Notaların Ruhu/ Yarı Texting

1.4

Ayy ben geldiiimmm bir buçuk hafta önce markette işe başladım pertim çıktı ama SİZE MÜKEMMEL BİR HABERİM VAR

ARTIK BİZ BİZİMKİLERİ SEVGİLİ OLARAK GÖRELİM DEĞİL Mİİİ

BU YÜZDEN SIRADAKİ BÖLÜM SARMAŞ DOLAŞ OLACAKLARR

İyi okumalar🦋 lütfen yorumlarınızı esirgemeyinn

"Annen ile hâlâ iletişimde misin?"

Başımı iki yana sallamıştım "Hayır, birkaç gün önce onun bir tanıdığıyla karşılaştım ama şu an değilim." beni başıyla onayladığında "Annene karşı hissettiğin duyguları açabilir miyiz?" dediğinde sertçe yutkunarak camdan dışarıya bakmış ve masmavi gökyüzünü izlemeye başlamıştım.

"Nefret ediyorum, iğreniyorum ondan. Bu kadar dengesiz bir ruh hâlinde olmamın tek nedeni o, kafamda susmayan düşüncelerin tek sebebi o!"

İstemsizce yükseldiğimde iliklerime kadar tiksintiyle dolduğumu hissetmiştim. Annemin üzerimde bu kadar yoğun bir iğreti bırakması beni üzüyordu.

"Dengesiz bir ruh hâli derken? Nasıl düşünceler?"

"Sevdiklerime karşı, bazen çok kırıcı oluyorum. Dünyanın en gaddar insanına dönüşüyorum, bazen de ne söylerlerse evet diyecek kadar sakin ve onlara bağımlı bir insan oluyorum."

"Sence bunun tek sebebi sadece annen mi?"

Bir süre sessiz kaldığımda düşünmeye başlamıştım. Gaddar, umursamaz ve bu kadar soğuk olmamı belki anneme bağlayabilirdim ama tam aksine sakin ve pozitif olduğum anlarımı ona bağlayamazdım, ben annemden hiçbir zaman bir iyilik görmemiştim bu yönümü babamdan aldığıma emindim.

Annem beni dövdüğünde sevgiyle sarmalayan kişi babamdı, annemin kendisi değil.

Derin bir nefes aldığımda başımı iki yana sallamış "Babam da olabilir, çocukken hem nefret hem de sevgiyi aynı anda aldım. Babam beni her zaman çok sevdi." psikolog hafifçe gülümsediğinde "Peki, şu an bu ikilemde kalma sebebin bu olabilir mi?" demiş sessiz kalmıştım çünkü bilmiyordum.

Bu konu hakkında yorum yapmayacağımı fark eden kadın bunun üzerine başka bir soru sormuştu.

"Bana kafanda susmayan sesler hakkında biraz bilgi verebilir misin?"

"Ben kimseyi hak etmiyor gibi hissediyorum, kimsenin hayatında yerim yokmuş gibi hissediyorum... Tam her şey yolunda diyorum, hayatım düzene girdi bir ailem oldu diyorum. Bir anda onları hak etmediğim aklıma geliyor, annemin yaptığı şeyler yüzünden kendimden iğreniyorum, onların yüzüne bakmaya utanıyorum..."

"Bu konuyu onlarla konuştun mu?"

"Aslında fark ediyorlar, dengesizliklerimden ya da sürekli hayatlarından kaçıp gitmeye çalışmamdan anlıyorlar. Hepsi için ne kadar önemli olduğumu hissettiriyorlar."