ကပွဲမှာ သားနှစ်ယောက်ပါမယ်။ အဝတ်စားပုံတွေကလည်း ထူးထူးခြားခြားလေးတွေမို့ ဝမ်မားမှာသဘောကျလို့မဆုံးပေ။ နယ်ကျောင်းနဲ့ မြို့ကျောင်းကွာတာတစ်ခုက နယ်မှာက ပွဲကြိုက်တဲ့သူများတယ်။ ပွဲဆိုရင်ထိပ်ဆုံးကအားပေးမယ့်သူတွေက တစ်ရပ်ကွက်လုံးနီးပါးပဲ။ ဇာတ်ပွဲကျင်းပသလို မိုးလင်းကနေမိုးချုပ် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်လုပ်တာဖြစ်ပြီး supporter တွေလည်းများတယ်။ ဝမ်ရိပေါ်ခုလို ကပွဲတွေမှာပါတာပထမဆုံးမို့ ပွဲနေ့ကြရင် လှုပ်ရှားမှု တစ်ခုလေးတောင် လွတ်မသွားစေဖို့ ကင်မရာကောင်းကောင်းတစ်လုံးဝယ်ထားသေးတာ။ ဒီနေ့လည်း ကလေးတွေအရင်ကထက်ပိုပြီး အားရှိအောင်မျိုးစုံတွေထည့်ပေးလိုက်တယ်။
"သားတို့ သေချာလေးသရုပ်ဆောင်ခဲ့နော်။"
"ဟုတ်ကဲ့။"
ကပွဲကလည်း ခြိမ့်ခြိမ့်သဲမို့ ကျောင်းရောက်တာနဲ့ စာမသင်ရဘူး။ အကတိုက်ဖို့ တန်းလုပ်ရတယ်။
ရှောင်းကျန့်ကလည်း သူ့ဇာတ်ရုပ်ကိုသရုပ်ဆောင်တဲ့နေရုမှာ ပီပြင်တယ်လို့ချီးကျူးခံရတယ်။
"နင်ကတစ်ကယ်ပဲ မိထွေးမကြီးသမီးနဲ့တူတယ်နော်။ ခိခိ.."
"ရှောင်ဟွားက သူ့ကိုတိုးတိုးလေးကပ်ပြောတယ်။ ရှောင်းကျန့်လည်း နဲနဲတော့စိတ်ထဲခုသွားတယ်။ တစ်ခါမှ အဲ့လိုကြီး စိတ်မဆိုးတတ်တဲ့သူက ရှောင်ဟွားရယ်သံသေးသေးလေးကိုဘာလို့ဒေါသတွေထွက်နေမှန်းမသိဘူး။ ဒါဘာမဟုတ်တဲ့ ကိစ္စပဲဆိုပြီးစိတ်လျှော့ထားပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ရှုပ်ထွေးနေတယ်။
"ရှောင်းကျန့်အလှည့်..."
ဆရာမကပြောတော့ ရှောင်းကျန့်ထလာတယ်။ ရှောင်ဟွားကတော့သူ့ကိုပြုံးပြတယ်။ ချစ်စရာကောင်မလေးရဲ့အပြုံးက သူ့မျက်လုံးထဲလှမနေခဲ့ဘူး။
"3,2,1 action"
"စင်ဒရဲလား။ မင်းအဲ့အဝတ်စားတွေဘယ်ကရတာလဲ။ ဟင်! ဒါငါ့ပုလဲပုတီး၊ ဒါငါ့ပုဝါ ၊ ဒါငါ့ရဲ့ပိတ်စပဲ။ သူခိုးမ..နင်နဲ့တန်လို့လား။"
ရှောင်းကျန့်က ဇာတ်လမ်းထဲကအတိုင်း စင်ဒရဲလား ဆင်ထားတဲ့ ဝတ်စုံကိုတစ်ခုခြင်းဆွဲဖြုတ်တယ်။
တစ်ခြားလူတွေကရှောင်းကျန့်ရဲ့ ဇာတ်ရုပ်ပီပြင်လို့ချီးကျူးနေကြပေမယ့် ရှောင်ဟွားကလန့်သွားတယ်။ ဂါဝန်က ပွဲအတွက်စီစဉ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ဖြစ်လို့ အကြမ်းကြီး ဆွဲဖြုတ်စရာမလိုဘူး။ ဒါကို အားနဲ့စောင့်စောင့် ဆွဲဖြုတ်တယ်။ ပုလဲပုတီးလည်း အဲ့လိုပဲ ဖြုတ်ရလွယ်အောင်လုပ်ထားပေမယ့် ရှောင်းကျန့်ကအားနဲ့ဆွဲဖြုတ်တော့ ဂုတ်နားကစပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားတယ်။
