Buradaki karakterler gerçek hayattn uyarlanmamıştır, gerçek hayatla asla bir alakası yoktur. Şimdi hikayemize geçelim
✨✨✨
Benim ağzım hayırlı bir şey söylese hayırsız bir şey oluyor. Hayırsız bir şey söylesem yine hayırsız oluyor. Yani hiçbir şey olmuyor. Her türlü aynı.
Ben bugün kimse benim moralimi bozamaz diyen ağzımı... Sanki inadına yaşanıyordu bu tür şeyler!
En sevdiğim, beyaz, papatyalı güzel tişörtüm ıslanmıştı. Daha doğrusu her yerim ıslaktı. Ve bunu akademideki zorba kızlar yapmıştı. üzerime bildiğin paspas suyu dökülmüştü.
Yutkunduğumda kafamı kaldırdım ve yukarıya baktım. Sanki hiçbir şey yapmamış gibi telefonlarına bakarken derin bir nefes verdim. Genelde herkesi zorbalarlardı ve bu kişiler ses çıkarmadığı için hâlâ yapmaya devam ederlerdi. Ama tabiki de herzaman konuştuğum için bu sefer de susmayacaktım.
Merdivenlere ilerlediğimde çoğu kişi az önce yaşanan o olaydan sonra hâlâ bana bakıyorlardı. Merdivenlerden ikili ikili çıktım ve sonunda yukarıya geldim. Üçlülerdi. Klasikti.
Onlara baktığımda ise "Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz? Kimse ses çıkarmadığı için yapmaya devam ediyorsunuz, benim ses çıkarmayacağımı düşünüyorsunuz ama yanılıyorsunuz." Dediğimde hepsi bana bakarak güldüler. Bir adım attığımda, belimde Ahmet'in elini hissettim. Onun elini çektiğimde bana baktı ve ona 'yapabilirim' dercesine bir bakış attım. İstemeyerek iç çekti ve geriye çekildi. Bana baktıklarında, "Ne yapacaksın ilk sınıf veleti?" Diyen diğer kız sinirimi daha da bozmuştu. Yerdeki yarısı dökülmemiş paspas suyuna baktım ve kovası ile elime aldım. Grubun ortadaki liderine döktüğümde herkesten fısıltılar yükselmeye başladı. İkisi de bana şok olmuş bir ifadeyle bakarken birincisi yanıma gelip saçımı çekecekken elini tuttum ve ters çevirdim. Salonda bağırışmalar yükseldi ve,
"Birdaha görmeyeyim! Anladın mı!!!" Kız yüksek sesle inledi. Kolunu çekmeye çalışsa da uzun süre bırakmadım. Sonrasında Ahmet aramıza gelip bizi ayırmıştı. Bana bakıp,
"Kızım sakin ol biraz!" Onu dinlememiştim ki Gökçe ve yanındaki kişi ile göz göze gelince yutkundum.
Yine o adam.
Neden bana sırıtarak bakıyor? Onu da mı böyle yapmamı istiyorsa, seve seve yaparım.
Kızın kolunu kırmış mıydım emin değildim ama umurumda değildi. Saçlarım hâlâ nemliydi. Gökçe yanıma geldi ve beni çimdikledi. Sonra bana baktı "Olay çıkarmadan duramıyor musun sen?"
"Üzerime paspas suyu döktü!" Ağzımı kapattı. "Sessiz ol, herkes sana bakıyor." Etrafıma baktığımda üniversite hocalarının olduğunu fark ettim ve yutkundum.
"Abin burada ne yapıyor?" Buna cevap vermemişti. Gözlerimi devirdim ve ona baktım.
"Hadi üzerini değiştirelim." Onunla okul dolabıma doğru ilerlerken abisi de peşimizden geldi. Kolumu çektim. "Salın beni ya! Kendim üzerimi değiştiremeyeceğim sanki!"
Dolabımın kapağını açtım ve yedek kıyafetlerim olan kargo pantolon ve üzerine bir crop aldım. Onlara baktığımda ise, "Bir gün de olay çıkarmazsan olmuyor."
"Neden sessiz kalayım ki?"
"Doğa haklı Gökçe." Ona baktım ve kaşlarımı çattım.
"Senin eski kafalı abin bile beni destekliyorsa haklıyımdır Gökçe. Söyle ona, bir daha ismimi ağzına almasın." Güldü ve okul dolabına yaslandı.
