Abisinin yaptığı hata yüzünden hiç tanımadığı kızı yanında tutsak eden ve delirmesine sebep olan poyraz Araz
Ondan kurtulmak için her gece kaçmaya çalışan Amara kılıç.
Poyraz:Abla nasılsın? " Dilara : görüyorsun işte, sakat bir kız nasıl olması gerekiyor sa bende öyleyim işte, " Sesi çok umutsuz'du . Bir daha asla yürüyemiyecekti doktorlar ℅90'ının felç olduğunu söylüyordu bu nedenle yürümesi imkansızdı. Poyraz: sana bunu yapanları buldum ama " Dilara: Ama ne? " Poyraz: Yurtdışına kaçmışlar ailecek, ne var ne yok toplayıp ortadan kaybolmuşlar, yanlız biri var " Dilara: kim ,kim var? " Poyraz: Sana çarpan itin kardeşi burda, sadece o elimizde " Dilara: Evdemi şu an " Poyraz: Depoda " Dilara: onu görmek istiyorum " Poyraz: Eminmisin? " Dilara:Evet , beni depoya götür " Poyraz: Abla, ona ne yapmak istiyorsan yapabilirsin, hiç olmazsa içini rahatlatmış olursun." Dilara:poyraz, beni bir an önce depoya götür " Poyraz: tamam o zaman gidelim " ... .... .... AMARA KILIÇ'IN AZINDAN
Yavaş yavaş gözlerimi açtım ölmemişim, yaşıyorum! Bu nasıl olur? En son öldüğümü hissediyordum. Poyraz bu kadar basit ölmeme izin vermemiş anlaşılan Ama artık umrumda değil, beni tehdit edicek bir ailem yok sonunda ona boyun eğmek zorunda değilim. Ama ailemin beni bu adamın elinde bırakıp gitmeleri canımı çok acıtıyordu. Ayak bileğime baktığımda ilk gördüğüm şey bandajdı ayağım halla acıyordu. Bandaj sıkıyordu bileğimi, etrafıma baktığımda halla aynı odada olduğunu görünce bacaklarımı karnıma doğru çektim ve başımı bacaklarıma yasladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burdan ne zaman çıkıcam diye düşünüyorum O sıra kapının açıldığını duydum , kim geldi diye baktım. Poyraz ve yanında tekerlekli sandalye'de oturan bir kız gördüm. Sanırım poyrazın ablasıydı. Bana doğru geliyordu poyraz. Kafamı kaldırıp ona baktım ,yere çöktü ve kulağıma doğru eğilip konuşmaya başladı. Poyraz: Bana bak ablama karşı en ufak terbiyesizlik edersen, ona karşı sesin yüksek çıkarsa o ses tellerini acımadan keserim umarım anlamışsındır "dedi gözlerimin içine bakarak ve ayağa kalkıp ablasının yanına gitti. Ablası bana acır gibi bakıyordu, buna sinir oldum. Birşey dememek için kendimi zor tutuyordum, ablası konuşmaya başladı Dilara: poyraz bizi yanlız bırakırmısın ?" Poyraz: Hayır abla bu, ucubenin senin aklını doldurmasına izin veremem"dedi.Ben şok ! sanki kızı yiyecektim bunu duyunca araya girdim Amara: senin kadar kötü değilim, allahın zebanisi " Dedim . Poyraz bana doğru bir adım atı ve konuşmaya başladı Poyraz: zebani? Bak bu komikmiş, kimin zebanisi acaba.... " Dedi Dilara: poyraz, çık dışarıya . Bir sıkıntı olursa çağırırım seni merak etme " Poyraz: tamam, kapıdayım " Dedi. Halla ablasına bir şey yapıcağımı düşünüyo salak. Dışarı çıkıp kapıyı kappattı. Evet baş başa kalmıştık artık Bu halini görünce içim bir kötü oldu ama ona belli etmemeye çalıştım. Öksürüp konuşmaya başladı. Dilara: Ben poyraz gibi değilim,abinin yaptığ şey yüzünden sana kızmicam, seni bir suçun yok, ama benimde yoktu tek isteğim o lanet olası kaldırımdan geçmekti. Abin bana çarptığında anında ambulansı arasaydı şu an yürüye biliyor olucaktım. Abine yalvardım yardım et diye ama etmedi beni o halimde ölmeye bıraktı.4 saat o acıyla yerde inledim kimse yoktu yanımda ben ölmeye terk edildim " Dedi duyduklarım karşisinda şok oldum Abim bu kadar kötü olmuş olamazdı. Dilara: Şu an kesin abinin bunları yaptığına inanamıyorsundur. " Başımk saladım ve konuştum Amara : Şey, Abim adına çok özür dilerim. Böyle bir şey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Nasıl bu kadar ileri gitti inan bende bilmiyorum. "Dedim utanarak. Kos kocaman bir Hayattı kızın elinden aldı. Belkide bir daha asla yürüyemiyecekti, koşamiyacaktı, doya doya eylenemiyecekti, hep o sandalyeye mecbur kalıcaktı. Bu çok acıydı. Poyraz'a şimdi hak vermeye başladım, o sadece ablasına yapılanları kaldıramadı. Kim olsa kaldıramazdı zaten . O sıra konuşmaya başladı poyrazın ablası Dilara : Şimdi sen söyle, aynı şey senin başına gelse ne yapardın?. Bak benim bir tane kardeşim var bide Annem bizim birbirimizden başka kimsemiz yok. Poyraz genelde buralarda olmaz hep bir yerler'de işi vardır . Annemle ben ilgilenirim herzaman, Ama bu halimle değil Anneme kendime bile bakamıyorum. Benim hayallerim vardı mesela ,hepsi yarım kaldı . Bu lanet olası sandalyeye takılıp kaldım. Hiç bir şey yapamıyorum artık." dedi.Gözleri dolmuştu Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Ve bende konuşmaya başladım Amara : En azından küçük 'te olsa seni seven bir ailen var. Bak bana ;Beni hemen bırakıp gittiler. Akıllarına bile gelmedim, Her gün birçok gülümsemeyi görebilirsin. Ama kimin dünyasının baş aşağı olduğunu bilemezsin. Sana hak veriyorum, ben'de asla abimi affetmicem Ne desen haklısın "dedim. Dilara: Poyraz'ı tanıyorsam abini bulur, ve gözünün yaşına bile bakmaz sıkar kafasına " Dedi düz bir sesle. Birden irkildim ,Ne 'de olsa abimdi, ölmesini istemezdim. Mira'nın babasız kalması aklıma gelince hemen konuşmaya başladım".
Şimdilik bu kadar Yeni bölümde görüşmek üzere kendinize iyi bakın 👋
