School Of Murders [✓]

Chapter 20

Hei-En's POV

"Ayoko na dito. This is too much. I want to leave this University-- this hell! Baka ako pa ang sunod na patayin. I don't want to die!" Lindsay muttered hysterically. Palakad lakad pa ito at hindi mapakali dito sa loob ng classroom namin.

Kaming mga magkakaibigan na lang ang natatanging nandito sa classroom maliban kay Oliver dahil as usual, hindi na naman ito pumasok sa first period namin, lately kase ay parang napapadalas na raw ang pagliban niya sa first class nila base on Crixtal's story.

At parang alam ko na kung ano ang kanyang dahilan kung bakit siya ay lumiliban sa first class niya. Isa siyang demunyo.

Oliver is a killer. He is a silent killer.

Halos lahat ng mga estudyante ay nasa baba ng building at nakikiu-susyo sa muling naganap na krimen. Wala ng bago. Paulit ulit na itong nangyayari dito sa Yunibersidad ng Azrael.

Pero ngayon lang ako nagalit nang husto ngayong alam ko na kung sino nga ba ang pumapatay. We know him as a smart boy, at sa pagiging matalino nga niya ay ginamit niya ito sa kanyang pagpatay.

Pero bakit sinabi niya sa amin noon na pinatay nga ang mga estudyante dito? Bakit? Ano kaya ang kanyang naiisip sa oras na iyun? Ano na naman ang kanyang magiging plano?

Hinawakan ko ang aking sentido tsaka lambot ang tuhod na naupo sa katabi kong upuan dahil sa bahagyang panghihina ng aking mga tuhod.

"Same here! I thought this University is a high secured school! Pero bakit napakabrutal ng mga nangyayaring patayan ngayon dito? This is not normal anymore!" Sigaw na sagot din ni Crixtal na halos maiyak na dahil sa kabang nararamdaman.

Liam went beside Lindsay and tried to keep her calm. Kanina pa kase ito nanginginig dahil sa nararamdamang takot at pangamba. Ang mga mata nito'y puno na rin ng mga luhang nag-aagusan at nag-uunahan sa pagtulo.

Bumuntong hininga ako nang paulit ulit. Sumasakit na rin ang ulo ko sa sobrang kaguluhang nangyayari sa Yunibersidad na ito. Nakaka stress, ang akala ko noon na mapayapang paaralan ay siya palang magdadala sa akin sa kapahamakan.

"Ayoko na talaga dito. I'll call my dad to pick me up in here. Magta-transfer na ako ng ibang University. I'm just waiting for my death if i'll continue staying here." Sinuntok pa ni Crixtal and armchair ng upuan tsaka tumayo ng walang pag-aatubilin at dumiretso sa pintuan.

Pero bago pa nito mabuksan ang pinto at tuluyang lisanin ang silid-aralan ay agad ko nang hinawakan ang seradula nito at inilock.

Hinawakan ko ang kanyang braso tsaka pilit siyang ipinaupo sa bakanteng upuang katabi ko. Kung saan ay dating upuan ni Josh.

"Walang aalis. We'll stay here!" May bahid na inis sa aking tono na isinigaw ito sa kanila. This is final. No one will leave. I'm very pissed to these crimes that are continued doing in this University. Ayoko silang mawalay sa akin. I know that i'm breaking my plan but I need them. They are only the students that I became friends with. Kung aalis sila dito sa Azrael University, edi maghihiwa-hiwalay na kami? Not gonna happen.

"What?!!"

"Do you want us to die?!"

"You're crazy as hell!"

Sabay sabay nilang sabi dahil sa pagkagulat.

Pero hindi ako nagbibiro dahil totoo ang aking sinasabi. Walang aalis and I promise to myself that i'll do everything that I can, use my power, my ability and everything that I have just to solve these fvcking crimes. It gives alot of traumas to all students here.

I don't know but I just have this feeling that comes in my mind, that we need to find something behind those crimes even if I know that i'm just pushing and putting our life in danger and risk. Hindi ko rin alam kung ano ang naiisip ko. Kung sa pagkagusto ko bang masolve ang crime na ito dahil kay dad o ang isalba ang paaralang ito? Both.