School Of Murders [✓]

Chapter 27

Liam's POV

I don't know what's he's up to. At first, I really couldn't believe that he can do it. Cause for pete's sake! HeyN was became our friend, one of the circle of our friend but why is he doing it now to her? He's acting like a kidnapper.

"Guys. Let's hurry up. Baka ano pang mangyari kay HeyN," pakiusap ni Crixtal. Hindi ko na lang maiwasang mapabuntong-hininga kasabay ng pagkuyom ng aking kamao.

Kasalukuyan kaming nasa iisang kotse ngayon, kotse nila Lindsay habang tina-track ang location ni HeyN.

"What happened to him? Ano bang pakulo ang meron siya?" I irritatedly asked as my jaw clenched because of frustration.

"Hindi rin namin alam. Napakaimposible ng mga ginagawa ni Oliver, hindi kapani-paniwala but look! Nakakaya niyang gawin," Crixtal says with her worried expression. She really care about HeyN.

"Malayo pa ba ang lokasyon ng kinaroroonan nila?" Tanong ng isa at tumingin naman ako sa hawak kong cellphone kung saan nakikita ang lokasyon na kinaroroonan nila.

"Malayo pa. Labas na 'to ng lugar natin. Nasisiguro kong hindi na 'to parte ng sa atin. Langbaban San Isidro, I think it is a small town around our place, pero may kalayuan ito sa mismong lugar natin." Pagbibigay impormasyon ko sa kanila.

He's up to something. May balak ata siyang kakaiba, sana lang ay hindi niya sasaktan si HeyN dahil kung nagkataon man ay mapapatay ko siya. I won't hesitate to kill and bury that bastard, hindi siya ang Oliver na nakilala namin.

----/----

Hei-En's POV

"Be ready, because later on i'll torture you before i'll kill you," bigla akong nangilabot sa paraan niya ng pananalita. Sobrang lamig ng kanyang boses. Ang mga mata niya ay nanlilisik pa.

Dumiretso siya sa isang lamesa at binuksan nito ang drawer niya at ganoon na lamang ang lanlalaki ng aking mga mata nang naglabas siya ng isang baril. BARIL! MAY BALAK BA TALAGA SIYANG PATAYIN AKO?!

"You scared now? Don't worry, i'll never kill you using this," sabi nito bago niya halikan ang baril na hawak-hawak niya sa kanyang mga kamay.

He started walking towards me, dahilan para dumagundong ang kaba sa aking dibdib.

Kung ano-anong santo na rin ang aking tinatawag para lang humingi ng tulong. Hindi ako pwedeng mamatay! The truth is not yet unveiled!

"Bakit ka ba kase nagkakaganito! Liwanagan mo ako!" I shouted at his face. Matalim pa rin ang kanyang titig. Mas lumapit pa siya sa akin dahilan para igalaw ko ang aking katawan para lang makalayo ako sa kanya, pero walang talab dahil mahigpit talaga ang pagkakatali sa akin.

"Don't go near me! Demunyo ka!!" Sigaw ko ulit dito dahilan para sumilay ang ngising nakakakilabot sa kanyang mga labi.

"You want an answer from me diba? Then i'll show you the answer," bulong niya sa aking tenga bago niya hawakan ang sandalan ng upuan na kinatatalian ko tsaka niya ito binuhat dahilan para mapatili ako. Iniharap lang pala niya ako.

Ngayon, nakikita ko na kung ano ang nasa likuran ko kanina.

Isang bulletin board. May mga litrato.

Napaawang nalang ang aking bibig kasabay ng panlalaki ng aking mga mata dahil sa pagkagulat.

Mga litrato ito ng mga namamatay! Mga namatay sa loob ng Azrael University, at ang litrato ko pa talaga ang nasa gitna ng bulletin board! And worst it was an strolen picture of me!