Notaların Ruhu/ Yarı Texting

1.6

Selamlarrrr

Nasılsınızz

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum öptümn

O kadar çocuğumun ağzından yazdım dkxjckdkfkfkf

Armin Giray Saraçoğlu...

Eve geldiğimizde benim bebeğim evine gitmiş her ne kadar yanına gitmek istesem de sorduğumda beni reddetmesiyle zorlamamıştım.

Nasıl iyi hissedecekse öyle davranıp onu sıkboğaz etmemek istiyordum ama istemsizce endişemi kontrol edemiyordum.

Telefonum çalmaya başladığında Elenor olduğunu düşünerek bir umutla açmış ardından amcamı gördüğümde kaşlarımı hafifçe çatarak aramayı yanıtlamıştım.

"Oğlum, ne yapıyorsun?"

"Evdeyim amca, sen?"

"Ben de yoldayım, Elenor'un yanına gelecektim."

"Bir sorun mu var?" tabii ki vardı ama Kutlu Amcamın bundan haberinin olup olmadığını bilmiyordum.

"Bugün randevusu vardı, onu almaya gidecektim ama arkadaşlarıyla falan da buluşacaktı ya. Nerede bilemedim, aradım açmıyor da. Belki haberin vardır diye bir sorayım dedim oğlum."

"Evdeydi ama az önce çıktı, bugünlük randevuya tek başına gitmek istediğini söyledi." yalandı, muhtemelen yukarıda ya ağlıyor ya da sessizce duvarı izliyordu ama Kutlu Amcaya şu an bunu duyurmak istediğimden emin değildim.

"Bana yalan söyleme." dediğinde bunu sezmiş olması istemsizce beni utandırmış ardından amcam derin bir nefes alarak "Şirkette bir şeyler olduğunu anladım ama kendiniz anlatmak istersiniz diye ikinizin de üzerine gitmedim. Görüyorum ki pek anlatmaya da niyetiniz yok, kızımı merak ediyorum." amcamın bu duruşunu severdim, o kadar zeki bir adamdı ki her şeyi sezer ancak birileri ona söyleyene kadar görmezden gelirdi.

Ama eğer bu sezdiği şeyler canını sıkıyorsa da üzerine gitmekten asla gocunmazdı.

"Kriz geçirdi."

"Tahmin etmiştim."

"Ve benimle kavga dahi etmedi." benimle kavga etsin, hıncını çıkarsın istiyordum. Böyle yaptığında kendi içine çekildiğini bildiğim gibi onu oradan çıkarmanın daha zor olduğunun farkındaydım.

Amcam bozulan siniriyle gülmeye başlamış "Söylerim bir dahakine ağzına sıçar." ardından sesi imaya boğulmuştu. "Hoş sırf kızımı kimse görmesin diye binayı tahliye ettiğin düşünülürse, kızım pek seninle kavga edecek konumda değil. O daha çok seninle gülmeyi tercih ediyor."

Öyleydi, bana karşı duvarlarını indirdiğini görebiliyordum ve açıkça söylemesek de ikimizde biliyorduk ki sevgiliydik.

Ama bir kriz geçirmesiyle tekrar duvarlarını aramıza koyduğunda işte o zaman ne yapacağımı bilmiyordum.

Onu anlıyordum, duvarlarını ördüğü ve dikenli telleriyle çevrelendiği an bana zarar vermesinden asla çekinmiyor aksine bana iyi veya kötü bir tepki vermesi hoşuma gidiyordu ama işte bu tedavisini nasıl etkilerdi bilmiyordum.

Onun üzerine düşmem uzun vadede iyi miydi bilmiyordum ama şu an için çok kötü bir fikir olduğunun farkındaydım.

Bu yüzden Elenor kendini iyi hissedip yanıma gelene kadar ona yaklaşmayacaktım çünkü görmüştüm, bugün benden korktuğunu sezmiştim ve asla böyle bir şeyin olmasını istemezdim.

Amcam"Sence Elenor'u yalnız mı bırakmalıyız?"

"Bilmiyorum ama gerçekten bize ihtiyacı olsaydı artık bir adım atardı değil mi?" önceden olsa ihtiyacı olsa bile adım atmazdı ama şimdi tedavi aldığı için bu konularda eskisi kadar katı değildi.