Peyda

Peyda 15

29.03.2024
On beşinci bölümümüze hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)

Bölüm şarkısı:
Sena Şener-Yalnızım
🎀

“Dert Ortağı ve Yalnız Çiçekler”

27 Ekim 2023
İstanbul, Türkiye

Ben rüya görmezdim, ben kabus görürdüm. Ben annemi görürdüm, babamı görürdüm, dedemi görürdüm.

Kabuslarımda bile hiçbir zaman yer edinmeyecek o adam karşımda dikiliyordu şimdi.

Eve ilk geldiğim gün beni korkutmaya çalışan, kendi iğrenç tarafını daha ilk dakikadan belli eden biriydi karşımdaki.

Cihan Bey, üzerinde oldukça şık bir takım elbise ile karşımda dikiliyordu. Ve bu ne bir rüyaydı ne de bir kabus. Bu gerçekti, belki saf gerçek değildi ama bir hayal ürünü değildi.

Yüzükoyun yattığım yatağımdan kafamı hafifçe yana çevirerek onunla göz göze gelmiştim. Onu gördüğüm an savunma pozisyonuna geçen vücudum zaten uykusunı atmıştı bir nevi fakat hastalığımdan dolayı devam eden halsizlik hâlâ bedenimdeydi.

Cihan Bey burada da düşüncesizliğini konuşturmuştu. Hasta bir kızın odasına böyle girip de üstüne bir de o kızı uyandırmak ne kadar da ayıptı.

İçten içe Cihan Bey'i kınadığımı fark ettiğimde kendime gülmek istedim.
Ama gülmedim çünkü karşımda bir doksan boylarında bir sıkıntı vardı.

Bu sıkıntı Cihan Bey'di.

"Neler oluyor," dedim yeni uyandığımdan dolayı tam açılmayan sesimle. "Neden buradasınız, Cihan Bey?"

Cihan Bey bana o kadar garip bakıyordu ki üzerimi kontrol etme ihtiyacı hissettim. Başımı eğip üzerime baktığımda hiçbir değişikliğin olmadığını ve genelde olduğundan daha normal durduğunu fark ederek öz güven kazandım. Ama çok az, bir tık...

"Peyda ben," sıkıntıyla nefes aldı. Söylemekten çok çekiniyor gibiydi. Sonra devam etti. "senden özür dilemeye geldim."

Ne? Bu kadar çabuk muydu bu şeyler? Bu adam benimle dalga mı geçiyordu?

"Ya, siz şaka mı yapıyorsunuz?!" Sert sesim odada yankılanırken o, bakışlarını benden kaçırmış yere dikmişti. Ani tepkimi beklemiyor olacaktı.

"Peyda, ben yaptığımın yanlış olduğunu anladım. Adam gibi özür dilemeye geldim, kabul et de gideyim." Ses tonundan her şey anlaşılıyordu. Vicdan yapmıştı Cihan Bey'imiz. Vicdanına tükürdüğüm.

"Aa siz vicdan yaptınız sanırım, e olur öyle şeyler Cihan Bey ama pişman olmadıktan sonra da bir faydası olmaz." Dedim alaylı alaylı. Beni korkutmuştu kendine karşı ama bilmediği bir şey varsa benim korkakken daha cesur davrandığımdı.

"Pişmanım, gerçekten pişmanım." Histerik bir şekilde güldüm onun kendisinin bile inanmayarak söylediği sözlerine.

Ardından ciddi bir ifadeye bürünüp "Sizinki pişmanlık değil, vicdan yapmışsınız. Galiba Nazlı Hanım'dan bulaştı." dedim tüm acımasızlığımla.

"Evet, galiba..." Bunu kabul etmesini beklemiyordum. "Karım çok vicdanlı bir kadındır, merhametli, sevgi dolu, çok iyi bir kadındır annen." Beni bu sefer de Nazlı Hanım'dan vurmaya çalıştığını fark ettim. Annemin öldüğünü biliyordu ve hissettiğim anne açlığını ilk geldiğimde Nazlı Hanım ile doldurmaya çalıştığımın farkındaydı. Ve bu yüzden de Nazlı Hanım'ı öne sürüyordu.