အချိန်အတော်ယူကာပြင်ဆင်ပြီးနောက်
ပွဲကိုရောက်တော့ ပွဲက စပြီးနေပုံပေါ်သည်။
ဂယူဗင်းသည် ဘယ်ကတည်းကမှန်းမသိ
သူ့အတွက်ဆိုပြီး ၀တ်စုံကိုလည်းပြင်ပေးထားခဲ့သည်။အစကတော့ လူများပြီး မသိတဲ့လူတွေရှိတာ
မို့လို့ ရစ်ခီ ကိုယ်တိုင်လည်း နေရခက်မယ်ထင်ထားပေမဲ့ တကယ်တမ်းတော့မဟုတ်။ ရှန်ပိန်ခွက်တွေအစီအရီစီထားတာကိုမြင်တာနဲ့တင်
သောက်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား။
"လျှောက်မသောက်ရဘူး မင်းက ဆေးသောက်နေတာဆိုတော့ မတည့်တာတွေဖြစ်မယ်"
အရက်လေးမြင်ရင်ကို နဂိုဗီဇပြချင်နေတဲ့
ရစ်ခီကြောင့် ဂယူဗင်းကအလျင်အမြန်တားရသည်။ ရစ်ခီ မျက်နှာဆူပုတ်သွားတာမြင်ပေမဲ့ ဂယူဗင်းက
မသိချင်ယောင်ဆောင်ထားလိုက်သည်။
ပွဲထဲကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့
အသက်ကြီးကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေက
သူတို့ဇနီးတွေနဲ့ ပွဲတက်ပြီး လူလတ်ပိုင်းအရွယ်တွေကတော့ ပါတနာပါရင်ပါ မဟုတ်ရင်
တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေကြတာများသည်။
လာကတည်းက မသိမသာ သူတို့ကို အကဲခတ်နေတဲ့သူတွေရှိတာကိုလည်း သတိထားမိသည်။အဲတော့လည်း ဂယူဗင်းက ရစ်ခီလက်ကို
ကျစ်ကျစ်ပါအောင်သာ ကိုင်ထားလိုက်သည်။
တချို့က ဂယူဗင်းကို စီးပွားရေးအရ
လာနှုတ်ဆက်ကြသည်။ သူနားမလည်သည့်
စကားတွေကိုပြောနေကြတာမို့လို့
ကြာလာတော့ ရစ်ခီ စိတ်ညစ်လာသည်။
သူထင်တာ dinner ဆိုတော့ လူငယ်တွေပဲရှိပြီး ပျော်ဖို့ကောင်းမယ်ထင်ထားတာ
အခုလို ဟန်လုပ်ပြုံးတဲ့သူတွေကြားမှာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး အရှိန်အဝါမပျက်နေရမယ်လို့ ဘယ်ထင်မလဲ။
"ဂယူဗင်း မင်း စကားပြောနှင့်လိုက်ဦးနော်
ငါ တစ်ခုခုစားလိုက်ဦးမယ်"
"အဝေးကြီးလျှောက်မသွားနဲ့
ကိုယ်မြင်နိုင်လောက်မယ့်နေရာမှပဲနေ"
ဂယူဗင်း စိတ်ချမ်းသာအောင် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ဦး အစားအသောက်တွေခင်းကျင်းထားတဲ့နေရာကိုသာ ထွက်လာလိုက်သည်။ ဟိုနည်းနည်း၊ဒီနည်းနည်း လိုက်စားကြည့်နေတုန်း ဘေးက
လာနှုတ်ဆက်သည့်အသံ။
