Grijze jager slavinnen van Toscana

Hoofdstuk 8

Missy volgende hem. 'Het eerste wat ik je ga vertellen heb ik geleerd van Hal' begon Arnaut maar weer werd hij onderbroken. 'Wie is Hal?' 'Hal is een Skandier en de Skril van het schip de reiger.' Legde Arnaut uit. 'Hoe kan een simpele Skandiers jou wat leren jij bent de beste ridder van het land?' Zei Missy. Arnaut lachte 'Hal is geen simpele Skandier, ook de beste ridder van het land kan nieuwe dingen leren.' Zei hij. Missy keek hem niets begrijpend aan. 'Natuurlijk niet! De beste kan het allemaal al en is er de beste in. Ben je dan niet de beste?' 'Wat ik wilde zeggen, je moet met beide handen hard en goed kunnen slaan, ik ben rechts handig dus verwacht iedereen dat ik met rechts sla, dus als ik met links sla zien ze het niet aankomen.' Zei Arnaut Missy negeerend. 'Het werkt ook altijd goed om in iemands buik te slaan, dan slaan ze dubbel en hoef je alleen je knie nog maar omhoog te doen en ze hebben al een gebroken neus.' Missy moest lachen 'dat kan toch niet? Zo makkelijk is dat toch niet?' 'Oh ja wel hoor, je kunt ook heel hard slaan, maar dit is makkelijker' zei Arnaut. 'En zoals Hal het tegen me zei 'sla hard tegen iemands neus, ze zouden tranen in hun ogen krijgen en zien de tweede klap niet aan komen' zei Arnaut. 'Oké, misschien is die Hal toch niet zo'n simpele Skandier.' Zei Missy bewonderend 'hoe bedenkt hij dit?'vroeg ze aan Arnaut. Arnaut haalde zijn schouders op 'ik heb geen idee' arnaut pakte een zak gevuld met hooi en hing die op aan een tak. 'Sla tegen die zak.' Zei Arnaut simpel weg, Missy gehoorzaamde meteen en begon tegen de zak te slaan. 'Oké stop maar' zei arnaut toen ze drie keer tegen de zak had geslagen. Missy keek Arnaut verast aan 'wat is er?' Vroeg ze. 'Ben je links of rechts handig?' Vroeg hij. 'Wat?' Vroeg Missy verward. 'Met welke hand schrijf je?' Vroeg Arnaut om het duidelijker te maken. 'Ik kan niet schrijven.' Zei Missy onzeker. Arnaut keek haar verast aan. 'Met welke hand teken je?' Vroeg hij. 'Deze' zei Missy die haar rechter hand omhoog hield. 'Oké rechts handig dus. Ga met je gezicht naar de zak staan' zei Arnaut en net zoals de vorige keren deed Missy gelijk wat hij vroeg. Arnaut zetten haar voeten goed. 'Sla nog is op de zak maar als je slaat zet je je rechtervoet naar voren en die zet je weer terug na iedere slag, zorg dat je niet alleen slaat met je hand maar ook met je schouder en rug, dan sla je veel harder' legde Arnaut uit. Missy deed wat hij vroeg en haar slagen waren al veel gerichter en er zat veel meer krach achter. Na een kwartier op de zak te slaan vroeg Arnaut 'hoe oud ben je ook al weer?' 'Zes' antwoorden Missy. Arnaut dacht even na 'vind je je zelf sterk?' Vroeg hij. Missy was nogal verrast door die vraag 'nou umm, ik ben niet de sterkste denk ik maar ook niet slap denk ik' zei ze onzeker. 'Kun je goed rennen?' Vroeg arnaut. 'Is er een slecht rennen dan?' Vroeg Missy verward. Arnaut lachte 'oh ja zeker weten. Kom we gaan een rondje rennen' zei hij terwijl hij richting de kasteel poort liep. Missy volgde hem. De poort wachter boog toen Arnaut langs liep en zei 'heer Arnaut' Arnaut knikte naar de poort wachter en liep door. 'Volg mij' zei arnaut die weg liep. Missy volgde hem en ze liepen vijf minuten zo door. 'En nu hard lopen' zei Arnaut die net iets sneller ging lopen. Missy deed wat hij zei en versnelde haar pas. 'Via je neus in en mond uit' zei Arnaut toe hij zag dat ze onregelmatig en alleen met haar mond adem haalde. Missy deed wat hij zei maar ademde nog steeds niet regelmatig. 'Rustiger adem halen, rustig en regelmatig.' Zei Arnaut. Ne een kilometer zag Arnaut dat Missy's hoofd rood begon te worden. 'Ben je moe?' Vroeg Arnaut. Missy schudde haar hoofd, wat voor Arnaut genoeg zei. 'Kom op we zijn pas net begonnen' zei hij lachend. 'Waar gaan we heen?' Vroeg Missy buitenadem. 'Door het bos en terug naar het kasteel' zei arnaut. 'Maar.... We..... zijn...pas...op....net...i..n...he..t...bos' zei Missy die duidelijk moe begon te worden. 'Doen je schenen pijn?' Vroeg Arnaut, hij wist dat Missy zou doen alsof ze nergens last van had. Missy slikte en zei 'nee, nergens last van' 'dan kunnen we nog wel even door' zei Arnaut die weer net iets sneller ging lopen. Missy zuchtte en liep achter Arnaut aan. Een kwartier later waren ze midden in het bos. Arnaut keek naar Missy en zag dat haar voorhoofd roder was dan een tomaat en vol met zweet zat. 'Ben je moe?' Vroeg hij nog is.' 'Ja' zei ze. Arnaut lachte. 'Dan hoeven we nu alleen nog terug te gaan naar het kasteel' zei hij terwijl hij zich omdraaide en terug begon te lopen. Missy die wist dat ze nu bijna klaar waren liep opgelucht achter hem aan. Die opluchting was echter nergens voor nodig want na tien minuten waren ze onder aan de heuvel waar het kasteel op stond en moest ze daar nog helemaal naar boven lopen. 'Kom op het lukt wel.' Zei Arnaut bemoedigend. 'Ik loop achter je aan, ga maar voor.' Voegde hij er aan toe. Missy begon aan de toch naar boven. Na tien meter struikelde ze over haar eigen voeten, ze gleed drie meter naar beneden over het grind pad. Arnaut rende naar haar toen en tilde haar op. 'Gaat het?' Vroeg hij bezorgd. Missy die op haar knieën was gevallen en naar beneden was gegleden ging staan. 'J..ja' zei ze terwijl ze probeerde haar tranen binnen te houden. Ze kon toch niet gaan huilen? Ze stond hier tegenover Arnaut, de ridder van het eikenblad, dan kun je niet huilen voor een paar schrammen op je knieën. Arnaut die de tranen in haar ogen zag wilde haar gerust stellen, hij wist allen niet hoe. 'Waar heb je pijn?' Vroeg hij. 'Ik heb geen pijn, het gaat helemaal goed.' Loog ze. Arnaut keek haar aan, weet je het zeker? Mag ik je dan in ieder geval' meer zei hij niet, hij tilde haar op. 'Je hoeft je niet groot te houden voor mij hoor.' Fluisterde hij in haar oor. Missy lachte waardoor ze heel even vergat haar tranen tegen te houden en er een traan over haar wang rolde. Arnaut liep met Missy in zijn armen naar de kasteel poort, toen ze daar aankwamen zei de poortwachter 'heer Arnaut, gaat het wel goed met haar' Arnaut lachte naar de poortwachter en zei 'ze zegt dat het helemaal goed gaat' en liep verder. Toen ze weer in de privé vertrekken waren, pakte Arnaut een doekje, maakte dat nat en maakte Missy's knieën schoon. 'Au' zei Missy zodra het doekje haar knieën raakte. Cassandra kwam naar ze toen gelopen. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze zodra ze Missy's knieën zag. 'Ze is op haar knieën gevallen' zei Arnaut simpel weg. 'Wat hebben jullie gedaan?' Vroeg Cassandra toen ze zich bedacht dat ze geen idee had waar ze waren. 'Trainen' zei Arnaut kortaf. Cassandra afkeek hem streng aan. 'Ze is zes' 'ja dat heeft ze me vandaag ook al twee keer verteld.' Reageerde Arnaut. 'Wat hebben jullie getraind?' Vroeg Cassandra. 'Slaan, positie tijdens het vechten en rennen' zei Arnaut, Cassandra wilde iets zeggen maar werd onderbroken door Arnaut 'en morgen wil ik zien of ze nog iets weet van wat ik haar heb verteld' 'Arnaut! Dat moest jij doen toen je vijftien was! Heb je wel gevraagd of ze het wil leren en?' Arnaut keek Missy vragend aan en zodra ze door had dat ze op een antwoord wachtte zei ze 'ja! Leuk vechten!' Arnaut lachte naar Cassandra met een ik wist het blik. Maddie kwam binnen lopen en zei 'waarom zitten Missy's knieën onder het bloed?' Arnaut die zich weer bedacht waar hij mee bezig was veegde nog wat bloed van haar knieën. 'Cassandra kun je even wat verband halen?' Vroeg Arnaut. Cassandra liep weg om wat verband te halen. 'Wat verband? Het is toch niet gebroken?' Vroeg missy bang. 'Nee, ik doe er alleen wat verband om heen zodat niet alles onder het bloed komt te zitten' zei Arnaut geruststellend. Missy bleef hem nog even bang aan kijken. 'Geloof je me niet?' Vroeg Arnaut verrast. 'Natuurlijk wel!' Zei Missy snel. Cassandra kwam aan lopen met wat verband en gaf dat aan Arnaut. Arnaut bond het verband om haar knieën. 'Hoe laat is het' vroeg Arnaut aan Cassandra. 'Kwart over negen' zei Cassandra. 'Missy, je moet naar bed' zei Arnaut' 'maar het is pas kwart over negen' protesteerde Missy. 'Je moet normaal half acht naar bed' zei Arnaut streng. Missy zuchten en liep naar de kamer waar ze die week sliep met Ricky. Ze ging en bed liggen en lag binnen amper vijf minuten te slapen, toen Arnaut binnen kwam om te kijken of ze al lag te slapen, zag hij dat Ricky lag te lezen. Hij liep weer weg, met een lag op zijn gezicht.