GÖRÜNMEZ KAFES (KDÇS-1)

TATLI DİL YILANI DELİĞİNDEN ÇIKARTAMADI

Hayatı hep bir yarış gibi algılamak en çok kime zarar verirdi? 
Yarışmayı ortaya koyana mı yoksa yarışa sokulana mı?
Bölüm şarkısı: Eskitilmiş yaz-uyusam Geçer Mi?

Uzun bir hastane serüveninin sonunda eve çıkabilmişlerdi. Son birkaç günde değerleri düşmeye başlayınca doktor, karı-kocanın kaprislerinden usanarak taburcu etmişti. Tabi buna en çok sevinen kişi Berfu olmuştu. Taburcu olduğu için sınava girebilecekti. Feyyaz birkaç evde kalsa da sonunda dayanamayarak işe gitmeye tekrar başlamıştı. Evde yapabilecek bir şey bulamıyordu.

Cumartesi geldiğinden erkenden kalktı büyük bir şans göstererek 20 dakika uzaklıktaki okulda sınava girecekti. Feyyaz evde değildi bugün gelecekti. Dün akşam Edirne'de bir toplantısı olduğu için öğlenden gitmişti bugün öğlen gelecekti. Berfu yataktan kalkıp kahvaltı yaptı. Üzerini değiştirdi kimliğini ve giriş belgesini aldı. Tam evden çıkacaktı ki Türkan Hanım eline bir maske tutuşturdu. Evden çıktığında maske kullanmak zorundaydı. Hala koruyucu ve takviye edici hiç bir şey kullanmıyordu maskeyle hastalanma ihtimalini düşürmeye çalışıyorlardı. Maskeyi alıp evden çıktı.

Arabaya binerken güneşli havaya baktı. Yağmur yağma ihtimali vardı ama sorun değildi arabayla gidiyordu ne de olsa. Okulun önüne geldiklerinde saat çoktan dokuz buçuk olmuştu. Eşyalarını yanına alarak arabadan indi. Bir tanesi okulun önüne kadar getirse de daha fazla devam edemeyeceğini biliyordu. Ona dönmesini söyleyerek sıraya girdi. On dakika sonra sınava gireceği salonun ona ayrılan sırasında oturuyordu. Etrafında sadece ondan yaşça küçük insanlar görmemek onu büyük oranda rahatlatmıştı. Ondan yaşça büyük insanlarda vardı ve bu ona büyük bir rahatlık sağlamıştı.

Sınav başladığında başta küçük bir heyecan yaptı ama sonrasında toparlayarak sınava devam etti. Sınav süresi bittiğinde geriye yaslandı birkaç saniyeliğine kendine gelmek için. Kitapçığı ve optiği teslim edip sınıftan çıktı. Yağmur başlamıştı. Kapıdan çıktığında okulun önünde elinde şemsiye ile bekleyen Baran'ı görünce o tarafa hızlı adımlarla yürüdü. Baran'da ona doğru yaklaştı. Şemsiyenin altında arabaya kadar yürüdüler. Eve girdiğinde yağmur durmuştu. Direkt yukarı yöneldi. Bir süredir bu kadar hareket etmediği için yorulmuştu. Odaya çıktığında ağzındaki maskeyi çöpe attı. Tam lavaboya girecekken banyodan çıkan kocası ile karşılaştı. "Ayy." Evde olacağını hesaba katmamıştı.

"Dikkat et." Dengesini kaybeden kadını kolundan tutarak yakaladı. Berfu dengesini yeniden sağlayarak kendini toparladı. Evde olup olmadığına hiç dikkat etmemişti. "Evde olduğunu bilmiyordum."

"Yeni geldim de sen nereden geliyorsun?" Yeni geldiği belliydi banyodan çıkıyordu. Belinde sadece havlu vardı ve sürekli düzenli görmeye alıştı saçları özgürlüğünü ilan etmişlerdi. "Sınavdan." Feyyaz büyük bir memnuniyetsizlikle karşısındaki kadına baktı ne kadar inatçı bir insandı. Böyle bir zamanda bırak sınavı dışarı çıkması hatta farklı insanlarla bile aynı ortamda olması bile sakıncalıydı. "Cidden gittin yani." Berfu bu konunun uzamasını istemiyordu. Hiç tartışacak hali yoktu ve kocasının bu konudaki serzenişlerini zaten çoktan dinlemişti ama artık çok geçti birine çoktan girmişti ve diğerine de yarın girecek ve bu süreci bitirecekti.

"Gideceğim demiştim." Feyyaz söylenecek olsa da vazgeçti günlerdir adam akıllı gün yüzü görmemişti birde bir tartışma ortamı yaratıp germek istemiyordu. Takılmadan devam etti. Ayrıca sınava girdi diye iyi geçeceği ya da üniversiteye yerleşebileceği anlamına gelmiyordu. Artık hastalanırsa da yapacak bir şey yoktu. Daha önce uyarmıştı onu dinlemesi gerekiyordu. "Maske taktın mı bari?"

"Taktım hatta şimdi çıkardım." Bir eliyle de çöp kovasını işaret etti. Neyse ki bu olayı büyütmemişti yoksa kendini yere atıp ağlamayı falan planlıyordu. Yoksa başka türlü bundan kurtulamazdı. "Tamam üzerini değiştir o zaman."