වැල්ලට ඇවිත් ගෙව්න කාලේ හීනයක් වගේ..මගෙ ජීවිතේ මට වටිනම මිනිස්සු දෙන්නම මාව දාලා යන්නම ගියා..මගෙ අප්පච්චි මට සහෝදරයෙක් වගේ හිටිය මගෙ හිතට ලගම යාලුවා..දෙන්නම මට නැති උනා..නෑ ඒ යක්ෂයා එයාලව මගෙන් උදුර ගත්තා..
දවසක්ම ගෙවිලා ගියා..ප්‍රවිදුගෙ මරණෙන් පස්සෙ ගෙවින පැය කීපෙම මට උනේ පොලීස් ස්ටේශන් එක අස්සෙ රස්තියාදු වෙන්න..මොකද උට කරපු අපරාදෙ ඉස්සල්ලම දැක්කෙ මං..උගෙ පන ගියේ මගෙ අත් උඩ..එයාට ආදරේ කරපු හැමෝගෙම හිත්වලට දුකක් දීලා එයා යන්න ගියා..
මට එහෙම නොකර ඉන්න තිබ්බා ප්‍රවිදුව මගෙ ප්‍රශ්නවලට ගන්නෙ නැතුව ඉන්න තිබ්බා මං නිසයි එයාට රිදුනේ..
" කන්හා.."
ඇදේ හාන්සිවෙලා ඔහේ උඩ බලාන ඉන්න මං ලගට ආව අම්මා මගෙ ඔලුව අත ගාන ගමන් කතා කරා..
" පුතේ..මොනා හරි කාලා ඉමු රත්තරං..මෙ දවස් ටිකේම හරියට කෑමක් නෑ නේ.."
" එයාට එහෙම උනේ මං නිසා.."
" නෑ පුතේ නෑ..ඒ කොල්ලා අරන් ආව ආයුෂ ඉවර වෙලා කන්හා.."
" එහෙම නෙවෙයි මගෙ ප්‍රශ්නවලට මං එයාව පටලවා ගත්තෙ නැත්තන් එයාගෙ ආයුෂ තව දිග වෙන්න තිබ්බා අම්මා.."
" ඌට මැරුන් කන්න උනේ මං නිසා.."
වරදකාරී හැගීමකින් හිත පිරිලා..ඇස් කොනෙන් පහලට වැටෙන කදුලු අම්මාගෙ සිනිදු ඇගිලිවන් පිහිනවා දැනෙද්දි මං එයාගෙ අත් දෙක මගෙ අත් අස්සෙ ගුලි කරන් නැගිටලා එයාගෙ උරහිසෙන් ඔලුව තියා ගත්තා..
" මට සමාවෙන්න අම්මා.."
" ඇයි කන්හා..ඇයි මගෙන් සමාව ගන්නේ.."
" මං මහ කාලකණ්ණියෙන්.."
" මොනාද රත්තරං මේ කියන්නෙ.."
" මට හරි මහන්සි අම්මා.."
අම්මා මගෙ හිස් පුදුනට තොල් තද කරද්දි ඇස්වලින් වැටෙන කදුලුවල වේගේ එන්න එන්නම වැඩි උනා..
" මට ඔයා විතරයි ඉතුරු අම්මා..අම්මට මං මුකුත්ම වෙන්න දෙන් නෑ..අම්මට සීරීමක්වත් වෙන්න දෙන් නෑ මං..ඔයාට රිද්දන්න කවුරු හරි එනවනම් කාට උනත් මගෙ මළ කඳ උඩින් තමා එන්න වෙන්නේ.."
YOU ARE READING
කලරාජ් BL
Actionගොඩක් උන්ට යක්ෂයෙක් වගේ පේනවා ඇතී..ඒත් මේ අත්වල නිර්දෝශී මිනිස්සුන්ගෙ ලේ ගෑවිලා නෑ.. යක්ෂන්වත් ආදරේට හීලෑ කරන්න පුලුවන් කියලා පෙන්නලා දුන්නෙ ඒ නිල් පාට ඇස්දෙක..ඒත් මොකක්දෝ කරුමෙකට ඒ ඇස් වෙනුවෙන් ආදරේ ලියන්න තහනම් උනා..
