Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
a.laradincer:Je pense que les bons jours arrivent bientôt
uygardincer, adriankarahan ve ersoylualaz beğendi.
Yorumlar kapatılmıştır... ..........
1 week later
" Alina, Aras, Batı, Ateş hadi çocuklar sizi bekliyoruz uçağı kaçıracağız."
Bavulumu odamın dışına çıkarıp aşağıya doğru bağırdım " Geliyorr ben." dedim
Merdivenden inerken bavulum elimden çekildi alan kişi Ateş'ten başkası değildi. Şu bir haftadır benimle konuşmaya çalışıyordu ne zaman Batı ile bir şeyler yapsak dibimizdeydi. Pişman olduğunun ve kendini affettirmek istediğinin farkındaydım ama sürünmesi daha çok hoşuma gidiyordu.
" Ben kendi bavulumu taşıyabilir." dedim
Bu aralar sürekli odamda takıldığım ve bestelerime çalıştığım için Türkçem yine bozulmaya başlamıştı.
" Başka zaman taşırsın belki ki çok heyecanlısın çünkü bütün dolabı İtalya'ya götürüyor gibiyiz." dediğinde göz devirdim.
" Onların hepsi gerekli ben ünlü biri olmak, insanların karşısına güzel çıkmak." dedim küskünce.
Ateş güldü" yerim senin ününü." diyip bavullarımla merdivenlerden indi tabi arkasında mal mal bakan beni bırakarak. O aşağıya inerken bende son kez odama girdim aynaya baktığımda güzel olmuştum. Beyaz bir kot şort ve Uraz abime ait siyah baskılı oversize bir t-shirt giymiştim ayaklarım da ise siyah Converseler vardı. Artık eski evdeki gibi sürekli süslenmiyordum çünkü bu evde kimse ne giydiğimi takmıyordu. Bu bir haftada abiler sürekli bana kendi bluzlerini giydiriyorlardı bu hoşuma gitmiyor değildi ama birazcık birbirlerini kıskanmayı bırakmaları gerekti. Son kez saçımı düzeltip başıma güneş gözlüğümü takıp odadan çıkıp hızlıca merdivenlerden indim.
Bütün ev halkı beni bekliyordu annem ise bir oraya bir buraya ilerleyip duruyordu. Gözleri beni bulduğunda " Kızım her şeyini aldın mı elbisen, ayakkabıların bir haftadır yazmakla uğraştığın beste defterin hiçbir sıkıntı yok değil mi ? "
Annemin benimle böyle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu. 1 haftadır kendimi odama kapatıp çalmak için yeni besteler yazmış ardından da piyano çalışmıştım bu sürede de annem beni asla yalnız bırakmamış hem yeni fikirler vermiş hem de benimle ilgilenmişti. Onu çok seviyordum.
" Sakin olun herşeyi en ince ayrıntısına kadar koyduk unutmadık yani bir sıkıntı olmayacak hadi gitmek biz." dememle babam kolunu omzuma atıp başıma öpücük kondurdu.
" Heyecanlı mısın Prenses."
" Nasıl hevesli olmam o kadar heyecanlıyım ki bir haftadır gözüme uyku girmedi benim." dediğimde herkesin güldüğünü fark ettim ama ne yapayım bu gösteri benim İngiltere'de gideceğim okul için iyi bir reklam olacaktı.
