ATEŞTEN 10 TAŞ

21.BÖLÜM

[ŞEYMA]

Gözlerimi açtığımda parlak bir ışık gözlerime çarptı ve hemen kapattım. Gözlerimi yavaşça açmaya çalıştım.
Gözlerim ışığa alışınca etrafıma baktım.

Bir sandalyede oturuyordum ve ellerim,bacaklarım bağlıydı.
Tam yüzüme bakan, beyaz parlak bir ışık vardı.

Haraket etmeye çalıştım ama ben debelleştikçe ipler daha sıkılaşıyordu.

Etrafa baktığımda sadece karanlık vardı. Galiba odadan yalnızdım.
Ben buraya nasıl gelmiştim?

Kaza yaptığımızda hepimiz bayılmıştık. Gözlerimi açtığımda bir adamın beni kucağında taşıdığını görmüştüm.
Konuşmaya çalıştığımda adam bunu fark edip yüzüme bir bez tuttu. Ondan sonrasını hatırlamıyorum.

Ağzımda bant olmadığı için bağırmaya başladım.
-İmdat!
Kimse yokmu?!

Ben bağırdığımda odada sesim yankılanıyor,duvara çarpıp bana geri dönüyordu.

Bir süre sonra bağırmayı bıraktım ve nefes alış verişlerimi düzeltmeye çalıştım.

Birden kapının açılmasıyla korkuyla nefesimi tuttum.

O kişi içeri girdi,kapıyı kapattı ve yanıma gelmeye başladı.
Adım sesleri yakından gelmeye başlayınca nefesimi daha sıkı tuttum.

Birden ayak sesleri durdu ama şuan tam karşımda olduğunu hissede biliyordum.

-Şeyma Sağlam,Yaş 16.

Benim bilgilerimi nerden biliyordu?

-Siz kimsiniz?
Biz neden buradayız?!(Şeyma)

Adam elindeki şeyi kucağıma attığı an küçük bir çığlık attım.
Kafamı kucağımdaki şeye çevirdiğimde bir dosya olduğunu gördüm.

Dosyayı incelediğimde benim ismimin ve bilgilerim vardı.

Anne ve babam,kaç kardeşimin olduğu hatta kaç yaşında regl olduğum bile yazıyordu. Doğrusu ben bile kaç yaşında olduğumu hatırlamıyordum.

Kafamı kaldırdım ve karşımdaki adamı görmeye çalıştım. Karanlık olduğu için göremiyordum ama nefes seslerini duyabiliyordum.

-Neden sizde var bu?
Kızlar nerde?!
Ben neredeyim?!(Şeyma)

Adam birden önümde olan ışığı tuttu ve yüzüme daha çok yaklaştırdı. Kafamı yana çevirdim ama daha fazla bastırdı.

-B-bırak beni.
Canım acıyor!!(Şeyma)

-Bu daha başlangıç bile değil. Tahmin edemeyeceğin kadar çok canın yanacak. Hatta o kadar çok yanacak ki ölmek için yalvaracaksın!

Adam sinirli bir şekilde bunu söylediğinde iliklerime kadar titredim ve ağlamaya başladım.

-Bırakın bizi!!
Bizden ne istiyorsunuz!?(Şeyma)

Adam ışığı yüzümden çekti. Derin nefesler alıp verdim ve kafamı tekrar önüme çevirdim.

-Ağlamayı kes!
Şimdi sana iki seçenek sunacağım.

Ben ağlamaktan adamın ne dediğini dahi duymamıştım.
Birden adamın eli benim boğazıma yapıştı ve kafamı sandalyenin baş kısmına bastırdı.
Nefes alamıyordum o yüzden çırpınmaya başladım.
Beni öldüreceklermiydi?

-Sus ve beni dinle aptal!!

Bir süre sonra ellerini boğazımdan çekti.
Öksürdüm ve nefes almaya çalıştım.