Don't Blame Me - Chanmin

1.6

Okumalar baya azaldii
-

"Ciddi misiniz?" Seungmin gözlerini sonuna kadar aralayarak şaşkınlığını gizleyemiyor, karşısında ki danışmanı gülümsetiyordu.

"Evet, lütfen teklifimi bir düşünün."

Seungmin yüz ifadesini kontrole almaya çalışarak gülümsemiş ardından gecikmeden yanıt vermişti. "Kesinlikle, düşüneceğim."

Ardından adam ile el sıkışarak kafeden çıkmışlar, gelen taksi ile danışman gelmiş olduğu şirkete geri dönerken Seungmin arkasından çığlık atmamak için zor duruyordu.

Mezuniyetinden bir ay sonra kadar bir süre içerisinde sicilini ve notlarını göze alan bir şirket tarafından büyük bir iş teklifi almıştı bile.

Önce Chan ile vakit geçirecek daha sonrasında iş hayatına atılacaktı.

Belki de yeni hayat düzenine sadece bir ay kalmıştı ve bu bir ayı dolu dolu yaşamak istiyordu Seungmin.

Cebinden çıkardığı telefonu ile heyecanla abisini arayarak açmasını beklerken evine yakın olan kafeden yürüyerek ayrılmayı tercih etmişti.

"Efendim bebeğim?"

Bu sırada telefonu açan Taehyung kardeşinin heyecanlı heyecanlı kendisine bir şeyler anlatmasını dinlemeye başlamıştı bile.

"Abi! İnanamayacaksın ama çok büyük bir teklif aldım üstelik ilk sana söylüyorum, artık sadece savcı adayı değil, savcı olacağım."

"Gerçekten mi? Tanrım ciddi misin?" Taehyung gururla ayaklandığında Seungmin görmese de ağzı kulaklarında gülümsüyordu.

"Evet! Başardım sanırım abi."

"Başardın bebeğim, neredesin almaya geleyim seni."

Seungmin etrafına bakıldığında hala eve varmamış olmasıyla gülümsemişti. "Görüşmeden çıktım, ben gelirim evinde misin?"

Taehyung Seungmin aile evinden ayrıldıktan bir kaç ay sonra kendisi için en iyi olan şeyi yapmış, ayrı eve çıkmıştı.

Bu sayede sevgilisiyle daha rahat görüşebiliyor, hatta çoğu zaman beraber kalıyorlardı.

"Evet, bir şeyler hazırlayacağım. Soğumadan gel."

Ardından telefonu kapamış, Seungmin abisinin evine doğru giderken içecek bir şeyler almış ardından vardığı yol ile zile basarak kapının açılmasını beklemişti.

Anında kapıya bakan Taehyung ile gülümsemişti Seungmin.

"Bebeğim benim."

Taehyung kardeşini kollarının altına sıkıştırıp sarılırken Seungmin gülerek ellerini ona dolamıştı.

Beraber içeri geçmişler, Taehyung amerikan mutfakta orta tezgahın üzerine Seungmin'in getirdiği içecekleri de koyarak hazırladığı yemekleri tamamlamıştı.

Seungmin'in sevdiği yemeklerden tabağına koymaya başladığında bir yandan konuşuyordu da.

"Ne çabuk büyüdün sen? Tanrım, gururlu bir anneyim ben."

Seungmin bunun üzerine bir kahkaha atmış, yardı ederek yemekleri tabaklara koyduktan sonra ikisi de beraber oturmuşlardı.

"Abi, ben bu süreçte gerçekten sana minnettarım biliyorsun değil mi?"

Taehyung burukça gülümsedi. "Biliyorum, gelgitleri olan bir aileden destek bekledin. Senin yanında durmak şimdi de olduğu gibi beni hep gururlandırdı."