GÖRÜNMEZ KAFES (KDÇS-1)

BİTMEZ BİLMEK BİR YOLCULUKTUR HAYAT

Yalnızlık bazen ihtiyaçtır

bazen de zorunluluktur.

Günler, haftalar birbiri ardına geçiyordu. Berfu çoktan okuluna alışmıştı, sınıf arkadaşlarıyla arası da düzelmişti. Düzelme şekli pek hoş olmamıştı ama olana yapabilecek bir şey yoktu. Tuba ve Nilay'ın olayı Berfu'nun yerini almıştı onlar dışlanırken Berfu da ortama ayak uydurmayı öğrenmişti. En yakın arkadaşı Dilara'ydı lakin sınıfın geri kalanıyla da arası iyiydi. Hatta bir tane de gay arkadaşı vardı. Ona alışması pek kolay olmamıştı ama etrafındaki insanların onu benimsediğini görünce o da benimseme kararı almıştı ve bu konuda baya ilerleme kat etmişti.

Kış hızla geliyordu. Havalar her gün bir öncekinden daha soğuk oluyordu. Tedavi için de randevu oluşturulmuştu. 20 Ocak. 19 Ocak'ta hastaneye yatacak ve 20'sinde de tedaviye başlayacaklardı. Yaklaşık 15 günlük bir tedavi süreci belirlenmişti. Tabi 2 turlu olacaktı. Doktor en ağırının bu olacağını ama diğerlerinde bu kadar zor olmayacağını söylemişti. Biraz acılı ve sancılı bir süreç olacağından bahsedince doktor tabi bu durum Berfu'nun gözünü iyice korkutmuştu. Korkmakta da haklıydı kendince. Halihazırda zorlu bir tedavi sürecinden çıkıp bir diğerine girmek hiç kolay değildi. Ayrıca Amerika'daki doktorun özel istekleri de vardı. Son bir ay içinde hiç hasta olmamak, hiç ağrı kesici, antibiyotik ve türevleri ilaçlara maruz kalmamak gibi. Bu istenenler Berfu'nun da istekleriydi ama dediklerini yapmak bir hayli zorlayıcıydı. Hele de kalabalık bir sınıfta ders alırken. Bunun için birkaç kere Feyyaz'la da tartışmışlardı. Feyyaz tedavi bitene kadar okulu bırakmasını istiyordu ama Berfu da biliyordu ki eğer bir bırakırsa bir daha asla geri dönemezdi sırf bu yüzden karşı çıkıyordu. Ekstra dikkatli davranmaktan başka bir şey elinden gelmiyordu. Onun bu dikkati sınıf arkadaşlarını da diken üstünde oturmasına sebep oluyordu. Onun dikkat ettiği kadar onlarda dikkat ediyordu gereksiz hiçbir temasa girmiyorlardı.

Vizeler birçok hukuk öğrencisinde olduğu gibi onunda iyi geçmemişti. Uzun bir süreç onu bekliyordu. Kafasını toparlayıp iyi bir şekilde ders çalışması gerekiyordu yoksa bütlere kalacaktı ve bu tedavi için oldukça zor olacaktı. Nasıl toparlayacağından emin değildi. Derslere düzenli katılmıştı tüm notları tamdı ama sınavda yazamamıştı. Finaller yaklaşırken masanın başından kalkmadan çalışmaya devam ediyordu. Hareket etmemesi ve stres yüzünden sürekli bir şeyler yemek istemesi de bir süredir uğraştığı kilo alımını da kolaylaştırmıştı. Feyyaz kilo almasından memnun olsa da sürekli ders çalışmasından değildi. Yine görünmez olduğunu düşünmeye başlamıştı ve hiç iyi hissettirmiyordu bu ona.

Tüm bunların üstüne Burak ve Zerda bu yaz düğün yapmaya karar vermişlerdi ve Zerda'nın aşırı mükemmeliyetçi tarafı ortaya çıkmıştı bu da etrafındaki herkesi zorlarken Berfu'yu da es geçmiyordu. Boş kaldığı vakitlerde ona yardıma gidiyordu. Gelinlik özel dikim olacaktı, gelinlik değil gelinlikler. Tabi sadece bu da değil nedime elbiseleri de özel dikilecekti. Tüm bunlar için Fransız bir tasarımcı ile anlaşmışlardı. Damatlık ve sağdıçların giyeceği takımlar da özel bir tasarımcı tarafından hazırlanıyordu. Zerda ile anlaşmak hiç bu kadar zor olmamıştı etrafındaki insanlar için. Berfu her şeyde yanında bulunamıyordu şu an için iki güzel bahanesi vardı bir tanesi tedavi için hazırlık yapıyor oluşu diğer ise okuluydu.

Berfu son finalden çıkınca doğruca eve geçmişti. Yarın Amerika'ya uçacaklardı ve o valiz bile hazırlamamıştı. Eve gelince önce kendini yatağa bıraktı uzun zamandır düzgün uyumuyordu bundan sonra da düzgün uyuyamayacağını düşünerek üzerini değiştirip yatağa girdi. Uzun ve dinlendirici bir uykuya ihtiyacı olduğunun farkındaydı. Uzun bir uykunun ardından gözlerini yanağında baskıyla açtı. "Hadi uyan ama saat kaç oldu?" Kocasının sesini duyunca hafif gözlerini araladı. "Kaç oldu?" Gerçekten de saat kaç olmuştu? Alarm bile kurmadan yatmıştı ve hava kararmış gözüküyordu.