Herkese selam,öncelikle hepinize çok teşekkür ediyorum,sebepsiz yere hikayem 8k okunmuş sizleri seviyorum,bu yola bir yerde başladık bir yerde bitirecegiz,olurda bir gün kitabımı cikara bilirsem bilinki kalbim hep sizlerle ve hepde sizlerle olacak,ve sizin sayenizde oldu hersey,iyiki varsınız💗
Ne istediğimi kendim bile bilmiyordum,Kerem Beyde haklıydı yani,adama bir git bir gel diyordum,ben olsam benim kafamı kirmistim.
Sabır dilenircesine derin bir nefes aldı,sonra yüzünü bana çevirdi "İlayda,ne istiyorsun?"
Ne istediğimi bilmiyorum işte,sorun bu!
"Hiç bir şey! Hiç bir şey ya! Rahat bıraktım beni!" Neden böyle oldum? Ruhsal hastalığımmı var? Gözlerim dolmuştu,sanki abimin bana ihanet ettiği yeni aklıma geliyordu,abim beni sevmiyordu ve tabikide bende onu sevmiyordum,ama yinede bana ihanet etmek zorunda değildi!
"Bugün abimin bana ihanet ettiğini öğrendim ya! Gelmiş burada bana ne istiyorsun diyrosunuz! Sizce ben şuan ne isteyeceğimi biliyormuyum!" Dediğim an beni göğsüne çekip sım-sıkı sarıldı,ona sarilimca kendimi güvende hissettim,ve ağlamaya başladım,oyle bağıra bağıra ağladım ki sanki içimi dökmek istiyordum.
Kafama küçük bir öpücük kondurdu ve"Geçti" dedi.
"H-Hiçbir şey geçmedi,hiç birşey,her şey daha yeni basliyo"
"Hiç bir şeyin başlamasına izin vermeyeceğim"
Ondan ayrılıp yüzüne 'bu imkansız' derecesine baktım,oda sanki 'imkansız deyilen bir şey yok' derecesine bakıyordu.
Benim kafamı ilk defa opmusdu,patronum ilk defa beni opmustu ve sanki sahiplenmek istermis gibi.
Hayat bana hiç bir zaman gülmedi,bu 10 yaşımda abimin ilk defa kolumu bicakla kesmesiyle başladı,neden ki? Neden cocuklugum 10 yaşında bitti ki? Obir insanlar 15 yaşında büyümek istiyor ama ben 18 yaşına kadar çocuk olmak isterdim.
Kerem beye dahada sıkı sarıldım,gardımı onun yanında düşürdüm ve çok yüksek bir sesle ağlamaya başladım "B-Beni birakmayin Kerem bey" dedim,onun yanında küçük bir kız çocuğu oldum.
Efe benim hayatımı bitirmişti,annem ve babam ise onun noktasını koymuştu,kimse bana vergulunu koymak istermisin diye sormamisti! Allah Kahretsin ki sormamisdi!
"Neden ya! Neden bunu yaptılar bana! Neden cocuklugumu bitirdiler!"
Biran duraksadi,evet ağzımdan kacirmistim,çenemi tutamamistim ve acinacak duruma düşmüştum!
"Çocuklugunu bitirmekmi?"
Yalan soylersem kanarmiydi acaba? Kammazdi,zekasiyla kaç işleri başarıyla sonlandiran adam benim yalanlarimami inanacakti? Çocukmu kandiriyordum ben?
"Kerem bey lütfe-"
"İlayda! Geveleme ve açıkla"
"Ha-"
"İlayda!" Diye kükredi,korkudan arkaya sıçradım,bir an belimden çok kötü bir ağrı vurdu ve inledim.
Sertçe gözlerini yumdu,ve beni tekrardan kendine çekti,"Tamam özür dilerim İlayda,sadece açıkla lütfen ben sana zarar vermem"
Bunu biliyordum ama artık kimseye güvenim kalmamıştı,çok kötü bir şey yaptım Ona "Ne malum bana zarar vermeyeceginiz?" Diye sordum!
Dondu,tek kelimeyle dondu,ve bende bir şey diyemedim.
Aşkolarim fikirlerinizi yorumlara yazmağı unutmayiiiin
