Oy vermeyi unutmayın iyi okumalar 💖💖🔥
🎀🎀🎀
Duyduğum silah sesleri daha çok bağırmama neden olurken Gökçe'yi Yalın almıştı. Ben ise masanın altında saklanıyordum. Korkuyordum, daha önce böyle korktuğumu hatırlamıyordum. Ablamın ölümünden sonra.
Bileğimi birisi kavradı ve beni kendine çekti. Büyük bedeni korunmamı sağlıyordu. Bana sarılmıştı, ve erkeksi kokusu tanıdıktı.
Vural Kırca Bozdoğan.
"Vural, korkuyorum." Dedim. Sesim boğuk çıkmıştı. Elindeki silahı başka birisine yönelttiğinde,
"Korkma, herhangi bir şey olmayacak." Diye rahatlatmaya çalışsa da bu ortamda rahatlayacağımı sanmıyordum. Hızla arabaya bindiğimizde sürücü koltuğuna oturdu ve motoru çalıştırıp gaza bastı.
"Neler oluyor?" Dedim ona bakarak. O son sürat giderken elimi koluna koydum.
"Sikeyim... Bu lanet şerefsiz kim!!? Bulamıyorum amına koyayım!" Dedi sinirle. Ürktüğüm için kolundan elimi çektim ve önüme baktım. Arabasından bir kaç düğmeye bastı, birisini aradı.
"Yalın buldunuz mu şu amına kodumun evladını!!"
"Hayır. Sistemi çökertmiş, tüm kafenin kamera kayıtlarını yok etmiş."
"Sikeyim... Gökçe? Aldın dimi onu?"
"Aldım. Arabada şuan."
"Tamam. Şirkete gitmem gerekiyor. Sonra görüşürüz." Ona döndüm ve artık neredeyse meraktan patlayacaktım. Ama korkudan konuşamıyordum. Onun yerine sadece sustum.
Farklı ve daha önce görmediğim bir yere gelince Vural beni beklemeden indi. Bende indim ve onun peşine küçük bir çocuk gibi takıldım. Bana ne olmuştu böyle?
🎀🎀🎀
Vural konuşuyordu, anlamadığım şekilde. Önce İtalyanca, sonrasında Rusça, daha sonra ise İspanyolca konuşmaya başlamıştı. Anlamıyordum. Beni neden buraya getirdiği hakkında da hiçbir fikrim yoktu. Sonunda telefonu bıraktığında derin bir nefes verdi ve ellerini saçlarının arasından geçirdi.
"Vural... Neler oluyor artık söyler misin?" Dedim tereddüt ederek.
"Bir şey olmuyor. Zaten bunlar seni ilgilendiren konular değil." Kaşlarımı çattım ve ayağa kalktım.
"Nasıl? Ne demek istiyorsun? Benim bunun için yetersiz olduğumu mu kanıtlamaya çalışıyorsun?" Sinirle iç geçirdi.
"Doğa, şuan sırası değil gerçekten."
"Bende katılmak istiyorum." Dedim ani bir kararla. Kaşlarını çattı ve bana baktı.
"Neye katılmak istiyorsun?"
"Bende size katılmak istiyorum, tamam Tıp okuyorum ama ablam bilgisayar mühendisiydi. Bir şeyler elbet biliyorum. Kameraları kimin devre dışı bıraktığını tespit edebilirim."
"Saçmalama. Sen bir Tıp öğrencisisin. Olmaz. Şimdi doğru korumalarla birlikte yurda gidiyorsun ve yurttan asla çıkmıyorsun!"
"Ama-"
"Aması falan yok Doğa!!!" Diye kükredi. İrkildim. Ona öylece bakıyordum. Bana bağırdığı için küçük çaplı bir şok geçirmiştim.
