"Ben seni duyuyorum Amaris. Senin sesini hep duydum. Gözlerindeki bakışlar senin sesin. Hiç sesini bilmediğim zamanlarda bile sesini duyuyordum. Bu senin kusurun değil. Olsa bile senin tüm kusurlarını seviyorum. Ben sadece güzelliğine bakarak seni s...
Neville, Harry'e dönüp "Şu küre de senin adın yazıyor." diye küreyi işaret etti. Harry küreyi aldığında kehaneti hakkında bir şeyler dedi küre. Daha ne olduğunu anlamadan Lucius Malfoy karşımızdaydı. "O küreyi bana ver Harry."
"Asla." dedi kesinlikle Harry. Lucius "Arkadaşlarını öldürmemizi istemiyorsan ver." diyerek etrafımızda ölüm yiyenlerin olduğunu anlatmaya çalıştı. Hermione "Sakın verme Harry!" dedi Harry'nin yanına geçip.
Lucius elini uzatıp küreyi almayı bekledi. Harry küreyi verecek gibi yapıp Lucius'un asasını düşürmesini sağladı. Hep birlikte oradan kaçarken arkamızdaki küreler toplu bir şekilde yıkılmaya başladı. Kaçarken kürelerden koluma düştü. Kolumu kesip yere düşmüştü. Arkamızdaki ölüm yiyenleri görünce umursamadan koşmaya devam ettim.
Eski bir kemer geçidi vardı. Ölüm yiyenler etrafımızı sardığında Bellatrix çığlık atarak yanımdaki Harry'e doğru büyü yaptı. Aniden exper vohalius diyerek etrafımıza sarmaşık ördüm. Büyü Harry'e ulaşmadan sarmaşıklar onu engellemişti ama bu büyüye karşı çok zayıf bir sarmaşık yapmıştım. Sarmaşıklar paramparça olmuştu. Bellatrix sinirle "Lanet olası bitkiler!" diye bağırdı.
Bellatrix güçlü bir büyüyü bana doğru gönderdiğinde Deli göz beni koruyup "Dikkatli ol," dedi. Sirius, Remus ve Deli göz bizi korumak için gelmişti. Harry, Sirius'u korumaya çalışırken küresi yere düşüp kırıldı. Bellatrix o an Sirius'a büyü yaptı.. Sirius kemer geçidinden geçerken Harry gözleri dolu dolu Sirius'a baktı. Babasının yerine koyuyordu Sirius'u ve o da gitmişti.
Bellatrix kahkaha atarken öfkeyle elektrik büyüsü yaptım. Neredeyse etkisiz hale getirdiğimde başka bir ölüm yiyen asamı elimden düşürttü. Bellatrix büyümden kurtulmuştu. Bana vuracağında maskeli bir ölüm yiyen "Karanlık lordun dediğini unutma." diyerek engel oldu.
Ölüm yiyenler giderken ağlayan Harry'e döndüm. Sarıldım. Onu teselli edecek sözler ağzımdan çıkmıyordu ama ağlayan birine sarılmak güvende hissettirirdi. En azından ben bir zamanlar öyle hissetmiştim.
Okula geri döndüğümüzde odama geçtim. Duş alıp maskeli ölüm yiyenin dediğini düşündüm. Voldemort... benimle ne işi olabilirdi ki? O maskeli ölüm yiyen ne kastetmişti? Aklımdan birçok soru geçiyordu. Bugün derslere katılmak istemiyordum. Regl olmuştum ve yeterince ağrım vardı. Duygusal biriydim. Birde regl olunca... dokunsalar ağlardım. Belki de beklemediğim şekilde sinirli de olabilirdim. Neden bu kadar garip duygu değişimleri olmak zorunda?
Yılın ilk karları düşmeye başlamıştı. Üzerime şal alıp astronomi kulesine çıktım. Malfoy sandalyesine oturmuş karı izliyordu. Gözleri bana döndü. "Yılın ilk karlarını senle izlemek güzel bir fikir değil." İç çekerek baktım. "Harry mi arıyordun?" dedi alayla. Ayağa kalkıp yanıma geldi. "Sanırım aşağıda biri ile öpüşüyordu."
Resim defterimi çıkartıp "Ona aşık değilim Malfoy." yazıp göğsüne hızla vurdum. Kalbinin altını tutup dudağını ısırdı. Telaşla kolunu tuttum. O kadar sert vurmamıştım oysa. "Sen vurdun diye olmadı Ophelia. Vurduğun yerde zerre acı yok." diyerek kağıdı aldı. Üzerime doğru eğildi. "Harry'e aşık değilsin? Takıntı herhalde. Aşık olmadıysan manyak gibi resmini çizip durmazsın?"
Kağıdı elinden alıp "Onunla 6 senedir arkadaşız. Ve o seçilmiş kişi. Ona hayranım. Sizlerde yanlış anlamaktan bir şey yapmıyorsunuz. Onun sevdiği biri var zaten Malfoy." diye yazdım.
Okuyup bana tekrar döndü. "Hayran... eminim öyledir Ophelia." diyerek merdivenlere yöneldi. Sinirle kalemimi kafasına fırlattım. "Çıldırdın mı sen?" dedi kafasını tutarak. Gülerek önüne geçtim ve hızla aşağıya indim. Slytherin'in ortak salonuna gidip Pansy ve Blaise'in yanına oturdum. "Sen aramıza katılır mıydın ya?" diyerek bana da içecek doldurdu Blaise.
Gülümseyerek ona döndüm. Defterimi çıkartacağımda yoktu. Düşürmüş olmalıydım. Kalemimde kaybolmuştu! Pansy merakla bana baktı. "Defterini mi kaybettin? Bekle şurada defter ve kalem olacaktı." O defter ve kalem ararken Draco içeri geldi. "Defterin ve kalemin bende kalmış Amaris." Karşı koltuğa oturdu. Almak için elimi uzattığımda "Öyle kolay vereceğimi mi sanıyorsun? Kafama kalem attın!" diye homurdandı.
Blaise şaşkınlıkla bana baktı. "Saçlarına bir şey değmesini sevmiyor bozulacak diye. Sende onun saçının arasına bomba atar gibi kalem mi attın?! Ben bundan sonrasına karışmam."
