sayıkladığı isim kalbimi tekletirken aklım yine kızıma kaymıştı. Ne çok pişmanlığım vardı onun hakkında.
"Kalk oğlum, onu bulmaya gideceğiz, ama önce ayağa kalk!" Gözleri açıldı aniden, sanırım en son olanları hatırlamıştı. Omuzlarını tutarak onu dikleştirme ye çalışırken dengesini sağlamaya çalışıyordu. Bize boynumuzdan bir şey enjekte etmişlerdi, aynı Peyda'ya yaptıkları gibi. Enjekte ettikleri şey anında etkisini gösterirken ne zamandır baygın olduğumuzu bulmak için hemen telefonumu çıkardım.
00.34
Tam üç saattir baygın bir şekilde burada uzanıyorduk.
Onca saat Peyda ne yapmıştı?
Ya ona bir zarar geldiyse, hem de benim hatam yüzünden, ona kendimi daha affettirecek yüzüm dahi yokken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Peyda
Teen Fiction-Karanlık Adımlar Serisi 1. Kitap- Peyda, bir Gerçek Aile/Kaçırılmış Çocuk klasiğidir. "Şimdi, on yedi yıl sonra annem ve babam karşımda dikiliyorlardı. Onları görüyor, onlarla aynı masada oturuyordum. Birbirimizi tanıyalı yarım saat bile geçmemiş...
