Gizemli Köy [Minsung]

[FİNAL]

Minho ile başımız yere düşmüş ve biraz yuvarlandıktan sonra yüz yüze bakıyorduk.

Gözlerim dolmuş ağlamaya başlamıştım, benim bedenim mavi alevlerle yanarken Minho'nun bedeni eriyordu.

"Ağlama Jisung... O güzel göz yaşlarını üzgün olduğun için değil mutlu olduğun için dökmelisin..."

"Ölmek istemiyorum..!"

Chan ve Changbin Ryujini ve Yejiyi bizi öldürdükleri özel kılıç ile öldürürken biz burada yok oluyorduk.

Baş kısmımız her ne kadar kül gibi uçup yok olurken bedenlerimiz ise farklı bir şekilde yok oluyordu.

Minho yalandan gülümseyerek yüzümü incelemişti.

"Ölmeyeceğiz... Geri döneceğiz Jisung... Geri döndüğümüzde ise o iki ahmağın ailesinin kanı ile beyaz gülleri boyayıp sana çıkma teklifi edeceğim."

Yavaştan ağız kısmımız yok olmaya başladığında Son kez konuşmuştum.

"Seni seviyorum..."

Christopher Bang Chandan...

Yejinin derisini kılıç ile deştikten sonra Changbin'e verip göndermiştim, ağlamamak için kendimi çok sıkıyordum.

Sipsiyah olan küllerin ve vıcıkımsı sıvının yanına gittim.

"Birisi bana buz dolabı poşeti getirsin..."

Seungmin koşarak uzaklaştığında gözlerimin dolmasını engelleyememiştim.

Seungmin ellerinde bir kaç buzdolabı poşeti ile geldiğinde bir poşeti elinden alarak vıcık vıcık olan sıvıyı poşetin içine koymuştum.

Seungmin ise ağlayarak Jisung'un küllerini poşete koyuyordu, Minho ve Jisung için kendi aramızda tören ayarlamalıydık.

---*Aylar Sonra*

Jisung ve Minho'yu geri hayata getirebilmemiz için bir bilgi var mı diye gizemli köyde babamın sakladığı tüm kitapları alıp gelmiştim.

Ama hâlâ birşey bulamamıştım, bu süreçte Seungmin çok yardımcı olmuştu.

Odamın kapısı açıldığında oraya dönme gereği duymamıştım çünkü kokusundan Seungmin olduğunu biliyordum.

"Ah hadi ama Chan! Aylardır şu kitapları okuyorsun... Gel Minho ve Jisung'u ziyarete gideceğiz."

İşaret parmağımı kitabın arasına sıkıştırıp elime aldım.

"Tamam hadi gidelim."

"Chan... Beni artık aksatmaya başladın..."

Seungmin ile bu süreçte sevgili de olmuştuk.

"Özür dilerim Seungmin... Onları geri getirmek için herşeyi yapıyorum... Ama olmuyor işte... Kendin görüyorsun..."

"Kendinde söylüyorsun Chan... Olmuyor... Artık kendini hırpalamayı bırak, seni öyle gördükçe üzülüyorum..."

Yavaşca Seungmine sarılıp saçlarını okşadım.

"Sadece son kez denemek istiyorum Seungmin, onları son kez kurtarmak istiyorum. İntikamlarını her ne kadar aldıysamda onlarında intikamlarını aldığımı görmelerini istiyorum."

"Bak ama bu son kez tamam mı?"

"Tamam son kez deneyeceğim."

Seungminden ayrıldıktan sonra boşta olan elimde elini tutup ilerlemeye başladım.

Bahçede Changbinleri gördüğümde direkt yanlarına gitmiştik, her zamanki gibi üzüntüden çökmüş olan Jeonglix ikilisi karşımdaydı.

Changbin ve Hyunjin'in üzülmeme sebepleri ise bana inanmalarıydı, o ikisini kurtaracağıma inanıyorlardı.

"Hadi gidelim."

Changbin'in komutunu aldığımızda direkt ilerlemeye başlamıştık, onlar için özel olarak yaptırdığımız mezarlığa geldiğimizde Seungmin, Jeongin ve Felixi içeri gönderip beklemeye başladık.

İkiside dua okuyup birbirlerine sarılarak ağladıktan sonra yanımıza gelmişlerdi bu sefer biz girip duamızı okumuş ardından diğer üçü de gelmişti.

"Son kez İkisini kurtarmayı deneyeceğim..."

Hepsi onaylayıp gerilemişlerdi, iki mezarın ucunda ve tam ortasında dikiliyordum.

Elimdeki kitabı açarak tekrardan bilgilerin aklıma gelmesi için ucundan göz gezdirmiştim.

İblis veya iblisleri diriltme dileği

Dileği dileyen kişi ilk önce kendisinde olan özelliği örnek kurt, vampir vb. gibi özelliklerini tanrıya bağışlar ardından ise kurtarmak istediği kişiyi kurtarır.

Eğer kurt soyundaysanız iblisi /iblisleri kurtarma aşamasında söylemeniz gerekenler;

मैं अपना भेड़िया लक्षण भगवान गी दान करदा हां तां जे उसी बचाई सकै

Devamı diğer sayfadadır...

Nasıl olduğunu bilmiyordum ama kitapta yazan değişik kelimeleri okuyabilmiştim.

Onlar için melez yerine düz vampir olabilirdim, zaten kurt olmayı pek sevmiyordum.

Derin bir nefes alarak gözlerimi kapatmış ardından ise kitapta yazan şeyi okumuştum.

Bir süre bekledikten sonra sağ gözümü açıp baktım, hiç birşey olmadığını fark ettiğimde oflayarak Changbinlerin yanına ilerledim.

"Olmadı... Gidelim..."

Tam hepimiz sırt çevirip ilerleyecekken Jeongin'in bağırması ile oraya döndük.

"Chan hyung birşey oluyor!"

Sezon Finali...

Kuzenim Changbin ile aynı gün doğmuş... Şansa bak...