Od początku zajęć, na każdej lekcji mój telefon wibruje. Harry tak bardzo tęskni, że pisze co 5 min. A ja mimo tego, że jestem pilną uczennicą i zawsze uważam na lekcjach, odpisuje mu.
Lekcja historii jest dość nudna, bo oglądamy film o cudownym panowaniu Aleksandra Wielkiego.
HarryMac: Skończyłem właśnie sesje z twoim ojcem.
YourDel: I jak? Proszę powiedz mi, że chociaż trochę sie przed nim otworzyłeś?
HarryMac: Troszeczkę. Twój tata powiedział, że jak tak dalej pójdzie to niedługo poczuje sie lepiej.
YourDel: To świetnie. Mówił coś jeszcze?
HarryMac: Tylko, że nasza przyjaźń służy leczeniu.
YourDel: Cudownie. A Ty? Jak sie czujesz?
HarryMac: Odkąd z Wami mieszkam? O wiele lepiej.
YourDel: :)
HarryMac: To uśmiech?
YourDel: Tak. To emotka. Wyraża ona emocje. Ta akurat radość, uśmiech. Są jeszcze inne, na przykład :( :*
HarryMac: :( to raczej smutek, :* to chyba pocałunek, tak?
YourDel: Dokładnie. Jest jeszcze wiele innych ale ja ograniczam sie do tych, inne są pokrewne do tych.
YourDel: Jeszcze czasem używam <3. Ale bardzo rzadko.
HarryMac: To serduszko? Czyli miłość?
YourDel: Tak :)
HarryMac: Więc to moja ulubiona. Ja będę używał jej często.
HarryMac: <3
~*~
Nie zachwyca mnie ten rozdział, jest to coś małego, ale pełnego uczucia.
Bardzo mi miło, że przyjęliście mnie znowu tak cudowne.
Nawet nie wiecie jak wspaniale sie poczułam czytając Wasze komentarza ☺️
Zrobiło mi sie tak ciepło na serduszku 💕
Dziękuje, że ze mną jesteście i wybaczyliscie mi 😘
Wasza Rey xx
P.S. Nowy rozdział nawet dziś ☺️
CZYTASZ
Piano |h.s|
Fanfiction"On nie mówi. Nie je. Nie wychodzi ze swojego pokoju. Tylko gra. W kółko to samo. Sonatę Księżycową Beethovena. Codziennie. To jest rutyna. Wstaje gra i idzie spać. Proszę niech mu pan pomoże. My, w ośrodku już nie dajemy rady, nie jesteśmy w stanie"
