KIRLANGIÇ-Dedektif- (Düzenleniyor)

11. KARANLIK KÂBUS

Merhabalar, keyifli okumalar dilerim 🦋

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Bundan sonra oy ve yorum sınırı koyacağım bölümlere yoksa başka türlü emeklerimin karşılığını alamıyorum.

Oy;50 yorum;30

Sınır geçerse ancak bölüm geçecektir bilginize.

Başka türlü bölüm gelmeyecek.

Şarkı: wasted

Tourner Dans le vide-ındila

😶

"ölümün kollarındasın ama o bu sefer senden birini almayacak, seni senden alacak"

Şöyle yazıyordu, sayfanın son satırlarında;

Baksana anne, dizlerim kanıyor. Ama bu ilk kanayışları değil, sonda olmayacak. Söylesene, dizlerimin kanaması ne zaman duracak. Dizilermdeki bu derin sızı ne zaman geçecek. Sen bana tekrar güvenip, bende umut bulduğunda mı?

Güven duygumu sen kırdın anne.

Umutlarımı sen öldürdün.

Işığımı kırıp, beni karanlığın içinde sen yalnız bıraktın.

Affet beni anne. Özür dilerim...

💫

Güvenmek, aptallıktı.

Güvenmek, zaftı.

Güvenmek, intihardı.

İnsan öleceğini bile bile, güvenebilirmiydi birine. Güveninin kırılacağını bilmesine rağmen güvenebilirmiydi.

İnsanlara güvenmeyi bırakalı çok olmuştu aslında. En güvendiğim bana kimseye güvenmemem gerektiğini öğrettiğinde.

Bir dikendim ben. İnsanların dokunmaya çekindiği. Dokunduklarında canlarını acıtan bir diken. Biri sınırlarımı geçip bana yaklaştığında sivri dikenlerimi çıkartırdım.

Sınırlarım vardı. Asla çiğnenmemesi, aşılmaması gereken sınırlarım. Bu yaşıma kadar sınırlarımın dışına çıkmamıştım.

Betondan duvarlarım vardı. Yıkması güç olan. Daha o duvarları yıkacak kimse çıkmamıştı karşıma.

"Bir daha seni kendimde değilken ararsam sakın gelme Akıncı" dedim.

"Yani kendindeyken ararsan geleyim, öylemi" diye sorduğunda bıkkın bir nefes verdim dışarı.

"Sabrının sınırları çabuk zorlanan biriyim. O yüzden bendeki şans kotanı daha fazla doldurmadan kalk ve git"

Ayaklandığında ayaktaki benim yanıma geldi. "Umarım, yine beni arasın ve çağırırsın. Senin aramanı bekliyor olacağım" diye mırıldandı yanımdan geçip giderken. Suratında fazla kurnaz bir ifade vardı. Sanki sırıtacaktı da kendini tutuyor gibiydi.

Bu asla olmayacak, diye geçirdim içimden. Onu tekrar arayıp çağırmak yerine ölmeyi yeğlerdim daha iyi. Arkamı dönüp ona baktığımda kapıyı açıp evden çıktığını gördüm. Derin bir nefes aldım. Önüme dönüp kanepeye ilerlediğimde kapının kapanma sesi geldi kulağıma.