CANDA CANAN

11. Bölüm

Bomboş bir dünyada yankılanan sesim bir tek bana mı uğrardı? Bu hayat, bu nasıl hayat... Ah benim mazlum yüreğim! Nasıl kör adımlarla ezmişler seni. Ah be Cüneyd! Sen nasıl aldırmamışsın o paramparça kalbine. Nasıl acısını aldın sırtına? Vakit, vakit artık zihninin köşesinde ilerliyor. Yelkovan yorgun, akrep pişman...

Yanağıma süzülen yaşlarla sığınacak bir liman aradı bu sol yanımdaki gemi... Amcama döndüm beni bu yaşa getiren. Ayağımdaki yanıklar " yapma!" diye bağırırken bakışlarımı babama çevirdim. " sevmeyen, yanında olmayan bir adam mı seni sahiplensin!" yüreğimin isyanıyla Zeynep'e döndüm. "hayallerimi yıkma benim!" diye kızıyordu kalbi zihnimde. Kimseye varamayan dizlerimin üzerine doğru düştüm.

_ sana yapma dedim insan oğluna kıyar mı ha? Acıman yok mu senin...

_ bilmeye hakkı yok muydu Sadi? Bunca yıl ayakta uyutmuşsun çocuğu.

_ ben onu bu yaşa kadar bunu bilmesin varsın beni kötü bilsin dedim, anasını kötü bilsin dedim anlatmadım!

Başımı aldım ellerimin arasına. Bakışlarım mezarı eşerken olanları sindiremedim bir an. Sadece kulağıma fısıldanan kelime deşiyordu beynimi.

" anneni öldürten kişi bendim... Senin annen zani değil Cüneyd sadece seninle kafayı bozmuş bir ruh hastasıydı. "

Yorgun dizlerime inat doğruldum yerimden.

_ bana neden yalan söyledin Sadi efendi!

_ beni dinle Cüneyd bilmiyorsun!

_ yılanın zehri, yalanın kötülüğünden mahsumdur efendi!

_ Cüneyd bilmiyorsun...

Arkamı dönmüş ilerlerken Zeynep ile karşı karşıya geldi bedenlerimiz. Hayâ eden bakışlarım çehresinden sıyrılmış halde yoluma devam ettim.

"İnsan ancak sustuklarını duyan biriyle bir ömür geçirebilir."

Osho...

Ama sende duymuyorsun beni güzel... Sığınmak geliyor güzel yüreğine cesaret edemiyorum. Kime sığındıysam tekmeleriyle kapı dışarı oldum. Umutlarla dolu bohçamla kalakaldım dünya denilen zillet gezegende.

_ Cüneyd efendi...

Arkama doğru döndüm. Naif sesi kulaklarımı rahatlatmıştı bir anda.

_ beni unuttun! Almadan mı gideceksin?

_ karar senin hanım ben sığındığım herkes tarafından tekmelerle atıldım yüreklerden. Ola ki sana sığınırsam atarsan yüreğinden ortada cenaze namazı kılınmak üzere olan bir cesedden başkasını bulamazsın.

Bakışlarım herkesi süzdükten sonra önüme geri dönecekken babamın söylediğiyle olduğum yerde kalakaldım.

_ " Sadi amcamla beraberlerdi!"

***

Kalabalığın kustuğu kin dört bir tarafı kirletmişken endişeyle annemi seyrediyordum.

_ bir kere sarılayım Cüneyd'ime...

_ sen bu çocuğu ilah edinmişsin GülAyşe! Mert'te senin oğlun...

_ hayır benim oğlum Cüneyd onu Allah bana müjdeledi. İzin verin son kez sarılayım...

_ beni aldattın GülAyşe aldattın! Hemde kardeşim olacak herifle.

_ iftira edersin efendi!

_ en son yanında kim vardı söylesene hadi!