Don't Blame Me - Chanmin

1.5

dogumgunume özel yayinliyorum🫶🏻

-

"Umarım iyi geçmiştir." Chan fazlasıyla sabırsız bir şekilde sınavdan çıkmak üzere olan eşini bekliyordu ve dualarını eksik etmiyordu.

Gurur böyle bir şeydi ve Chan, Seungmin'den bunu esirgemiyordu. İyi bir ortam etkilerini gösterebilirdi fakat Seungmin doğuştan iyiydi ve üstesinden gelmişti.

"Çıkıyorlar sanırım?" Changbin etrafa göz atıp çıkan öğrencilere bakarken Chan da göz gezdirip Seungmin'i arıyordu. Görüş alanına giren beden ile kocaman gülümsemişti.

Elini kaldırarak aynı şekilde eşini arayan Seungmin ile göz göze gelmiş, ardından ilerleyerek yanına koşmuştu adeta.

Koşarak kollarını boynuna dolamış, ardından gülümseyerek Chan'ın ellerini beline yerleştirmesine izin vermişti.

"Nasıl geçti sınavın?"

Seungmin anında atıldı, "çok iyiydi, şuan da tek düşündüğüm seninle vakit geçirmek çünkü kurtuldum!"

Chan bunun üzerine gülmüş, eşinin yanağına dudaklarını bastırarak başını sallamıştı, "bende seninle bunun hakkında konuşmak istiyordum."

Seungmin kaşlarını çatarak yanıt vermişti, "Nasıl yani?"

"Sürpriz, eve gidince söyleyeceğim."

Chan merakta bıraktığı Seungmin ile uğraşırken Changbin yanında ki Jeongin ile uğraşmakla meşguldü.

"Ne diye saçını boyattın be!"

Jeongin Changbin'in omzuna patlatarak hesap sorduğunda Changbin ona kızan küçüğünü yumuşatmaya çalışıyordu fakat pek bir işe yaradığı söylenemezdi.

"Yavrum güzel değil mi? Herkes beğendi sen niye beğenmedin?"

"Güzel olduğu için beğenmedim, kör randevuya gideceğin için yaptırdın değil mi pislik." Jeongin kollarını önünde bağlayarak konuşmuş, Changbin ise onun doğru tahmini ile sessiz kalmayı tercih etmişti.

Babası uzun zamandır Changbin'i kör randevulara gönderiyor, evlenmesi için gün sayıyordu fakat nafile; Changbin her aday ile bir sorun yaşıyordu.

Tabii Jeongin bundan zevk alıyordu.

"Cidden son, bir daha gitmeyeceğim."

"Her seferinde bunu söylüyorsun." Jeongin göz devirerek söylenmişti.

"Gidelim mi?" Onları sohbetlerinden ayırıp çağıran Seungmin ile jeongin kollarını çözüp hızla ellerini boynuna dolamıştı.

"Gidelim, nasıl geçti sınavın?"

Onlar önde ilerlemeye başlamışken Chan ve Changbin arkalarında yanyana yürümeye başlamış, küçüklerine yetişmeye çalışıyordu.

"Yine mi kör randevu?" Chan Changbin'in saçına hitaben konuştuğunda Changbin sıkıntıyla nefes vermişti. "Maalesef."

"Kim bilir, belki istediğin kişi karşına çıkar bu sefer."

Changbin gülerek yanıtladı, "Babamın tercihleri ile pek sanmıyorum, zengin bir ailenin kızı falandır."

Arabaya vardıklarında Seungmin ön koltuğu kapmış, Chan şoför koltuğunda jeongin ve Changbin ise arkada aralarında mesafe olacak şekilde oturmuştu, jeongin öyle istemişti.

Chan ve Seungmin yol boyunca sohbet ederek ortamın gerginliğini biraz da olsun hafifletmeye çalışıyorlardı, jeongin ise hiç bir söylenene kulak asmıyor sadece dışarıyı izlemekle meşgul ediyordu kendini.